Kızlar Kayınvalidesi tarafından sevilmeyen var mı?

benim kayınvalidem kendi halinde, "siz mutlu olun yeter" deyip elini eteğini çeker. haftada bir ziyarete gideriz, ben de muhabbetle elimden geldiğince gönlünü hoş tutmaya çalışırım. başta bu kadar sevmezdim, mesafeli olmak isterdim ama ne zaman ki eşimle olan bi sorunum görümcem tarafından farkedildi (aylarca içim içimi yemişti) ve hep birlikte oğullarına cephe aldılar, gerçekten de içimden gelerek sevmeye başladım. annem memleketten buraya geldiğinde işlerim yoğunsa takılırlar iki dünür, onun da misafiri olur, arkadaş gibiler. tek oğluna düşkünlüğü var her erkek annesi gibi, evde bir de eşimin bekar erkek kardeşi olduğu için ona yoğunlaşmaya alıştı artık, kabullendi oğlunun gittiğini.
görümcem iyi, onla da arkadaş gibiyiz ama ben hep mesafeli dururum. derdini dinleyen olduğum ve sırlarını sakladığım için beni çok sever. sadece dinlerim ama, yorum bile yapmam pek.
bi kayınpeder faktörü var. ona da bi türlü kanım kaynayamadı. o da şehir dışında çalışıyor da ayda bir görüyoruz Allahtan. muhabbette kızım kızım der başka bişi demez ama soğuk davranıyorum istemsizce. Bu da babamın vefat etmiş olmasından ve "baba" kelimesini söylemenin ağır gelmesinden kaynaklanıyor biraz da. Bir de düğün öncesi her şeyden elini eteğini çekmesinden. Sadece konuşur, pek icraati yoktur, oğlu bile bilir huyunu. Olayların gidişatı "babana bile güvenme oldu" ve kıymetimi anladı zamanında.
Kimsenin kendi ailesi gibisi yok ama okuduklarıma bakarsam halime şükür etmem lazım. Aman maşallah, Allah bozmasın.