Birkaç kez söyledim ama bu kez de öyle olmaz anneni halani ara falan dedi. Bilmiyorum ne zaman alışırTipik kaynana işte
Bence zamanla alışırlar
Hani annenizi sık sık arasanız,kv yi aramasanız sorun cıkabilirdi ama sizde durum öyle degil
Ben de insanları aramaktan nefret ederim.Hatta cep telefonundan da nefret ederim.Bir dönem cep telefonu kullanmadım ama işim yüzünden zorluk çektiğim için tekrar başladım.Hayatım sürekli sitem dinleyerek geçiyor.Sırf sitem duymamak için bir sürü insanla görüşmeyi kestim.İnsanların bu sürekli aranma/arama merakı benim anlayabildiğim bir durum değil.Kendinize haksızlık etmeyin.Modern çağın her saçmalığını kabullenmeye çalışırken insan olarak kendimize yabancılaşıyoruz.30 yaşıma giriyorum. Ama kendimde çözemediğim bir durum var. Aslında kendim çok sorun etmiyorum ama etrafımdakiler bir şeyler diyor illa ki.
Sorun şu ki benim telefonla birilerini arama huyum yok. Annem beni arar bazen açmam bile. Geri dönüş yapmam. Nerdeyse hiç aramam . İki ablam var canımdan çok sevdiğim onları da aynı şekilde aramıyorum genelde onlar arar .
3 yıllık evliyim eşim i de arada sırada ararım. Misal 5 gündür memleketteyiim, ben sanırım 1 veya iki kez aradım . Ailem az çok alıştı bu halime. Bazen sitem ediyorlar o kadar.
Ama kaynanam alışamadı. Onu aramamı bekliyor sürekli. Zaten aynı şehirdeyiz illa ki görüşüyoruz. Hasta oluyor bazen aramıyorum ama en fazla 3 gün j sonra görüyoruz birbirimizi o zaman soruyorum nasılsın diye.
Annem hasta olur ama aramadığım çok oluyor. Eşim de annemi pek aramaz bende denk gelirse konuşurlar. Annem eşime tavır almaz ama kaynanam niye böyle tavır alıyor anlamıyorum.
Bazen değişsem keşke diyorum ama olmuyor. Sizce kimseyi böyle aramamak problem mi?
Aynıyiz resmen ben de ne küserim ne kırılırım ne de kin tutarım. Sevmediğim anlamına da gelmiyor aramamakaaa ben
Bende de öyle telefonla arama huyum yoktur. Hele ki evlendiğimden beri arkadaşlarım ailem hepsi aramaz oldun derler. tam sizin anlattığınız gibiyim yani. Aramamam sevmiyorum değer vermiyorum anlamına mı geliyor sanki. Ama eşimi arar konuşurum gün içinde o kadar da değil yani.
evlenmeden önce bizim kavgalarımız hep bu sebepten oldu ve ne yalan söylim eşim haklıydı genelde
Mesaj atar bildirimden okurum dönmeyi unuturum.
Arar meşgule atarım yada açamam ama dönmeyi unuturum.
Sabah 8 de günaydın mesajı atar erken kalkıp işe gittiği için, ama ben sanada günaydın cevabını öğlen 2'de atarım.
Birde en çok şu olurdu, Bir sebepten kavga ederdik sonra bu tavır yapardı ama ben hiç ayrı kalamazdım. Diyelimki bu son mesaja 'tmm' yazmış tripli bir şekilde, bende görmüşüm ama cevap vermemişim akşam yatmış uyumuşum. Ertesi gün sabah 'canım günaydın nerdesin' mesajı atarım cevap yok, şşşş yazarım cevap yok, ararım açmaz, en sonunda 'yine ne oldu ya' yazarım.
'Nasıl ne oldu akşam kavga ettik ya kızım küsüz biz niye hala bişiy yokmuş gibi davranıyorsun' diye cevap yazar bana. bende derimki 'ooofff saçmalama A... sevgiliyiz biz küsemeyiz'
Aynıyiz resmen ben de ne küserim ne kırılırım ne de kin tutarım. Sevmediğim anlamına da gelmiyor aramamak
30 yaşıma giriyorum. Ama kendimde çözemediğim bir durum var. Aslında kendim çok sorun etmiyorum ama etrafımdakiler bir şeyler diyor illa ki.
Sorun şu ki benim telefonla birilerini arama huyum yok. Annem beni arar bazen açmam bile. Geri dönüş yapmam. Nerdeyse hiç aramam . İki ablam var canımdan çok sevdiğim onları da aynı şekilde aramıyorum genelde onlar arar .
3 yıllık evliyim eşim i de arada sırada ararım. Misal 5 gündür memleketteyiim, ben sanırım 1 veya iki kez aradım . Ailem az çok alıştı bu halime. Bazen sitem ediyorlar o kadar.
Ama kaynanam alışamadı. Onu aramamı bekliyor sürekli. Zaten aynı şehirdeyiz illa ki görüşüyoruz. Hasta oluyor bazen aramıyorum ama en fazla 3 gün j sonra görüyoruz birbirimizi o zaman soruyorum nasılsın diye.
Annem hasta olur ama aramadığım çok oluyor. Eşim de annemi pek aramaz bende denk gelirse konuşurlar. Annem eşime tavır almaz ama kaynanam niye böyle tavır alıyor anlamıyorum.
Bazen değişsem keşke diyorum ama olmuyor. Sizce kimseyi böyle aramamak problem mi?
telefonla konuşmayı sevmiyorum diye, karşı tarafa anlatmak çokmu zor..30 yaşıma giriyorum. Ama kendimde çözemediğim bir durum var. Aslında kendim çok sorun etmiyorum ama etrafımdakiler bir şeyler diyor illa ki.
Sorun şu ki benim telefonla birilerini arama huyum yok. Annem beni arar bazen açmam bile. Geri dönüş yapmam. Nerdeyse hiç aramam . İki ablam var canımdan çok sevdiğim onları da aynı şekilde aramıyorum genelde onlar arar .
3 yıllık evliyim eşim i de arada sırada ararım. Misal 5 gündür memleketteyiim, ben sanırım 1 veya iki kez aradım . Ailem az çok alıştı bu halime. Bazen sitem ediyorlar o kadar.
Ama kaynanam alışamadı. Onu aramamı bekliyor sürekli. Zaten aynı şehirdeyiz illa ki görüşüyoruz. Hasta oluyor bazen aramıyorum ama en fazla 3 gün j sonra görüyoruz birbirimizi o zaman soruyorum nasılsın diye.
Annem hasta olur ama aramadığım çok oluyor. Eşim de annemi pek aramaz bende denk gelirse konuşurlar. Annem eşime tavır almaz ama kaynanam niye böyle tavır alıyor anlamıyorum.
Bazen değişsem keşke diyorum ama olmuyor. Sizce kimseyi böyle aramamak problem mi?
Di mi yani? Herkes herkesin güzel yanını görse hiç kimsede bir problem olmayacak. Ama illaki bir oldurma çabası.Arama huyu bende de pek yoktur.
Genelde mesajcıyım :)
Valla kabul etsinler böyle.
Ben neleri neleri kabulleniyorum.
Onların kabullendikleri bu kadarcık bir şey olsun.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?