- Konu Sahibi BalePabucu
-
- #61
olsun ben burcumu yinede seviyorum biraz agir yapiyoruz ama güzel ve temiz yapiyoruz no stres no panik hihi
Bende Boga burcuyum + benide anlatmissin sanki, bende aynen senin gibiyim bide benim yasimda var biraz :26:
Kizlar nevar bizim su Burcumuzda böyle ya
olsun ben burcumu yinede seviyorum biraz agir yapiyoruz ama güzel ve temiz yapiyoruz no stres no panik hihi
Bende Boga burcuyum + benide anlatmissin sanki, bende aynen senin gibiyim bide benim yasimda var biraz :26:
Kizlar nevar bizim su Burcumuzda böyle ya
yaşlarımız aynı şimdi odam dağınık piuvv hem de nasıl ama kim toplayacak diyorum içimden
odamı toplamam, makyajımı silmem, arapça ödevimi yapmam, ingilizce ödevimi yapmam, kpss testlerini çözmem, ygs konularına bakmam lazım ve ben hala burda oturuyorum
üşengeçliğimden üfürükten bi iki yıllık okul bitirdim ve hiiiiiiiiiiiiiiiiiç bir işime yaramıyor o yüzden kpss, arapça ve ingilizce kurslarına başladım he gerektiği gibi çalışıyor muyum? hayır...
neyse ben gidiyorum bir sürü işim var malum....
Ay bunlar bende de oluyor her zaman olmasa da.
Ben zamane gençliği diyorum bizlere. Anneannemin deyimiyle "çürük nesil"
Haklı sanırım...
Aman diyeyim onu hatırlatma 40 yılın başı bi toz almaya kalkarım, aldığım toz hangi eşyanınsa eskitmeden bırakmam onu kurtulamaz elimden.
ilk sayfada bayağı uzun derdini yazmışsın onu nasıl yazdın valla merak ettim
Allahtan bunu yazmaya karar verip uygulamışsın bitirebilmişsinKızlar birgün buraya bunları anlatacağım hiç aklıma gelmezdi fakat bu güzel güneşli cumartesi günü eve tıkılıp kaldığım için çok bunaldım, dayanamayacağım.
20 yaşındayım, üniversite öğrencisiyim.
Buraya kadar her şey normal. :)
Sorun şu ki bu yaşta bir genç kız olmama rağmen üşengecin tekiyim.
Çok sıradan, önemsiz bir sorun gibi gelebilir bu size...
Ama inanın benim hayatımı mahvediyor hatta mahvetti.
Yapmam gereken o kadar çok, o kadar fazla şey var ki...
ben ısrarla hiçbirini yapmıyorum.
Yapmam gerekenleri biliyorum, yapmak istiyorum,
sonuç olarak yapamıyorum.
Dünya umrumda değil adeta.
Nasıl umursamaz olduğumu görseniz şaşırırsınız...
Hatta arkadaşlarım 'gamsız' derlerdi bana.
Bıraksalar akşama kadar otururum oturduğum yerde boş boş, hiç gocunmam.
İyi bir liseden mezun oldum, arkadaşlarım çok iyi yerlere geldiler.
Bense... üşengeçliğim yüzünden çok sıradan, ileride belki iş bile bulamayacağım bir bölümde okuyorum şu an.
Hatta okumuyorum bile, derslerimle bir alakam yok, okula gezmeye gider gibiyim, o da gidersem.
Gidersem de geç kalmadığım zaman yok.
Zamanında gidersem şaşırıyor millet.
Sınav sonuçlarım birer facia.
Hormon tedavisi görüyorum uzun zamandır ama sonuç alamıyorum.
Neden? Çünkü ben doğru düzgün yapmıyorum ki yapmam gerekenleri.
Hep aksatıyorum, unutuyorum ya da zor geliyor bırakıyorum tekrar başlıyorum vs.
Annem-babam bu hallerimden bıktı artık..
Odam darmadağınık.
