- 29 Mart 2012
- 1.784
- 1.838
- 333
- Konu Sahibi Camille_claudel
-
- #21
C Camille_claudel
kafan bir gun atacak ve duzelecek hersey.. o son damlayi bekliyorsun bence.
Ben de 22 yasimda istanbulda bankaya ise basladigimda senin gibiydim. Ofis elemani gibiydim. Oraya git ,bu icraya git ,bu vergi dairesi git, ticaret odasina git,notere git, bunlari tara/guncelle, kasa aç.. kargolari yap.. temizlik gorevlisi falan da degildim ha, bildigin kadrolu personeldim. ilk is deneyimimdi. Kucuk bir ilden cikip tek basima, istanbulun en nezih yerinde calismaya baslamistim bilmedigim megapol sehre. Hayattan da pek birsey gormemistim, boyle oluyor demek ki diyordum. Yetkililerim de ozmnlar 33_36 yasindalardi. (Suanki bulundugum yaş)
Mudur desen insan yerine koymaz, ismimizi bile bilmezdi, alt kadroyuz ya.. odasina bile giremezdik. boyle sacma salak bi subeydi iste..
Neyse bi gun herzmnki gibi gene beni şişli de biyere yollayacaklardi, evim oraya yakindi.Bu sefer dedi ki bayan yetkilim, ( mesai bitimi holden bagirircasina seslendi bana, herkesin icinde..)
30 dk gec geliosun genelde. Bundan boyle oyle bi ayarlayacaksin ki saat tam 9 da masanin basinda olacaksin. 8.30 da orda olup, 9 da burda olcaksin yarin.. !!
Iste o an patladim. O son damlaydi benim icin.
Vallahi yaş maş yetkili dinlemedim, 22 yasinda nereye kafa tutuosun dıslarlar seni mezig de demedim.
Ilk defa sinirle bende ayni sesle cevap verdim.
" ben git mi yo rum !! Gidecek , saat 9 da burda olacak personeliniz varsa o gitsin, ben artik git mi yo rum , mecbur da degilim buna, dönusumli yapilsin madem, benim evim şişli de -o binanin ustunde oturmuyorum yuruyus mesafem var, metro kullaniyorum işe gelirken dedim... (normalde 8.40 da evden cikan ben , oraya gitmek icin 8 de evden cikcam. Ve haftanin 2 gunu gidiyordum neredeyse..)
Enayimiyim ki ben. Hem sb isini yapcam,bir de saat kotasi koycaklar. Merakliyim sanki karda ,guneste gitmeye..
Kadin hic beklemiyordu, herkesin icinde uzaktan bir bagirdimmm gitmiyorum diye..."
Sonra ne oldu ? Ben hic gitmedim, tek tuk gittim. Donusumlu oldu, bi sure epey gitmedim ama. Is de vermediler bi sure.. velhasil duzeldi hersey.
Ahhh dedim keske bastaysan cemkirseymisim. Demekki yol yordam boyle oluyormus, yaş maş dinleniyormus, hakkini her kosulda araman gerekiyormus.. benim icin o gun dönum noktam oldu. Demek ki ucunda ölum yokmus.
O gun bugundur , eger biriyle kavga edeceksem saglam ederim, bir kere kirarim tam kırarim..
Ben uzulecegime onlar uzulsun.
Bi kere baska yere gorev verdiler. Yine hep ben gidiyordum heryere evime uzak olmasina ragmen.
Atasehirden-sariyere mesela.
Bolge mudurune bi mail attim , ya okdr bekar varken evli barkli ben niye gidiyorum yetmedi mi daha sayin mudurum diye..
O na da beni gondermemislerdi. Yanimdaki gitmisti hep. Kimse anlayamadi niye oyle oldugunu.
Sut iznim vardi. Kasa işi benim olmustu ark. Hamile olunca.
Ben cikiyorum dedim.. nereye ya kasa yapilcak daha var dediler. Ben ikizlerime hamileyken calistim ve bu isi yaptim, ayrica bu benim yasal hakkim dedim olay cikarttim. Ve o işi de yapmadim.
Hakkini ararsan kimse ustune gelmiyor.
Benimle bu sekilde konusmaya hakkiniz yok, hangi hakla bunu soyluyorsunuz, ekmegimi suyumu siz vermiyorsunuz diyeceksiniz sert bi ifadeyle, dik durarak, aglamadan..
Ve olay bitecek. Sandigin gibi degil.
Bi kere kavga edeceksin o da saglam olacak, benim mantigim bu. Yoksa hic kavgaci bir insan da degilim.
Ama hakkımi yedirmem kolay kolay, enayi yerine konmayı sevmiyorum. Anladigim an işler degisir !!
