Kizimla kopmak istemiyorum

Ben de bundan aşırı derecede şüphelendim açıkçası… Haklısınız. Bir dışavurum problem var gibi. Kendini böyle ifade etmeye ya da savunmaya çalışıyor olabilir
Ne yalan söyleyeyim okudukça hiç iyi şeyler gelmedi aklıma. Umarım çok ama çok yanılıyorumdur.
 
Asla pes etmedim etmemde. Zaten o yuzden secitli yerlerden yardim fikir ariyorum
 
Bizim yakın akrabanın çocuğu 1dakika durmuyor hiper aktif doğdu doğalı böyle çocuk çok zeki ve okuldada bir kaç çocuk dövdü, sanki bu çocuk uslanmayacak gibi,
Her an olay yaratıyor çok aksi vede huysuz hiç sakin olduğunu bilmem
Anne babada bıkmışlar gibi huzur vermeyen bir çocuk ama dikkat mi çeken beslen tarzı çok yanlış salam, sucuk, bol karbonhidrat sabahta nutella çocuğun bitmeyen bir enerjisi var sürekli ilgi istiyor olay yaratıyor bende çocuk büyüttüm ama bu çocuk
İnsanı bitiriyor sabır olarakta, bazı çocukların yapısı ne kadar zor böyle ailelere acıyorum sınavları çok zor
 


Kardesiyle bebekligini kiyaslayinca bende karakteri bu diye düsünuyorum. Ama karakteri bu diyipte atmak istemiyorum
 
Siz farkında olmadan kızınız bir şekilde incitiliyor olabilir mi? Çevresinde kimler var. Kimlerle yalnız kalma durumu var? En yakınlarınız dahil....bence bu işin üzerine düşün.


Yok olsa hemen anlatir. Babasi ben yokken kizmis olsa bile anlatir.kimseden cekinmez o konuda bana özellikle cok büyük güvenci var
 
Valla akıl filan duracak bir durum yok.Çocuğumu dövmedim, sokağa terk etmedim üzülecek bir durumda değil çok şükür.Dünyada üzülecek o kadar çok çocuk var ki onlar için üzülebilirsiniz.Benim görevim bir anne olarak kendi ayakları üzerinde durabilen,özgüvenli,merhametli,büyüklerini sayan,küçüklerini seven,anneye babaya vatana millete hayırlı bir evlat yetiştirmek.Ben bunları yaparken kendimden fedakarlık yapıyorum,bunun karşılığında çocuğumdan evimizin kurallarımıza uymasını, üzerine düşen görevleri yerine getirmesini ve bize saygı duymasını beklemek hakkım.3 aylık bir bebekten bahsetmiyorum 2.sınıfa giden 7 yaşında söylediğim şeylerin muhasebesini gayet güzel yapabilen bir çocuktan bahsediyorum.
 
size yorum yapmadan once eski konulariniza da baktim.
cocuk ailenin yansimasidir. siz memnuniyetsizsiniz farkinda misiniz? belki once kendinizi degistirmelisiniz...
 
Bende katilmadim o hanimin dediklerine pek. Ben anne olarak tabiki fedakarlik yapicam fedakarlikda degil bu annelik aslinda
 
Ceza ile çok kısa vadede istediğiniz sonuçları alsanız bile ceza çocuğa ne bir şey öğretir,
ne de olumlu davranış kazandırır.
Leyla Navaro'nun 'Gerçekten Beni Duyuyor Musun?' Adlı kitabını öneririm.
Kabul edilemez davranışları önleme,disiplin ve ceza hakkında yazdıkları bu konudaki bakış açınızı değiştirebilir.
Prof.Haluk Yavuzer Hocamız da yazdığı kitaplar da cezanın etkisizliğinin yanısıra çocuk üzerindeki olumsuz etkilerini çok güzel anlatır.
Bazı üyeler gibi 'sen kim oluyorsun da böyle bilmiş bilmiş yazıyorsun?' Diye soracak olanlara da uzmanlık alanımın 'erken çocukluk dönemi' olduğunu şimdiden söylemiş olayım.
 
Ben küçükken anneme karşı inatçıydım, kızınız kadar değil ama annem her istediğini yaptırmaya çalışırdı ben de hayır derdim ve annem bana sürekli "huysuz, halasına çekmiş" gibi ithamlarda bulunurdu. Bu beni daha inatçı yapardı ona karşı.

Ayrıca kardeşimi bariz daha çok severdi ve herkes de bunu benim önümde söylerdi, sevilmediğimi hissederdim.
 
Benim kardeşimde küçükken yalan söylerdi.mahalledeki çocukları ısırır döver yüzlerine toprak atardı.Annem de bir temiz döverdi. Dövme kısmını anı olarak yazdım.Şimdi Kız kardeşimden daha doğrucu daha merhametli yok kardeşler arasında.Enfişelenmeyin daha çok küçü siz anne baba olarak doğruları iyileri öğretin allah sevgisi verin herşey güzelleşir
 
Tam olarak nasil buna karar verdiniz? Aydinlanmak icin soruyorum yanlis anlamayin
mesela kv niz 3 yil once kiziniza bisey aoylemis hala onun hesabini yapabiliyorsunuz. omzunuzda tasiyorsunuz yillarin yukunu. kiziniz size bunu soylediginde babanen yanlis soylemis buyukler de hata yapabilir diye olayi yumusatmak varken hala bu konuda derin hesaplar yapiyorsunuz. kimsenin sizi sevmedigini iddia ediyorsunuz ayni yastiga bas koydugunuz esinizin bile. hic neden acaba diye sordunuz mu esinize? sevmeden sevismek sevilmeden sevismek zor degil mi? biraz kendinizi torpulemeniz biraz daha ilimli affetici ve yumusak olsaniz belki kiziniza yansir.
 
Tam olarak nasil buna karar verdiniz? Aydinlanmak icin soruyorum yanlis anlamayin
Bu yazdığında alakalı değil son alıntı diye buraya yazdım.

Eşimle bazı sorunlardan sonra ailece psikologa gittik. Kadın bizim normal bulduğumuz şeylerin aslında nekadar anormal olduğunu anlattım sürekli düzen terbiye ders ödev dershane. Aslında o sıralar sürekli değil gibi geliyordu bize bu muhabbetler. Artık dünya da varolmak için gerekenleri yerine getiriyorduk. Iyi bir evlat yetiştirmek istiyorduk. Ama bunun zamanla nasıl zarar vereceğini öğrendik. Mükemmel iyetci bir çocuk. Başarmak istiyor ama zor olduğu için baştan vazgeçiyor. Biz gereksiz bulduğunu düşünüyoruz çünkü o ilgisiz görünüyor ve bize ilgi duymadığını söyluyor. Ve isyan edip deli dana gibi sağa sola çarpıp koşturan sacma sapan bağırarak oynadı:ını sanan bir çocuk beliriyor karşımızda. Psikolog olmasa nerden bilebilirdim buna benim bizim neden olduğumuzu. Niye insan evladı gibi oynamıyor bu coxuk diye düşünürdüm bende
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…