Aynı sorunları ben de yaşadım canım, şu an evliyim ama annem babam hala karışır giydiğime
Sana şöyle söyleyeyim,aslında belli bir süre sonra kendi yaşamını kurduğun zaman istediğini yapabileceksin ve o zaman da keşke bu konularda ailemi üzmeseydim,idare etseydim diyeceksin.
Ama şu an diyebilir misin? Sanmıyorum,çünkü insan yaşamadan bilemiyor bazı şeyleri.
Sana tavsiyem annen ya da babandan hangisi daha yakınsa sana, oturup konuşmayı dene. İstediğin şeyin çok da abartılacak veya çok açık olmadığını, onlar hiç karışmasa da kendi ölçünü zaten bildiğini, karışmasalar belki bir süre sonra kendi isteğinle vazgeçebileceğini söyle. Yani kısaca içinden geçenleri...
Evden çıkınca üzerindekileri çıkarıp akşam dönerken tekrar giyinen bir kız olmak istemediğini söyle...
Umarım seni anlarlar ve umarım bir çözüm bulursun
üniversiteye gittikten sonra zaten bireyselleşmeye başlayacaksın, ilerde bir işin olur,kendini ispatlarsın o kadar karışmazlar.
hem evlendikten sonra zaten bir söz söyleme hakları kalmaz.
seninkiyle kıyaslanamaz ama benim de annem tutucudur.bazı takıntıları vardır yani, elalem için yaşar,o ne der bu ne der.
sadece kıyafet değil,her konuda.ben de bazen çok bunaldığımı hissederdim.
aldığım hiçbir kıyafete 'güzel,güle güle giy' demezdi.pantolon alırım dar der,kısa kollu alırım niye az daha uzun değil der.
kaldı ki ben de hiçbir zaman askılı ya da mini giymedim.
ben okudum,çalıştım ,eski baskısı kalmadı tabi.şimdi evliyim,he he anne diyorum.
yaşım 28, ne zaman anneme gitsem yine bir kabahat bulur.kırk yılın başı iyi hoş derse kendimi Afrodit gibi hissederim
senin gibi ben de kendi tercihimle mini etek giymedim,şu an serbestim istesem giyerim ama kendimce uygun görmüyorum.
mesela bir düğün var,etek aldım desem annem çok kısa olmasaydı der,sanki hiç kısa etekle görmüş gibi.
açıkçası artık kafamı takıp üzülmüyorum,önce çok üzülürdüm.
yani beklemen lazım biraz,huylu huyundan vazgeçmiyor.ama illaki daha rahat edeceğin zamanlar gelecektir.
Canım sen bir bireysin kendi kararlarını elbette sen vereceksin, ailen biraz abartmış.. ben bu kadar yasağı baskıyı doğru bulmuyorum..mini etekte giyersin, şortta..en güzel yaşların senin bu yaşta giymeceksin de 50 yaşında mı giyeceksin? Ailene kendini olduğun gibi kabullendirmeye çalış.. istemediğin bişeyi yapma, hayat senin hayatın.. en fazla bikaç kez daha kızarlar ama en son pes ederler diye düşünüyorum:)
Kıyafet olayını bir şekilde halledersin canım ama ailem oturdugumuz semt dışına çıkmama izin vermiyor diyorsun şehir de degil ilçede degil bildigin mahalle dışına çıkmana izin vermiyorlar 2 gün sonra üniversiteye yerleşmiş olsan mahalle dışına bile çıkartmayan ailen şehir dışına izin verirler mi peki?
Bende aynı senin durumundaydım (gerçi hala biraz öyleyim). Seninkiler kadar olmasada mesela kolsuz, mini etek, şort yazlık yerde bile giydirmiyolardı.Arkadaşıma bile zor giderdim.Artık 22 yaşındayım karışmaya kalktıkları anda 'Ben ne giyeceğimi, ne yapacağımı, kimlere gidip gitmeyeceğimi bilen bi yaştayım çocuk değilim lütfen bu kadar müdahale etmeyin' diyorum cevap veremiyolar ne istersem yapıyorum :)
Ben oyle dese, kafami kirarlar heralde ozgur kiz mi olacaksin derler
bazen anlamiyorum aileleri
cocuklari kendilerinin bir parcasi olarak goruyorlar kendileri nasilsa onlar da oyle olsun istiyorlar
tamam iyiligimizi istiyorlar anliyorum ama bu is abartilmamali bizim de bir birey oldugumuzu unutuyorlar sanki
Yalan değil ailem yüzünden dinden soğudum belki kendi isteğimle kapanacaktım belki bu kadar sıkmasalar sorun olmayacaktı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?