- 9 Haziran 2012
- 3.800
- 15.492
- 408
Bende aynıyım..
Hiç aklıma bile gelmez şunu arayayım vs vs.. genelde whatsup da yazisirim insanlarla.. sülalem sitem eder evet neden aramıyorsun diye.. açıkçası pekte umrumda değil.. takmaya değmez Boş ver..
günaydın kk'nın güzeller güzeli hanımları :)
benim garip bir derdim var. aslında dert sayılır mı onu da bimiyorum siz karar verin bakalım dert mi değil mi.
ben ailemden kimseyi telefonla arayamıyorum. aramıyorum ya da. mesela sadece annem ve kardeşimle yaşıyorum. onlarla samimiyetim had safhada tabii. eskiden anneannem ve dayımla yaşardık, biraz geniş bir aileydik. senelerce öyle yaşadık 10 seneyi geçmiştir. sonra aile içinde bazı sorunlar oldu ve biz ayrı eve taşındık. huzurumuz yerinde binlerce kez şükür. örneğin ben anneannemle çok samimi, muhabbeti çok iyi olan biriydim aynı evin içindeyken. kavga bile etsek ben asla uzatmaz, birkaç saat sonra yanına gider sohbet etmeye başlayınca gönlünü alırdım ve eskisi gibi olurduk. taşındığımızdan beri mesela onu özel olarak aramıyorum. o da bizi aramıyor. ayda alemde bir akşamları annem ararsa sesini duyuyoruz onda da telefonda sanki biraz tutuk gibi konuşuyor. annem şey diyor hatta bana, bizimle konuşmak istemiyor sanırım diyor. açıkçası hal böyle olunca zaten aramaya meyilli olmayan bir insan olarak ben de aramıyorum. geçen kandil diye annem aradığında bize sitem etmiş aramıyorlar diye. annem de sen de aramıyorsun demiş, onlar küçük onların araması lazım falan demiş anneannem de. aslında aramak istiyorum onu bazen ama aramıyorum. bilmiyorum neden. öyle saçma, anlamsız bişey var bende. sadece ona karşı da değil.
mesela öz babamı falan da aramam pek. çok nadirdir o da yakınıyor bu durumdan ama onu da arayamıyorum. aramıyorum.
diğer yakın akraba teyze hala vs onlara da aynıyım. aramıyorum.
telefonla konuşmayı pek sevmiyorum. yasaklar sebebiyle zaten saat kısıtlaması pandemi vs derken ev ziyareti hiç yapmıyorum zaten, kimseye gitmiyorum. aramadığım için vicdan azabı çekmeme rağmen aramıyorum. arkadaşlarıma, flörtlerime karşı falan bu durumu yaşamadım şimdiye kadar. sadece aileden olanlara böyle. sonra adım vefasıza çıkıyor. anneannem hep aklımda ama niçin aramıyorum ben de bilmiyorum.
şehir dışında okudum, millet annesiyle her gün konuşurdu telefonda ben 3-4 günde bir o ararsa falan konuşurdum annemle bile. bazen ben arardım.
bu tarz bir durum yaşayan veya etrafında böyle olan var mı? bu arada ben zaten onları aramadığım için onlar niye aramıyor beklentisinde değilim. belki yaşanan kötü şeylerin etkisi vardır üzerimde, aramıyor olmamın altında yatan sebep budur da farkında değilimdir. yorum yapmadan geçmeyin lütfen, zaman ayırdığınız için teşekkürler :) (merak eden olursa burcum kova)
ziyaret çok daha tatmin edici aslında. bi ara benim de uğramam lazım eski evden almam gereken bazı eşyalar var hala daha. eski odamda kalan birkaç parça şey. ama hem saat yasakları, hem pandemi hem de iş güç derken ziyaret pek uymuyor bu aralar.Telefonla konuşmaktan bende nefret ediyorum.anneannem dedem arıyordu beni sürekli ama artık onlarda aramıyorlar kırıldılar artık sanırım
Telefon mu zıyaret mi deseler üşenmem giderim o derece
Bende pek aramıyorum kimseyi. Tlf la konuşmak beni geriyor daha doğrusu keyif vermiyor. Yan yana gelince böyle bi sıkıntı yaşamıyorum. Bişey söyleyeceksem ya da bi sıkıntı varsa ararım yoksa Tlf da goy goy yapmak bana göre değil. Sanırım herkesle konuşacak bişey bulamadığım ve boş muhabbet beni sıktığı için böyle.günaydın kk'nın güzeller güzeli hanımları :)
benim garip bir derdim var. aslında dert sayılır mı onu da bimiyorum siz karar verin bakalım dert mi değil mi.