Oyle tabiki.. ben de ozguvensizdim. Ama oyle olmuyor dedigin gibi. Hakkini aramak baska, cirkeflik baska. Ben hakkini savunanlardanim. Bu kolay olmuyor ama kendime telkinde bulunuyorum, zorluyorum kendimi. Keske 3. De degildi ilk sefer de diyebilsem. Ama dedigim gibi patlamam gerekiyor saniriminsallah hemen ulasirim o patlama noktasina. Dedikleriniz, yasadiklariniz bana o kadar tanidik geliyor ki. bir de bazi seyler bize ters ogretilmis, hep iyi olalim kendimizi sevdirelim istiyoruz ama asil boyle diklenince, hakkini arayinca seviliyor insan. Patronum bile biraz ses cikardim diye daha ozenli konusuyor benimle :) keske bunlara hic gerek kalmasa ama
Günaydin kizlar,
2 gündür cok kotuyum. Kisaca kendimden bahsediyim; 27 yasindayim, tek cocugum, 13 yasimda yurtdisina geldim ve 3 sene cok agir mobbinge ugradim. Tamamen icime attim ve su an hala izlerini tasiyorum.
en son yasadigim olay;part time calisiyorum yl yaptigim icin. Is yerinde gercekten psikopat, sorunlu bir kadin var; ki bunlari diger calisanlar ve patronum da tasdikliyor. Kadin is veriyor ama kesinlikle ustun koru anlatiyor, soru sormamiza musaadr yok aninda bagirip yeter kac kere anlaticam ?! Diyor. Ve surekli ensemizde daha ne zaman bitiriceksin? Hemen yap falan diye sikistirmasi da cabasi. Mesela bir isi yapip gonderdim, maili okumamis ve geldi bana yaptigin is bu mu? Alip forward etmeyi ben de bilirdim dedi isin aslini ogrenince de ozur diledi cok yogunum ondan falan diye bahaneler uretti. Simdi son olayda; brn hem korkudan hem dikkatsizlikten bir hata yapmisim, cok agir bir sonuc yok yanlis fiyat girmisim ama ozur dileyop duzelttim. Sisteme girmeden zaten ona kontrol icin gondermistim orda cikti. Kadin gulerek geldi ve senin bu zekayla nasil okul okuduguna inanamiyorum dedi?! Ben sok oldum donup kaldim. Eveleyip geveledim acele ettim dikkatsizlikten falan diye kadin geri basti.
Ama bu benim icime inanilmaz oturdu. Iki gundur ne uyuyorum ne susuyorum surekli agliyorum. Patronuma soyledim onun adina ozur diledi ve konusucaz ama ben surekli acaba aptal miyim zekamda bi sorun mu var diye kendi kendimi yiyorum.
bir de muthis ozguvensizlik var ve bana denilenleri gercekmis gibi kabul ediyorum. Bana simdiye kadar hep ne kadar zeki, akilli caliskan oldugum soylendi. Okulda unide her zaman en iyilerin arasindaydim ve cabuk da kavrarim ama bu salak kadinin soylediklerini unutamiyorum.
bunu atlatmak icin ne yapmaliyim? Bir de birisi bir sey dediginde icimde kotu bir his olusuyor ama o an hic tepki veremiyorum. Zamaninda mobbinge ugradigimda da boyle olmustu ve ozamandan kalma ogrenilmis caresizlikmis. Bunu yasayip atlatanlar nolur bana bi yol gosterin.
psikologa gittim ama prk bi fayda goremedim.
Öncelikle gecmis olsun, bu karakterdeki insanların sayısı çok fazla kaçış yok yani baş etme gücü lazım. Psikologa gidip fayda göremediğinizi belirtmişsiniz ne kadar süreyle gittiniz acaba? Zira siz de biliyosunuzdur ki psikolojik siddetin izleri fiziksel siddetten daha zor silinir, meşakkatli bi süreçtir. Şahsen ben 6 aydır gidiyorum güzel gelişmeler elde ettim. En az birkaç yıl daha devam edicem.. Ayrıca siz iş yerinde ugradığınız mobbingle tanışmamıssınız bu hislerle, cocukluk şemalarınıza dayanıyodur kesin sadece tetiklemiştir bu durum. Cünkü herkes eşit oranda etkilenmiyor bu tip insanlardan biliyorsunuz. Kimisi yönetmeyi biliyo, kimisi üc bes sövüp geciyor kimisi de sizin benim gibi kafaya takıyor. Terapiye devam etmelisiniz
Simdi size bir olay anlatacagim. Babam 65 yasinda… Bana göre on numara babadir.
