Merhaba arkadaşlar ben annemle babamı iki sene arayla kaybettim maalesef çok acı bir tecrübe oldu bizimkisi üç kız kardeşiz ben en küçükleriyim. Annem, babam ve iki ablam ile birlikte ailemiz bizi çok güzel yetiştirdi ve hepimizin mesleği var çok şükür benim sorunum büyük kız kardeşimle büyük ablam her zaman ağır başlı bir kızdı küçük yaşta epilepsi nöbetleri geçirdiği için annem ve babam ona pozitif ayrımcılık yaparak büyüdü ve biz bunu diğer kardeşimle hep anlayışla kabul ettik. Büyük ablamın eşi malesef talihsiz bir olay yaşadı hapse girmek zorunda kaldı ablamda çocuklara bakması için annemin yanına taşındı annemin tüm birikimini maddi imkanını ablama kulandi babam vefat ettiği için annem yalnızdı ve ablamın çocuklarına baktı ki küçük kız babası hapse girdiğinde 3 aylıktı büyük 3 yaşındaydı o dönemde ablama çok destek olduk hatta küçük ablamin da o dönemde sıkıntıları vardı ama biz onu konuşamazdik bile annemin evinde ablam çocuklarla yaşadigi ve ev küçük olduğu için anne evinde dahi uzun süre kalamazdik ne dediyse yaptık ablamla birlikte perişan olduk desek yeri ki o dönemde benim düğünüm oldu balayında dahi onun derdini dinledigimi bilirim. Nihayetinde eniştem içeriden çıktı ve şu anda gayet mutlu bir aileleri var ben o dönemde maddi manevi her türlü yanlarında oldum ancak son dönemde ben hayatımda ciddi sıkıntılar yaşıyorum ablam ve eniştem sorunumu maalesef ne ayrıntılı sorar anlatsamda dinlemezler konuyu bile açamıyorum doğru duzgun hep gecistiriliyorum, benim hayatımda kardesimden başka yakın kimsem yok ama beklediğim desteği görememek beni çok hayal kırıklığına uğratıyor benim ona gösterdiğim yakınlığı ve samimiyeti beklemem hata mı ? Bundan sonra nasıl bir tavır almalıyım? Ablam hayatı boyunca bencil olmuştur hep kendi derdi kendi isteği ön planda yaşamıştır bir derdi olsa hemen anlatır ve sizden ona kendinizi adayın ister bu yanlış ama doğru olan nedir ? Yorum yapan herkese şimdiden teşekkürler 
Maalesef, öz kardeşimiz dahi olsa durum bu.
