bana kitap önerisinde bulunabilir misin peki aledax????????Sevgili Doktorol,
Şimdi burda biz ne desek ne yazsak sadece yüzeysel ve geçici bir dinlence olur.
Birçoğumuzda en eksik olan duygu DEĞERLİLİK VE YETERLİLİK....Tüm anlattıklarının şikayetlerinin altında yatan noksan olan duygularımız.
1.Öncelikle BENCİ olacaksın.Bencil değil.Beni seveceksin.Sen seveceksin.Kendini seveceksin.Şimdi nasıl ama diyorsun....Tam şu anda Kendimi seviyorum ve onaylıyorum.demeyı denesene..
2.tüm anlattıklarından yansıyan KABUL GÖRME VE ONAYLANMA ihtiyacın.Hepimizin en temel ihtiyacı.Kabul edilmek...
Arkadaşınla yaşadığın sıkıntının altında yatanda kendının önemsenmediğni hissetmen.
Duygu.Düşünce .Davranış....zihinmiz bu şekılde işler.Önce duygu gelir.örnekleyelim.arkadaşın sana haber vermeden gitti.bir his oluştu sende.Nedir ?seni önemsemedi.daha sonra düşünce..Düşündün.Ne oluyorda bana bunu yapıyor.Sonra davranış.Peki şimdi nasıl davranmalıyım..bu zihin böyle uzatır ve gider...
Benim sana tavsiyem ,bu konularla ilgili bolca kitap okuman.İçten çözüme ulaşman.Ruhsal gelişim kitapları kişisel gelişim kitapları bunlardan kesinlikle fayda sağlarsın.
Her gün kendini keşfeder ve sorunun köküne inerek çözümü kendin bulursun.En kalıcı ve sana fayda sağlayan emin ol bu yöntem.
Mutlaka son derce zeki ve başarılı birisin.Sen kendini takdir edersen herkeste aynısını yapar.Sen kendine nasıl davranırsan herkes aynen öyle davranır.
Evren Bumerang yasasıyla işler.Gönderdiğin herşey enınde sonunda sana geri gelir.Sevgi ve güzellik yolla ve dönsün sana.
Sevgiyle Kal doktorol.
çevremde umursanmayan,dedikleri önemsenmeyen,saçma sapan bi insanım.ne konuşmasını biliyorum ne de nerde oturup kalkmasını.ot gibi büyütmüşler beni.arkadaşlarım bana saygı göstermiyor.rahatsız oluyorum ama bi yandan da kendimden nefret ediyorum.çünkü ben yeni tanıştığım bi insana hemen kendimi açıyorum onu önemsiyorum o da sığ gördüğü dereyi geçiyor.laf sokamam,espri yapamam beni kim yanında niye istesin diye düşünüyorum hep.kendimi açıyorum sonra da beni kabullensin diye olmadığım biri gibi davranıyorum.ama elimde olmadan doğal bi reflex sanki hiç düzeltemedim bu huyumu.1.sınıftan beri arkadaşlarımın bana tepkisi konuşması aynı her sene. mesafeli çok yanaşmak istemeyen samimiyet kurmak istemeyen insanlar..her sene senaryo aynıyeter bıktım...bıktım kendimden de o davranışlardan da...ne yapcam kendimi nasıl düzeltirim nasıl geliştiririm bi yardım edin üniveresitedeyim tıp 1.sınıf.evde kalıyorum ya iki kız var biride benimle aynı okulda beni öyle bi takmıyo ki okadar çok şey paylaşmış olmamıza rağmen ben onun yanında olmaktan nefret ediyorum ya.ama el mecbur.aynı evdesin aynı fakültedesin...bugün mesela anltıyorum olayı tamı tamına.