Toplamaya çalıştığım zaman işin içinden çıkamıyorum...
Kendimi toparlayamıyorum ki en başta...
Bütün günlerim bomboooşşş geçiyor.
Ne kendime ne başkasına faydalı hiçbir şey yapamıyorum...
Ama bu durumdan kurtaramıyorum ki ben kendimi ne yapacağımı şaşırdım.
Hayatımı gözgöre göre mahvediyorum.
İnsan kendine bu kadar kötülük yapar mı?
Mesela bugün katılmam gereken bir program vardı, uyanamadığımdan gitmedim.
Daha doğrusu uyandım, açtım gözümü, ama kaldıramadım ki kendimi bir türlü.
Uyudum tekrar öğlen uyandım kahvaltı falan derken bu saat oldu, gitti bütün bir gün...
İşte hergün böyle oluyor.
Okul zamanı bile...
Bunun gibi daha bir sürü şey saymaya kalksam bitmez...
Yapmam gerekenleri biliyorum, plan-program yapıyorum, iş uygulamaya gelince tık yok.
Her şeyi ertelemekten karşıma çıkan o kadar çok fırsatı teptim ki...
En küçük bir sorun karşısında kendini salan bir tip de değilimdir, bu zamana kadar başımdan çok ağır olaylar geçti hep kendim mücadele ettim, kendim aştım hiç yardım almadan.
Onların sonucunda mı böyle oldum bilemiyorum...
Diyeceksiniz ki herkesin başına gelir dönem dönem...
Ama ben uzun yıllardır bu haldeyim, daha fazla mahvetmek istemiyorum hayatımı.
Bir yerden başlamalıyım, fakat nasıl?
Uzun süredir kadınlar kulübünü takip ediyorum. Birkaç gün önce ben de üye olup böyle bir konu açmak istedim ama sonra vazgeçtim. Bu başlığı görünce dayanamadım, hemen üye olayım dedim. BalePabucu, izninle yeni konu açmak yerine derdimi buraya yazmak istiyorum :) .
Hiç bir işimi vaktinde yapamıyorum. Öyle çok zor bir işim de yok. Misal; bilgisayarımı düzenlemem gerekiyor. Önemli dosyalarımı hızlıca bulamıyorum. Onları doğru düzgün dosyalara ayırmam lazım. Ama ben bunu aylardır bekletiyorum. Sonra "aslında her gün 10 dakika bununla uğraşsaydım 3-5 günde biterdi" diyip karar veriyorum ama bilgisayarın başına oturunca yine uyuşukluk geliyor, yarın yaparım diyorum. Tabii aradan aylar geçtikçe, işler de birikmeye başladı. Ağustosta 10 günde bitireceğim iş şimdi 20 günde biter. Aslında acil bir şey değil. Ama artık bi yerden başlamam lazım.
Tek sorun bilgisayar değil tabii ki, mesela sırt ağrılarım var, spor yapmam gerekiyor. Hep yarın diyorum. Aslında egzersizi severim. Ama günümü bilgisayar başında geçirdiğim için unutuyorum. Sonra da yaaaa niye bugün de spor yapmadım diyorum. Sürekli unuttuğum için artık not almaya başladım günlük yapacağım işleri. Hatta hatırlaması kolay olsun diye bilgisayara not aldım. Yalnız şöyle bir sorun da var. Bazen hadi spor yapayım diyorum ama can sıkıntısından yapamıyorum. O anlarda hiç bir şey yapasım olmuyor. Ama onun sebebini de biliyorum. Bilgisayar tabii ki. Bir kere bilgisayarım bozulduğu için tamire vermiştik, o zaman bir-iki gün yine boş boş oturmuştum ama biraz zaman sonra rahat rahat işlerimi yapmaya başladım.
