- 19 Ekim 2019
- 156
- 254
- 53
- Konu Sahibi ManzaramDeniz
-
- #121
Çevrenin olumsuz etkilerinden maalesef ki koruyamazsınız çocuğuklarınızı..İster istemez bir olumsuzluk mutlaka yaşanır..
Çevrenin olumsuz etkilerinden maalesef ki koruyamazsınız çocuğuklarınızı..İster istemez bir olumsuzluk mutlaka yaşanır..oda olabilir.kızıma çok düşkünüm ondanda olabilir.
birde bu tarz şeyler onun gelişimine etki eder diye telaşlanıyorum
Hiç tanımadığım biri çocuğumu uyaramaz uyarmamalı. Çocukta "tanımadığım kişiler bana kızabilir uyarabilir bu normal" algısı yaratmaz mı ?Annesi o an duyarlı olsaydı koşup gelirdi zaten.
Ses tonunu ve boyunu ayarlayarak konuşmanın bir yanlışı yok.
İteklemen doğru değil, bu yaptığın çok yanlış " diye uyarmak hiç yanlış değil bana göre.
Ben 8 yıl sonra kavuştum kızlarıma.Yani o benim canimdan can.
Birde çok geç kavuştum kizima.
zorlu bir hamilelik sonrasi doğdu.
4 yil bekledim gelmesini.
Ama bu duygusalligimi ona aktarmiyorum asla içimde yaşıyorum.
Okuldaki ilk senemde bir doğumgünü partisi düzenlemiştim yedi yaşızdır herhalde. O akran çocuğumuz olan arkadaşım da komşumuzdu davetliydi, okuldan arkadaşlarım onu basbaya dışlamıştı. Çocukluk işte bana da eğlenceli gelmişti, kendi davetlimi dışlamıştım. Şimdi hala görüşüyoruz, çocuklarımız akran beraber büyütüyoruz. Çocuklukta kin olmuyor, kavga edip barışıyorlar, beş dakika önce birini dışlıyor bir bakmışsın on dakika sonra onunla birleşmiş başkasını dışlıyor. Araya yetişkinler girmese gül gibi anlaşıyor çocuklar+1
Tamam şimdiki çocukları okula tek yollayamayız sokağa salamayız ama bu kadar bencilce korumacılık da fazla. Böyle anneleri görünce üzülüyorum maalesef, herkes sadece benim çocuğum diyor. Bu çocuklar büyüyüp bir araya geldiğinde ne olacak?
Biz de çocuk olduk bizi de dışlayan oldu, bizim de dışladıklarımız oldu. Kavga da ettik yeri geldi. Hiçbirinde annelerimiz müdahale etmezlerdi özellikle ayıp sayılırdı çocuğunu korumak, görmemiş derlerdi. Evet günümüzde bu kadarını bekleyemeyiz eski samimiyet yok sonuçta ve karşımızdakini tanımıyoruz, belli yerde annenin müdahalesi gerekebilir ama bu kadar çocuğu fanusa koymak ve kıldan tüyden şeyler yüzünden başka çocukları harcamak üzücü, o da ufaklık sonuçta.
Kesinlikle katılıyorum. Çocuğumu pamuklara sarıp büyütmüyorum ama yabancılardan ne olursa olsun korumaya çalışıyorum. O zaman yoldan geçen herhangi biri de çocuğuma yumuşak ses tonuyla konuşabilir ve bu normal demek gibi bir şey buSize göre değil; bana göre öyle. Lütfen daha fazla uzatmayalım. Ben çocuğuma kimsenin böyle bir müdahalede bulunmasına izin vermem ve gerekli önlemleri alırım. Siz izin verebilirsiniz. Herkesin tavrı farklı.
Tabii ki öyle. Eski zamanlarda olsak farklı ama ben nereden bileyim kim çocuğuma hangi amaçla yaklaşıyor? Yabancılardan ben de korumaya çalışıyorum. Özellikle de yaşı büyük olanlardan.Kesinlikle katılıyorum. Çocuğumu pamuklara sarıp büyütmüyorum ama yabancılardan ne olursa olsun korumaya çalışıyorum. O zaman yoldan geçen herhangi biri de çocuğuma yumuşak ses tonuyla konuşabilir ve bu normal demek gibi bir şey bu
Bu zamana prens ve prensesler yetiştirmek sanki dış dünyada onları biraz daha zorluyor.. Üzülerek belirtmek istiyorum fakat bu böyle..Zarif..kibar.. Evlat yetiştirmek dış dünyada hayatlarını zorlaştırıyor..Çocuklar acimasizlar bilmiyorum sorun ailelerde mi yoksa çocuklardan mi kaynaklı
Ben aşılıyorum elimden geldiğince çocuklarıma sevgiyi o yüzden mi bilmiyorum benim çocuklarım çok hassaslar hele oğlum
Bizde sizin gibi ailelerden ayrıyız tayin nedeniyle ben tek buyutuyorum ve olmasını istediğim gibi yetistiriyorum çocuklarımı bazen yanlış mi yapıyorum diye düşünmediğim olmuyor değil çünkü okulda,disarda vs.karsilastigimiz çocuklar benimkiler gibi degil onları dis dunyaya nasıl hazırlayabilirim bilmiyorum
Gecen mesela yürüyüş parkurunda 4 yaşındaki oğlum playcari sürüyordu yaşıtı bir çocuk geldi durduk yere arabaya tekme attı gittik napiyosun sen dedim ama hızla uzaklaştılar aileside yanındaydı keşke tepkim ailesine karsi daha fazla olsaydı herneyse oğlum dondu kaldı tepki bile veremedi
Bu ve benzeri olaylarda tepki bile veremedi çünkü hiç böyle bişeyle karşılaşmamışlardı evin içinde eşimle konuşurken bile çok dikkatliyiz
Ama sanırım bi yerden başlamak lazım
Bahsettiğiniz çocuk daha 5 yaşında. İsterseniz siz de ittirin haddini bildirin.Oynamak istemeyip iteklemeye hakkı yok hiçbir çocuğun. İtekledigi anda başı bir yere de çarpabilirdi.