ben ailemden kimseyi telefonla arayamıyorum. aramıyorum ya da. mesela sadece annem ve kardeşimle yaşıyorum. onlarla samimiyetim had safhada tabii. eskiden anneannem ve dayımla yaşardık, biraz geniş bir aileydik. senelerce öyle yaşadık 10 seneyi geçmiştir. sonra aile içinde bazı sorunlar oldu ve biz ayrı eve taşındık. huzurumuz yerinde binlerce kez şükür. örneğin ben anneannemle çok samimi, muhabbeti çok iyi olan biriydim aynı evin içindeyken. kavga bile etsek ben asla uzatmaz, birkaç saat sonra yanına gider sohbet etmeye başlayınca gönlünü alırdım ve eskisi gibi olurduk. taşındığımızdan beri mesela onu özel olarak aramıyorum. o da bizi aramıyor. ayda alemde bir akşamları annem ararsa sesini duyuyoruz onda da telefonda sanki biraz tutuk gibi konuşuyor. annem şey diyor hatta bana, bizimle konuşmak istemiyor sanırım diyor. açıkçası hal böyle olunca zaten aramaya meyilli olmayan bir insan olarak ben de aramıyorum. geçen kandil diye annem aradığında bize sitem etmiş aramıyorlar diye. annem de sen de aramıyorsun demiş, onlar küçük onların araması lazım falan demiş anneannem de. aslında aramak istiyorum onu bazen ama aramıyorum. bilmiyorum neden. öyle saçma, anlamsız bişey var bende. sadece ona karşı da değil.
mesela öz babamı falan da aramam pek. çok nadirdir o da yakınıyor bu durumdan ama onu da arayamıyorum. aramıyorum.
diğer yakın akraba teyze hala vs onlara da aynıyım. aramıyorum.
telefonla konuşmayı pek sevmiyorum. yasaklar sebebiyle zaten saat kısıtlaması pandemi vs derken ev ziyareti hiç yapmıyorum zaten, kimseye gitmiyorum. aramadığım için vicdan azabı çekmeme rağmen aramıyorum. arkadaşlarıma, flörtlerime karşı falan bu durumu yaşamadım şimdiye kadar. sadece aileden olanlara böyle. sonra adım vefasıza çıkıyor. anneannem hep aklımda ama niçin aramıyorum ben de bilmiyorum.
şehir dışında okudum, millet annesiyle her gün konuşurdu telefonda ben 3-4 günde bir o ararsa falan konuşurdum annemle bile. bazen ben arardım.
bu tarz bir durum yaşayan veya etrafında böyle olan var mı? bu arada ben zaten onları aramadığım için onlar niye aramıyor beklentisinde değilim. belki yaşanan kötü şeylerin etkisi vardır üzerimde, aramıyor olmamın altında yatan sebep budur da farkında değilimdir. yorum yapmadan geçmeyin lütfen, zaman ayırdığınız için teşekkürler :) (merak eden olursa burcum kova)
o dediğinizi yapacak türden biri olsam konu açmazdım zaten.Buraya yazana kadar arar hem vicdanınızı susturur, hem de anneannenizin gönlünü alırdınız. Garip bir durum.
günaydın kk'nın güzeller güzeli hanımları :)
benim garip bir derdim var. aslında dert sayılır mı onu da bimiyorum siz karar verin bakalım dert mi değil mi.
ben ailemden kimseyi telefonla arayamıyorum. aramıyorum ya da. mesela sadece annem ve kardeşimle yaşıyorum. onlarla samimiyetim had safhada tabii. eskiden anneannem ve dayımla yaşardık, biraz geniş bir aileydik. senelerce öyle yaşadık 10 seneyi geçmiştir. sonra aile içinde bazı sorunlar oldu ve biz ayrı eve taşındık. huzurumuz yerinde binlerce kez şükür. örneğin ben anneannemle çok samimi, muhabbeti çok iyi olan biriydim aynı evin içindeyken. kavga bile etsek ben asla uzatmaz, birkaç saat sonra yanına gider sohbet etmeye başlayınca gönlünü alırdım ve eskisi gibi olurduk. taşındığımızdan beri mesela onu özel olarak aramıyorum. o da bizi aramıyor. ayda alemde bir akşamları annem ararsa sesini duyuyoruz onda da telefonda sanki biraz tutuk gibi konuşuyor. annem şey diyor hatta bana, bizimle konuşmak istemiyor sanırım diyor. açıkçası hal böyle olunca zaten aramaya meyilli olmayan bir insan olarak ben de aramıyorum. geçen kandil diye annem aradığında bize sitem etmiş aramıyorlar diye. annem de sen de aramıyorsun demiş, onlar küçük onların araması lazım falan demiş anneannem de. aslında aramak istiyorum onu bazen ama aramıyorum. bilmiyorum neden. öyle saçma, anlamsız bişey var bende. sadece ona karşı da değil.
mesela öz babamı falan da aramam pek. çok nadirdir o da yakınıyor bu durumdan ama onu da arayamıyorum. aramıyorum.
diğer yakın akraba teyze hala vs onlara da aynıyım. aramıyorum.
telefonla konuşmayı pek sevmiyorum. yasaklar sebebiyle zaten saat kısıtlaması pandemi vs derken ev ziyareti hiç yapmıyorum zaten, kimseye gitmiyorum. aramadığım için vicdan azabı çekmeme rağmen aramıyorum. arkadaşlarıma, flörtlerime karşı falan bu durumu yaşamadım şimdiye kadar. sadece aileden olanlara böyle. sonra adım vefasıza çıkıyor. anneannem hep aklımda ama niçin aramıyorum ben de bilmiyorum.