Bana ne oldu böyle diye uzun uzun düşündüm. Birkaç yıl öncesini hatırladım. Yine bilgisayara çok bakıyordum ama en fazla 3-4 saat oluyordur herhalde. Gün içinde başka şeyler de yapıyordum az da olsa. Bilgisayara da daha düzgün bakıyordum, boş boş internette gezinmiyordum. O zaman da çok normal değildi durumum ama şimdikinden iyiydi. Zamanla şöyle bir şey de oldu, elimi bir işe attım, yapmak istedim yapamadım, başka işlerle ilgileneyim dedim vaktinde bitiremedim, bayağı kendime güvenim gitti. Şimdi biraz düzenli yaşamaya başlasam onu da iki gün sonra bozucakmışım gibi geliyor. Ama bu çok yanlış bir düşünce bunun da farkındayım. Oh yazmak iyi geldi biraz :) .
Disiplin istiyorum ben yaaaa. Kendimizi disipline sokmamız şart arkadaşlar. Böyle lay lay nereye kadar. Ben de hep bir ilham gelmesini bekliyorum işlerimi yapmak için fakat aslında saçma böyle düşünmek. Ne kadar sıkılsam da, çatlasam da patlasam da bu işlere başlamam gerekiyor. Şevk asıl ondan sonra gelir zaten. Sonra da devamı gelir. Durduk yerde ilham gelmesini beklemek gereksiz. İşte böyle yazıyorum ama canım sıkıldığı halde şu işlere bir başlasam, bunu yapabilsem çok iyi olacak. Yani ben de daha başlamış değilim :) .
Size birkaç öneri yazayım, bana iyi gelen şeyler bunlar. Eeee o zaman daha ne, kendi çözümünü bulmuşsun, her gün yap bunları hiç sorunun kalmaz demeyin. Sorunum bunları her gün yapamamak zaten. Bir türlü -başlıkta da yazıldığı gibi- harekete geçemiyorum.
1-Erken yatıp erken kalkmak.
Erken kalkan yol alır arkadaşlar unutmayalım. Buraya dans eden smiley koymayı istedim ama smileyleri göremedim, neyse konuyla alakasız oldu. Uyku düzensizliği olunca insanın enerjisi çok azalıyor.
2-Etrafı temizlemek, banyo yapmak, halıyı süpürmek gibi insanı ferahlatan şeyler yapmak.
Çünkü size de oluyor mu bilmem, benim içimde "onu yapamadım bunu yapamadım" diye diye bir sıkıntı oluyor. Ama ferahladıktan sonra kendimi daha iyi hissediyorum, daha rahat yapıyorum işlerimi.
3-Günlük tutmak. Günlük demekle "sevgili günlük" şeklinde değil. Tabii isterseniz öyle de yapabilrisiniz :) . Benim demek istediğim, gün içinde neler yaptınız neler yapmadınız yazın. Sonra, diyelim ki bir hafta sonra okuyun, hiç bir şey yapmamışım dersiniz(en azından ben öyle diyorum), belki daha bir şevk gelir yapmak için.
Yalnız küçük bir uyarı yapayım. Gaza gelip de, bugün şunu da yaparım bunu da yaparım diye olmayacak işler koyarsanız yapılacaklar listesine, o zaman akşam bir bakarsınız bunlardan ancak 2-3ünü yapmışsınız, hevesiniz gider. Bu yüzden, bir günde gerçekten ne yapabilecekseniz onu yazın, gereğinden fazla yüklenmeyin, acil işleri yazın öncelikli olarak tabii. Diğerleri için canınızı sıkmayın, önemli değil yarın da yapabilirim diyin. Sonra o işlerin üzerini çizmek çok zevkli oluyor :) .
Çok uzun yazdım kusura bakmayın, okuyabilen olursa şimdiden teşekkürler :) . Karmakarışık yazdığımın da farkındayım, işte tembellik etmeyip, birkaç gün önce yazsaydım daha güzel açıklayabilirdim sorunumu. Şimdi zor zahmet yazıyorum. Her an mesajımı silip göndermeyebilirim. Ama bu sefer karar verdim, göndereceğim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?