Annesi gelip hemen müdahale etmeliydi. İkisinin yanında doğru olanı anlatmalıydı.
Onlar çocuk diyemiyorum ben. Şiddet şiddettir.
Eger vuran bir çocuğum olsaydı mıh gibi tepesinde dururdum.
Hayir başta oynuyorlardi,kizin arkadasi geldigi anda itti ve bagirarark istemedigini soyledi.Okuldaki ilk senemde bir doğumgünü partisi düzenlemiştim yedi yaşızdır herhalde. O akran çocuğumuz olan arkadaşım da komşumuzdu davetliydi, okuldan arkadaşlarım onu basbaya dışlamıştı. Çocukluk işte bana da eğlenceli gelmişti, kendi davetlimi dışlamıştım. Şimdi hala görüşüyoruz, çocuklarımız akran beraber büyütüyoruz. Çocuklukta kin olmuyor, kavga edip barışıyorlar, beş dakika önce birini dışlıyor bir bakmışsın on dakika sonra onunla birleşmiş başkasını dışlıyor. Araya yetişkinler girmese gül gibi anlaşıyor çocuklar
Bir de M ManzaramDeniz çocuğunuzun peşinde dolaşmasından rahatsız olduğunu anlamadınız mı? Çocuk arkadaşlık kurmak istemiyor belli, çocuğunuz yanına bir kere gitti çocuk oyuncak değiştirdi, ikinciye belki üçüncüye gitmesini izlemeniz hata. Çocuk kızıp tersleyene kadar çocuğun çocuğunuzdan kaçtığını anlayıp ilgisini çekebilirdiniz. Çocuk belli ki oynamak istemiyor hatya rahatsız olmuş neden üstelemesine izin veriyorsunuz??
Siz öğretmensiniz dimi ?Eger kalkmasaydım peşinden gidip bağirmaya belkide itmeye devam edecekti.böyle birşeye kusura bakmayın izin veremezdım.bağırmadım merak etmeyin.
olaydan 10 dakika sonra kızıma tost yedirdim uzaktan bizi izliyordu yanima çagirdim tost verdim hatta..
Carpitmayin,sizinde kizlarinzii bigün akranlari itip dusuuruse uzerine bagirirsa oylece izleyin olurmu?Ben 8 yıl sonra kavuştum kızlarıma.
Ama akranlarıyla olan ilişkilerine karışmak için bunu bahane etmedim hiç kendime.
İlk yazdığınız metni bir okur musunuz?Hayir başta oynuyorlardi,kizin arkadasi geldigi anda itti ve bagirarark istemedigini soyledi.
konumuzla bi ilgisi yok,okulda ögretmenim,kizimin annesiyim.Siz öğretmensiniz dimi ?
Ben böyle durumlarda, çocuğumla oynamak isteyen olursa ısrarcı şekilde, kendi çocuğuma dönüp ‘bak arkadaş seninle oynamak istiyor, oyununuza dahil edin’ ya da ‘oğlum rahatsız etme, kendi aralarında oynuyorlar, gel biz seninle oynayalım’ şeklinde sadece kendi çocuğuma yönelik öneride bulunuyorum.Ya tost olayi dogru oldugunu sanmiyorum. Konu sahibine çok kritik geldi ve buda onun "baak ben aslinda iyiyim, tost bile verdim o cocugaa" deme hali.
Gerçek olsa çok daha kötü. Kendi kizinin psikolojisini düsünüyor da, o cocugun psikolojisi ne olacak? Önce bir yetiskin tarafindan azarlan, sonrada o ayni yetiskin sana tost versin. Cocugun anne babasi yokmu da?
Konu sahibi bide kendi ile çelisiyor. Hem bagirdim, hem bagirmadim diyor
Neden benim yazacaklarımız yazıyorsunNe oluyor ben cevap vereyim; okula yada iş hayatına başladıkları zaman prens veya prenses olmadıklarının farkına boşluğa düşüyorlar. Bu da okul başarılarını etkiliyor genelde. Sonra anne baba yine korumak adına okul yada öğretmen değiştiriyor. Sonra iş hayatı geliyor. İşte orada tökezliyorlar çünkü mücadele etmeyi bilmiyorlar.
Aklın yolu birdir belkiNeden benim yazacaklarımız yazıyorsun
Yoo neden vurayım mesleğinizden. Yumuşak konuşmanızdan öğretmen olduğunuzu varsaydım.konumuzla bi ilgisi yok,okulda ögretmenim,kizimin annesiyim.
burda ise siradan bir anne olarak dertlesiyorum.
insanlarin mesleklerine gore yasayabildigini dusunmuyorsunuz degilmi?
öyle irite oluyorm ki sizin gibi insanları mesleğinden vurmaya çalişanlardan yazik
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?