Biraz baskicidir ama bana göre on numaradir. Ilk kez bu sene konusurken bana bir sey dedi. icime oturdu. Bu Adam dedim cocuklugundan beri yillardir bunu yasiyor.
" Birisi bana karsi sesini biraz yükseltse kalbim hizla atmaya basliyor, icim daraliyor, nefes alamiyorum. iste bunlar hep cocuklugumda dayak korkusundan, hep azarlanmaktan".
siz babam gibi olamayin, yardim alin...
hayır cnm kesinlikle zekanda bi sorun yok olamazda stres ve baskı altında ufak tefekte olsa hata yapmayacak kimsenin olması mümkün değil bu doğaya aykırı bişey asla öyle bir şey olmaz bu şekilde bi ruh haline sokulmuş herkes bazı şeyleri gözden kaçırabilir seni bu duruma getirip bu hatayı yaptıran o kişi dolayısıyla onun zekasında sorun var nasıl davranacağını bilmemekle ilgili problemli bi kişi bu çok belli sen herzaman kendimden eminim ve özgüven sahibi biriyiyim benim bi duruşum bi değerim var kimse benimle ilgili böyle düşünemez diye kendine telkin vermelisin zaten öylesin bunu aklına ve ruhuna hatırlatmalısın sadece sakın kendini bu moda sokup ruhu ve karakteri bes para etmez insan müsvetteleri yüzünden kendine bu haksızlığı yapma sen çok zeki ve değerli bi insansın bunu unutma
Gerekirse işten atılmayı göze alıp kadına hak ettiği cevabı verecektiniz.Unutmayın deli deliyi görünce sopasını saklarmış.Bu kadın sizin patronunuz değil
ben deliyim dye şirkette terör estiren bir kadın var bende bunu patron göstermesede destekliyor. yada başka bir durum var aralarında.
yani çalışma arkadaşım deli diye ben terapiste niye gideyim. o deliyse bende deliyim.
Asıl tam tersi o kadın bu zekayla nasıl gelmiş oralara bı mucize olmuş anlaşılan böyle insanları bı kaşık suda boğmak istiyorum.Sikayet yolunu araştırın Allah kolaylık versin.Günaydin kizlar,
2 gündür cok kotuyum. Kisaca kendimden bahsediyim; 27 yasindayim, tek cocugum, 13 yasimda yurtdisina geldim ve 3 sene cok agir mobbinge ugradim. Tamamen icime attim ve su an hala izlerini tasiyorum.
en son yasadigim olay;part time calisiyorum yl yaptigim icin. Is yerinde gercekten psikopat, sorunlu bir kadin var; ki bunlari diger calisanlar ve patronum da tasdikliyor. Kadin is veriyor ama kesinlikle ustun koru anlatiyor, soru sormamiza musaadr yok aninda bagirip yeter kac kere anlaticam ?! Diyor. Ve surekli ensemizde daha ne zaman bitiriceksin? Hemen yap falan diye sikistirmasi da cabasi. Mesela bir isi yapip gonderdim, maili okumamis ve geldi bana yaptigin is bu mu? Alip forward etmeyi ben de bilirdim dedi isin aslini ogrenince de ozur diledi cok yogunum ondan falan diye bahaneler uretti. Simdi son olayda; brn hem korkudan hem dikkatsizlikten bir hata yapmisim, cok agir bir sonuc yok yanlis fiyat girmisim ama ozur dileyop duzelttim. Sisteme girmeden zaten ona kontrol icin gondermistim orda cikti. Kadin gulerek geldi ve senin bu zekayla nasil okul okuduguna inanamiyorum dedi?! Ben sok oldum donup kaldim. Eveleyip geveledim acele ettim dikkatsizlikten falan diye kadin geri basti.
Ama bu benim icime inanilmaz oturdu. Iki gundur ne uyuyorum ne susuyorum surekli agliyorum. Patronuma soyledim onun adina ozur diledi ve konusucaz ama ben surekli acaba aptal miyim zekamda bi sorun mu var diye kendi kendimi yiyorum.
bir de muthis ozguvensizlik var ve bana denilenleri gercekmis gibi kabul ediyorum. Bana simdiye kadar hep ne kadar zeki, akilli caliskan oldugum soylendi. Okulda unide her zaman en iyilerin arasindaydim ve cabuk da kavrarim ama bu salak kadinin soylediklerini unutamiyorum.
bunu atlatmak icin ne yapmaliyim? Bir de birisi bir sey dediginde icimde kotu bir his olusuyor ama o an hic tepki veremiyorum. Zamaninda mobbinge ugradigimda da boyle olmustu ve ozamandan kalma ogrenilmis caresizlikmis. Bunu yasayip atlatanlar nolur bana bi yol gosterin.
psikologa gittim ama prk bi fayda goremedim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?