Bakın size başımdan geçen bir hikayeyi anlatıcam..ben yazın evin yakınlarında siyah ayağı sakat(üstte tutuyordu) bir köpek gördüm birsürü köpeğin arasında kalmış kuyruğunu kıstırmıştı ve yanındaki arkadaşları sanırım onu koruyordu.araba kullanıyodum hemen yol kenarına çektim ağlayarak karşıya geçtimki gitmiş yok..yoldan geçen bir adam dediki ona geçen sene araba çarptı doktora gösterildi birşey yapılamazmış ağlaya ağlaya eve döndüm..
Sonra aradan 4-5 ay geçti allahın işi o hayvanı yine aynı yerde görünce oraya mama bırakmaya başladım ve annemle öğrendikki tırların bulunduğu şantiyede kalıyomuş.gidip şantiye bekçisiyle konuştuğumda o hayvanın pittbul saldırısına uğradığını 1.5 senedir bu halde olduğunu çok ürkek olduğunu öğrendim..ve neden tedavi ettirilmedi bu şantiyede kalıyor madem dediğimde hiçbir cevap vermiyolardı meğerse şantiye sahipler mama bile vermiyormuş..
Sonra biz o hayvanı aldık..alırken dedilerki ama geri getirin bak biz onu cok seviyoruz(küfür etmek istemiyorum) hayvanın parmaklar kopmuş kemik çıkmış pati ters dönmüş ve eklem kırılmış el bükük havada acı içinde sırf enfeksiyonlu yaraları vardı.doktor gördüğünde dediki bu hayvanın enfeksiyonunun kemiğe inip dokunun ölmemesi allahın mucizesi(nekroz) çünkü 1.5 senede çoktan ayağını kaybetmesi lazımdı..
Götürdüğüm veteriner sırf para için bı işi yapan bir adamdı.hayvan o kadar sessiz ve sakinki ağızlıksız pansuman yapıyodu hayvan tepki vermiyo diye kerpetenle bacaklarını sıkmış bu hayvan tepki vermiyor kesilmesi lazım dedi..hayır dedim %1 bile ihtimal varsa ameliyat olacak!!! Veee cerrah cağırıldı ameliyat yapıldı.3.5 ay pimlerle kaldı hergün pansuman yapıldı.
Şuan almanyada sevgilimle yaşıyor..pimler çıkarıldı..fizik tedavi görüyor..dünyada gördüğüm en zeki en duygusal en akıllı köpeklerden biri.. Ve onun 1.5 sene acı içinde yaşamasına göz yuman o insanların hepsine bela okuyorum..o sakat haliyle gidip yemekte bulamıyordu kendine bir deri bir kemikti..şuan muhteşem bir hayatı var en iyi şartlarda yaşıyor ve o korkak ürkek köpek yavaş yavaş açılıyor artık insanlardan hayvanlardan korkmuyor...onun bu değişimini görmek hergün bizim gözlerimizi dolduruyor..ve sokaklar onun gibi nice canlarla dolu..ne yazik ki benimde ümidim yok