aynı sınıfta pratik dersimiz var dersten önce çıkıyor bi başka arkadaşıyla. aynı evdeyiz ya bana hiç haber vermeden çıkmış gitmiş.bi geldim arkadaşı da yanında masada oturmuş yemek yiyorlar."ya sen nerdesin ben seni göremedim"dedi en azından ara ben çıktım de yada mesaj at dimi?ben de dedim ki aynı sınıftayız nasıl göremedin bilmem.arayabilirdin beni
ama hata bende insanlara nasıl davranılması gerektiğini bilmiyorum ben öğrenemiyorum da bi türlü.kimsenin sevgisini geç saygısını kazanamıyorum daha.ne yapcam nasıl düzeltirim kendimi ya da onların davranışını ya bi yol gösterin bana yalvarıyorum bıktım!!!nolur....((
bence kendin gibi ol.böyle daha çok arkadaş bulursun.en azından sana gelen seni olduğun gibi seven bilen kişiler olur.
he bu arada asla ama asla kimseye kolay kolay açılma.sır verme.gün gelir verdiğin ufak bi sır konuştuğun ufak bi anı döner dolaşır sana vurur.kimseye güven olmaz.o yüzden rahat ol.kimseyede açılma
okulda 1 arkadaşım var onunla çok rahatım kendim gibiyim ama bu kızın yanında ders bile dinleyemez haldeyim çok rahatsız ediyor beni bi şey söyler ben yine aynı evdeyiz gece gündüz beraberiz diye alttan alıyorum herşeyi kısaca ondan bi an evvel uzaklaşmam lazım önerin var mı bunu nasıl yaparım bana kalsa pat diye keserim ma bunun da bi yolu yordamı vardır muhakkak??
aynı eve olman onunla ilişkili olmanı gerektirmez.bence o nasıl sana yokmuşun gibi davranıyrsa sende ona o yokmuş gibi davran.hayatına bak yaşamana bak.eve kız arkadaşlarını davet et.onlarla vakit geçir.illa onunla iletişimde olmak ilgilenmek konuşmak zorunda değilsinki.o konuşunca he ..he.. deyip geçersin o da zamanla farkı anlar.ya konuşur senle yada konuşmaz ama en azından sen rahat olursun
bi de biriyle ilk kez görüştüğümde nası davranmam gerektiğini nasıl konuşmam gerektiğini bilsem o iş daha kolay olurdu konuşucak bi şey bulamayım kendimi açıp zayıf noktalarımı farkettirmezdim. böyle çok soru sordum nolıur kusruma bakma...
okulda 1 arkadaşım var onunla çok rahatım kendim gibiyim ama bu kızın yanında ders bile dinleyemez haldeyim çok rahatsız ediyor beni bi şey söyler ben yine aynı evdeyiz gece gündüz beraberiz diye alttan alıyorum herşeyi kısaca ondan bi an evvel uzaklaşmam lazım önerin var mı bunu nasıl yaparım bana kalsa pat diye keserim ma bunun da bi yolu yordamı vardır muhakkak??
yok esteğfirullah :) nasıl davranmak bulunduğun ortama ve sohbete göre değişir.buna göre açacağın sohbet konusunu bulursunmesela ilgi alanlarının olduğu ortamlara gir.böylece konuşucak daha çok konu ve arkadaş bulursun.zamanla çevrende çoğalır emin ol
aslında yazdıklarını şöyle bir okuyunca sosyofobik gibi duruyorsun tabi pskiyatris/psikolog değilim bilemem yanlış yönlendirmek istemem:26:ama bende var ordan çıkarım yaptım..bi uzmanla görüşebilirsin bence , ben bu şekilde aşmıştım.
bence dde çünkü sanki çevremdekilerin hepsi benden daha zeki ağızları daha iyi laf yapar bana bi şey söylerler korkusuyla pek konuşmamayı tercih ediyorum.mesela yemekte herkes konuşuyor ben bi şey söyleyince de sessizlik oluyor anlamaya çalışıyorlatr acaba komik bişe mi söyledi yoksa ciddi bi yorum mu yaptı diye.ben de bu tepkiyle karşılaşmamak için ne evde ne okulda doğru dürüst konuşabiliyorum korku korku korku başka bişey yok!
sağolun zekisin filan demişsiniz ama ben kendim için hiç öyle düşünmüyorum.konuşurken kekeleye kekeleye konuşmaktan,ne konuştuğumu bilmemekten konuşamıyorum bile.böyle sosyal çevrede ne konuşulur ne yapılır bilmem ot gibiyim resmen.arkadaşımla baş başa bi yere gitsek diye düşünüyorum ne konuşcaz yani sohbet oluşur mu ilerler mi karşımdaki benden sıkılır yanıma yanaşmak istemez.hep korku hep korku gelecekle ilgili kafamda kurup duruyorum.
