Kimseye güvenemiyorum...

zaten kimseye güvenmemekle en iyisini yapmış olursun. bir arkadaş bana annene bile güvenme demişti sonuna kadar haklıymış. başıma ne geldi ise birilerine güvenmekten geldi.

artık kimsenin ipi ile kuyuya inmiyor, kendi başıma altından kalkamayacağım şeylere başkaları yardım sözü verse bile asla girmiyorum.... ve en önemlisi de insanlara belli bir mesafe koyuyorum ki canım yanmasın...

Şu hayatta kendinden başka kimseye güvenmeyeceksin...:umursamaz:

Tiryandafila .!.:

Malesef genelde herkes kendini düşünüyor, kendine yapılanlarıda bir kalemde silebiliyor, vefa denen şeyde azaldı.

Ben kendi adıma, binlerce düşüncesizlik ve kazık görsemde, ilk defa karşılaştığım her insana sonsuz güveniyorum, güveneceğimde, taki o da güvenimi sarsana kadar. Eğer güvenimi sarsacak birşey yapmıyorsa, başkalarının hıncını ondan çıkaramam. Güvenmekten yanayım o zaman, güvenimi sarsacak birşey yapmadığı zamana kadar.

Güvenmek insanı ayakta tutabilecek önemli duygulardan biri. Biraz daha temkinli davranmakta fayda var ama, herkese de güvenilmez demeyelim en azından güvenmeye çalışalım derim ben.

Çünkü sadece ben kendime güveniyorsam, kendimi güvenilecek insan olarak tanımlıyorsam, demek ki güvenilecek bir insan var. Sadece kendim bile kendime güvenilecek insan olduğunu ispatlayabilirim bu durumda.

Genişletmek için tıkla...

aynen sana katılıyorum.İnsanlara sürekli güveniyorum.. ben kendime güveniyorum kimseye yamuk yapmıyorum kimseye yalan söylemiyorum maddi yönden kimseye kazık atmıyorum demekki benim gibi bir insanda olabilir karşımdaki diyorum güveniyorum.Güvenimi sarstığı zamanda üzülüyorum,kızıyorum delirecek gibi oluyorum ama o insanla bir daha görüşmediğim için geçiyor bütün bunlar yine herkese güvenmeye çalışıyorum çünkü insanları çok seviyorum yalnız yapamayacağım için onlara güvenmeliyim diyorum içlerinden iyileride çıkmıyor değil yani.Şu an birkaç insan var güvenebileceğim onlarda bana güvenir daha sonra ne olur bilemem inşllh darbe yemem onlardanda vereliniortak