şehir dışında okudum, millet annesiyle her gün konuşurdu telefonda ben 3-4 günde bir o ararsa falan konuşurdum annemle bile. bazen ben arardım.
bu tarz bir durum yaşayan veya etrafında böyle olan var mı? bu arada ben zaten onları aramadığım için onlar niye aramıyor beklentisinde değilim. belki yaşanan kötü şeylerin etkisi vardır üzerimde, aramıyor olmamın altında yatan sebep budur da farkında değilimdir. yorum yapmadan geçmeyin lütfen, zaman ayırdığınız için teşekkürler :) (merak eden olursa burcum kova)
yok doğru okudunuzAnneannenizi kendi kizi bile sadece ayda bir kere mi ariyor? Dogru mu okudum (emin degilim o yüzden soruyorum)? Cok az bu ama, normal gelmedi. Mesela benim annem ve anneannem günde 2-3 kez konusurlar
Genel olarak anlam veremedim neden böyle yapiyorsun, belki üsengeclik yorgunluk olabilir mi? Tabiki hergün aramak zorunda degilsin, ama anneannen üzülüyorsa gönlü olsun diye ara bence :) en azindan iki haftada bir. Baban icin de gecerli.
evet ben de sevmiyorum o muhabbetleri. kimse aramak zorunda değil. hiç aramıyor sormuyor diye sitem etmek hele de çalışan insana çok saçma.Ben yazdım sanki.
Şu an gebelik sebebi ile ücretsiz izindeyim. Evdeyken aklıma geliyor bazen. Bu özelliğimi de kırmak istiyorum. Yürüyüşe çıkıp uzun zamandır konuşmadığım insanları arıyorum. Ama sadece sevdiklerimi.
Annanemi, halamı, birkaç arkadaş. Baktım ben aradıkça onlar aramaya başlıyor geri. Hiç hoşlanmıyorum bu durumdan sürekli kısır döngüye girdim. Mesela ben yürüyüşe çıkarken telefon moduna giriyorum. Ama evde alakasız bir iş yaparken 5 gün önce aradığım arkadaşım arıyor. Pöfff oluyorum hemen.
Teyzemin kızı kaza geçirmiş ama böyle ayağını burkmuş. Hiç önemli bir şeyi yok. Whatsapp grubuna yazmış geçmiş olsun dedim muhabbet ettik bitti. Sonra annem merak edip evlerine gidiyor noldu diye e ben çalışıyorum o dönem. Gidemedim. Anneme beni
Şikayet etmişler aramadım diye pöffffff yani.
Daha da ömür billah aramam o kızı. Bu muhabbetlere hele gıcık oluyorum.
Burcum akrep. Asosyalim evet.
Kaşınmayayım en iyisi öyle miBaşkasına sormuşsunuz ama bende aynı durumdayım cevaplamak istedim.. bende telefonla konuşmasını sevmeyenlerdenim aramayinca hâliyle araniyorsun üç kez arar sabah öğlen iş çıkışı hiç tavsiye etmem hep uygunsuz zamana denk getirir saolsun çocuğun altını alırken uyuturken
İnşallah devam eder biz daha bir buçuk yıllıksan böyleyizHahahah buna güldüm vallaŞimdi şöyle aslında, dört katlı binada oturuyoruz biz ve alt kattaki komşular genelde evde olmuyorlar gün içinde, kısaca binada tek kalıyorum gibi bi durum, olur ya insanız yani başımıza her şey gelebilir, eşim tedbir amaçlı arıyor aslında bide daha 4 yıllık evliyiz yaaa, bi 10 yılı doldurunca böyle devam ediyor olursa haber ederim yine
yok doğru okudunuzkırgınlar birbirlerine. özellikle annemin çok kırıldığı birkaç şey oldu.
az önce kardeşimle birlikte aradık, konuştuk biraz. mutlu oldu. bizi çok özlediğini söyledi. haftaya sana uğrayacağım falan dedim. sitem etmedi ben sitem eder mi diyordum aramıyoruz vs diye. hiç konusunu bile açmadı. aşılarını olmuş vs. en azından bir hafta 10 günde bir de olsa ararım bundan sonra. yani en azından bunu yapmaya karar verdim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?