kendine zaman ayırabilmek

akşam da denedim. 1 hafta sürdüremedim :)
eşim isyan etti, ben de kendime zaman ayıramıyorum diye :)
eşimin bu yoğun çalışmasına rağmen neredeyse her haftasonu kayınvalideye gitmemiz bekleniyor.
hatta şöyle bir durum var: kayınvalidem artık yoruldum vs diyerek ben çocuklarıma gitmek istiyorum diye de söyleniyor zaman zaman.
ben de hak veriyorum ve her söylenmesinin ardından aile bende toplanıyor.diğer çocuklardan tık yok:)

çalışan iki küçük çocuklu kadınım haftasonumu bana bırakmıyor eşim ve ailesi.
çocukların hastalığı bile engel değil.
bir program ayarlasam kendi ailem, akrabalarım veya arkadaşlarımla her detayından haberdar olmak o güne ait fotoları görmek isterler :)

sonra "aksi, huysuz, nalet" bir kadın olunca da..
"ay bu da iki çocuk yaptı ne hale geldi" diye homur homur homudanmaları da duyuyorum.
 
durumu beğenmedim..
 
Bende ayni konudan muzdaribim. Cok stresli bir isim var, bir suru insan gelip gidiyor ve yogun calisiyoruz. Aksam sadece 2-3 saat vaktim oluyor, sonra uyumaya gidiyorum. O 2-3 saattede artik dus almak biraz oturmak, en minimum seyler, vakit bitti. Bir yildir hicbirsey yapamiyorm, bunaldim....... cok bunaldim.

Ama bu arada gidip gelirken yolda biraz dil ogreniyorum telefonumdaki app ler ile, kitap okuyabilsem okuyorum. Ama dinlenmek degil tabi bu.
 
Çalışan, evli ve 2 çocuklu biri olarak bu durumu birçok kez yaşıyorum, takip ettiğim tek diziyi izleyememek, banyo yaparken kızımın banyoda beklemesi (3 yaşında), evimin işini paçalarımda çocukla yapmaya çalışmak ve hep yetişmeye çalışmak insanı tüketiyor evet.
Normalde çocuklarıma annem baktığı için ve haftasonları ona bırakıp tekrar yük olmak istemediğim için bütün planlar çocuklarla birlikte oluyor, eşim vardiyalı maalesef senede toplam 4 hafta sonunu birlikte geçirebiliyoruz. Ve ben çocuklarla plan yapsam da yalnız olduğum için iki katı yoruluyorum. Geçen haftasonu o kadar bunalmışımki annem telefonda anladı durumu, kardeşimle ikimizi sinemaya gönderdi bana öyle iyi geldiki Allah razı olsun annemden .
Umutluyum ileride kendime daha fazla vakit ayırabilicem inşallah, evet evet olacak
 


Sizi çok iyi anlıyorum, benim eşimin ailesi de aşırı ısrarcı, bir aydır aileme gidemedim ama her gün nerdeyse bir şekilde kv yi görüyorum kusacağım artık. Dün yine çağırdı, alışveriş yapacağım beni beklemeyin yemeğe dedim, hemen aradı demin niye gelmedin, ben sana ayrı yemek hazırlardım. Ya belki seni görmek istemiyorum???? Ne bu ısrar. Çocuğum yok şimdi çocuk yapın ben bakıcam diye ısrar ediyor bu sefer her gün görüşmeye mecbur bırakacak kendini.
 
Ben de her sabah 6.30 gibi uyanırim. Duş Saç makyaj derken hemen sade bir kahve yaparım kendime ki o 15 dakika benim için dünyalara bedel. Kızımı uyandırır onu hazırlar sonra işe giderim.
Akşam 18.00 gibi eve gelirim. Çocuk babasıyla oynar ben spor yaparım. Sonra bir duş ve yemek yenir.
Onbeş gunde bir kuaföre giderim manikür pedikur cilt bakımı. En sevdiğim de alışveriş parfümler ve çantalar alırım. Ayda bir kiz arkadaslarimla fasıla gideriz çok egleniriz. Ayda bir cumartesi de kuzenlerle kahvaltı partisi yaparız. Ben kendime zaman ayırmayı basariyorum spor gezmek falan tam gaz bende:)
 
valla benimki acaba kocam var mı hala dedirtecek kadar kendime zaman ayırmamı sağlıyor. artık şimdi değilde 50 yaşında mı yanımda olmayı düşünüyor bilmiyorum benimki de bir çeşit işte.
 
