- 25 Ağustos 2018
- 681
- 951
- 53
- 44
O andan çok tırsıyorum yaaa. Gelip bırakmasınlar istedim çünkü bırakıp gitmeleri daha çok koyar sanki. Nasıl dayandın ki
Afjksfhakfjafldf sıradaki parça sevip de kavuşamayanlara gelsinKonunu Kral Tv yayınlarına çevirdim videolarla ama al bak bu olsun o zaman
Dağları del tek başına
Aaaaa bu ben! Vallahi ben. Kendimi bu sebepten ağlarken görebiliyorum şuanBen üniversiteye ilk başladığım aylarda en yakın arkadaşım olacak Ayşe ile alışverişe çıkmıştık. Diş macunu seçerken ağlamaya başlamıştı. Şok oldumne oldu bir yerin mi ağrıyor falan diyorum. Babamın yapması gereken alışverişi neden ben yapıyorum babam nerde diye haykırarak koyverdi kendini
Alışacaksın
Genelde öyle diyorlar, alışınca dönmek istemezsin diye. Teşekkür ederim evet onlar da benim açımdan düşünüyorlar neyse ki, karşı çıksalar daha çok üzülürdüm zannımca.Bunu yaşayınca geri dönmek bile istemezsiniz. Anne babasını kim sevmez diyeceğim ama ciddi problemi olan aileler var ama konumuz bu değil.sizin de kendinize bir dünya kurmanız onlar mutlu eder.
17 yaşımda ayrıldım. Ve artık bir anneyim, tek derdim evladımın birey olması.
Ahahahaha bayıldım el atmasına çok tatlı yaaaaaBen de hic istemedim gelmelerini. Hem yol uzun hem de ayrilmak zor olur diye. Ama atandigim koy okulunu gormek istediler kiramadim. Babam illa okula gelip eksik gedik neymis bakmadan gidemezdi yaniMeslek aliskanligi. Adam mufettis denetlemeden doner mi? Nitekim oyle de yapti Kutuphanemizi kurdu. Kitaplar aldi. Kirik dolaplari, siralari, masalari tamir etti. Okulumuzu boyadi. Koylulerle falan tanisti. Ahbap oldu Son olarak da ilce milli egitim mudurumuze goz dagi verdi okulun diger ihtiyaclarini zahmet edip karsilasin diye. Sonra da icim rahatladi gidebilirim artik dedi ve gitti. Ah benim egitim neferi babam
Dayanamadim zaten. Bir ay sonra haftasonu gittim yanlarina. Sonra iki ayda bir uc ayda bir derken alismisim iste
Çok sağolun, keşke bavuluma koyup götürebilsemBir insanın bence, eşinden önce annesi ve babası bu hayattaki en büyük şansıdır. Siz de çok şanslıymışsınız. Bi bakarsınız onlar gelip yanınıza yerleşmiş :)
Sizin evinizin olması, kimseye muhtaç olmamanız, ortalama bir aileyi mutlu eder.Genelde öyle diyorlar, alışınca dönmek istemezsin diye. Teşekkür ederim evet onlar da benim açımdan düşünüyorlar neyse ki, karşı çıksalar daha çok üzülürdüm zannımca.
Aynı Ayşe ilerleyen zamanlarda her makineye çamaşır atışında da annesini anıp ağladı. Ama sonra yaz tatillerinin neredeyse yarısını bile üniversite şehrinde geçirmeyi tercih eden birine evrildi.Aaaaa bu ben! Vallahi ben. Kendimi bu sebepten ağlarken görebiliyorum şuanResmen Ayşe'nin acısını hissettim
Zamanla alirsin hic uzme kendini. Arada kacarsin sen deAhahahaha bayıldım el atmasına çok tatlı yaaaaaEllerinden öperim kendisinin Ben de mi öyle yapsam? Tek gün iznim olacak, zorlanırım ama arada gelirim belki
Soyle dusunun kaybedecek neyiniz var yapamazsanz geri donersiniz olum yok yaİyi akşamlar herkese.
Kelimenin tam anlamıyla şuan hissettiğim şey korku. Hiçbir şey beni sakinleştiremiyor şuan, bir de burayı deneyeyim dedim. Ağlayarak yazıyorum öncelikle
Yarın gece evimden ayrılıyorum. Başka bir şehre gidiyorum çalışmak için. Öncelikle yaşadığım şehirde istediğim gibi bir kariyer olanağı yok. 22 yaşındayım ve bu yaşıma kadar hep ailemle yaşadım. Onları çok seviyorum. Dünyanın en iyi iki insanı bence. Ama kalabalık içinde özgüven problemim olduğunu düşünüyorum ve ailemle sonsuza kadar yaşayamayacağımı düşünerek böyle bir karar aldım. Kendi ayaklarım üzerinde durarak yaşamaya karar verdim yani...
1 hafta öncesine kadar her şey tamamdı ama 1 haftadır özellikle akşamları çok kötü oluyorum. Bugün sürekli ağladım. Elimde olsa gitmeyeceğim. Yıllarımı geçirdiğim evime bakıp bakıp ağlıyorum. İlk kez ailemden ayrılıyorum ve kim bilir ne kadar süre görüşemeyeceğiz. Evime de aylarca gelemem gibi. Çok korkuyorum. Gittiğimde ne bulacağımı bilmiyorum. Doğru bir karar verdim mi şuan ondan bile emin değilim, tek düşünebildiğim şey gitmek istemediğim. Sonsuza kadar annem ve babamla oturmak istiyorum.
Düşüncelerimi toplayabildiğim kadarıyla yazmaya çalıştım ama sizce doğru mu yapıyorum? Bunu sormak için de çok geç artık ama bilmiyorum, siz ailenizden kaç yaşında ayrıldınız? Alışılıyor mu gerçekten? Onlara gidip sarılmak istiyorum ama ağladığımı görüp üzülmelerini istemiyorum. Çok saçma bir durumdayım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?