Simdi ayni evde yasiyorsunuz aniden fazla soguk davranma.Iste sabah onu uyandirdigin kahvalti ederken sen simdi kesin onunla iletisim fln kurmaya calisiyorsun ama bunu yapma.Birak o sana birseyler sorsun.Ne sorarsa sorsun kisa cevaplar ver sanki hic konusmak istemiyormussun gibi yap yani bir tavir koy ona karsi,incindigini belli et.O simdi belki hemen umursamicak senin böyle davranmani "Kafasina birseyler fln dustu kizin herhalde aman yarin yine ayni kiz olurşimdi aynı evdeyiz aramızda bi soğukluk oldu bugün ama her sabah okul a beraber gidiyoruz ve ben uyandırıyorum onu. artık onu n yanında olmak bile zor geliyor.yarın tek başıma gitmeyi düşününüyorum okula ama bu şekilde ben resti çekmiş oluyorum onun da bunu umursayacağı yok zannetmiyorum çünküü evde benim dışımda herkesle arası iyi.yokluğumu farketmez bile.ne yapmalıyım sence nerden başlayayım??????bu takmama komple görmezlikten gelme mi olsun yoksa nasıl olsun?bu arada çok sağol biraz rahatlattın yazdıklarınla beni!
çevremde umursanmayan,dedikleri önemsenmeyen,saçma sapan bi insanım.ne konuşmasını biliyorum ne de nerde oturup kalkmasını.ot gibi büyütmüşler beni.arkadaşlarım bana saygı göstermiyor.rahatsız oluyorum ama bi yandan da kendimden nefret ediyorum.çünkü ben yeni tanıştığım bi insana hemen kendimi açıyorum onu önemsiyorum o da sığ gördüğü dereyi geçiyor.laf sokamam,espri yapamam beni kim yanında niye istesin diye düşünüyorum hep.kendimi açıyorum sonra da beni kabullensin diye olmadığım biri gibi davranıyorum.ama elimde olmadan doğal bi reflex sanki hiç düzeltemedim bu huyumu.1.sınıftan beri arkadaşlarımın bana tepkisi konuşması aynı her sene. Mesafeli çok yanaşmak istemeyen samimiyet kurmak istemeyen insanlar..her sene senaryo aynıyeter bıktım...bıktım kendimden de o davranışlardan da...ne yapcam kendimi nasıl düzeltirim nasıl geliştiririm bi yardım edin üniveresitedeyim tıp 1.sınıf.evde kalıyorum ya iki kız var biride benimle aynı okulda beni öyle bi takmıyo ki okadar çok şey paylaşmış olmamıza rağmen ben onun yanında olmaktan nefret ediyorum ya.ama el mecbur.aynı evdesin aynı fakültedesin...bugün mesela anltıyorum olayı tamı tamına.
Aynı sınıfta pratik dersimiz var dersten önce çıkıyor bi başka arkadaşıyla. Aynı evdeyiz ya bana hiç haber vermeden çıkmış gitmiş.bi geldim arkadaşı da yanında masada oturmuş yemek yiyorlar."ya sen nerdesin ben seni göremedim"dedi en azından ara ben çıktım de yada mesaj at dimi?ben de dedim ki aynı sınıftayız nasıl göremedin bilmem.arayabilirdin beni
ama hata bende insanlara nasıl davranılması gerektiğini bilmiyorum ben öğrenemiyorum da bi türlü.kimsenin sevgisini geç saygısını kazanamıyorum daha.ne yapcam nasıl düzeltirim kendimi ya da onların davranışını ya bi yol gösterin bana yalvarıyorum bıktım!!!nolur....((
bence çok zekisin.senin gibi zeki kızlarla takılsaydım bende bir meslek sahibi olabilirdim.ben seninle arkadaş olurum hemde seve seve .ne zaman istersen dinlerimde seni .yeterki sen vazgeçme ayakta kal
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?