Yaptığınız işi merak ettim, bu kadar şeye nasıl enerjiniz kalıyor diye:)
 
İkizlerimle evdeyim.ucretsiz izindeyim.Kendime vakit ayıramiyorum pek.
Yarım saat kadar dilimi geliştiriyorum günde. Uyurlar sa Eğer bir kahve yapıp kitabı okursam çok mutlu oluyorum..7 kg fazlam var spor yapmaya çalışıyorum tam olmuyor ip atlıyorum sadece.

Ama en çok açık havada dolaşmaya özledim: (kış geldi çıkamıyoruz
 
Ben eve gelip yemek yapıyorum mesela

Çılgınca aynı anda 3-4 çeşit

Sonra arada eşimle scrabble oynuyor puzzle vs yapıyoruz

Gün içinde de buraya bakıyorum arada
 
ben de aynı durumdayım
günde 10 saat çalışıyorum
bunun bır ıkı saatı de trafıkte gecıyor

haftasonu da yemek ütü vs derken kendıme zaman kalmıyor
ben dısarı bile cıkmak ıstemıyorum
cumadan girerim eve pzt sabah işe çıkarım
ne insan göresim gelir ne de kalabalık trafık cekesım gelmez

kendıme ayırdıgım tek zaman salondaki koltukta pineklemek
kitap okumak
eşimle film izlemek
hsonu aksamustu şekerleme yapmak
 
Çocuktan sonra çok zor oldu bi ara iyiydi ama uyku düzeni bozulduktan beri 2 haftadır o kadar zorlaniyorum ki haftaiçi öğlen uykusuna yatınca evi mi toplayayım yemek mi yapayım derken bi kahveyi araya sikistirabiliyordum. Akşam babası gelince rahatlıyorum ama benim için kendine zaman ayırmak demek ev sessiz sakinken müzik dinle pencereden dışarıyı izlerken kahve iç ne bileyim kendini dinle bakim yap öyle şeyler. Haftasonu 1 saatliğine bazen avmde takiliyorum ama çok nadir çocuk güzel de bambaşka bir hayatın oluyor.
 

Ben de sizin gibiyim ve öyle olmak istiyorum ama eşim kendi benden de yoğun çalışmasına rağmen haftasonu illa dışarı çıkmak ister, kv-kp bekler şu bu derken....Bu şekilde yaşadığım zaman adım asosyale çıkıyor.
 
benim eşim de cuma gecesınden soyler
dısarı cıkalım dıye
tamam derım
haftasonu eşim de üşenir:)

benım kv pp sehır dısında allahtan
eşim bazen benım annemlere gtmek ister
valla onu bile kafamın kaldırmadığı oluyor acıkcası
bazen tv sesını bıle kaldıramıyorum

eşlerin uyumu önemli malesef bu konuda
birazo seni biraz sen onu idare edeceksınız
 

Ne güzel bu konuda anlaşıyor olmanız.
 

Bu kadar sıkıntıya değiyor mu Bilmiyorum hem istiyorum hem istemiyorum bunalıp çocuğa da kendime de hayatı zindan etmek istemiyorum. Ben de sakinliği, tek başıma kalıp kendimi dinlemeyi seviyorum, bunları yapamayınca geriliyorum. Eşim ve ailesi sürekli aktif olmamı bekliyorlar ama anlatamıyorum kendimi, tüm gün insanlarla uğraştıktan sonra insan yüzü bile görmek istemiyorum bazen o derece tiksiniyorum. Asosyalsin, insanlardan kaçıyorsun diyorlar, suçlanıyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…