Öğretmeye çalıştım hepsini. Öğrenmek istemiyor. Gösteriyorum öğretiyorum sonra bir duyuyorum yine amcama yaptırmış falan... Tek değil ki anneannem var. Annesiyle yaşıyor. Bütün akrabaları ile aynı sokakta oturuyor. Asıl ben yalnızımÖncelikle başınız sağolsun. Mekanı cennet olsun babanızın. Anneniz için hiç kolay değil. Yol arkadaşını kaybetti. Sonra siz de yoksunuz yanında. Yalnız kalmış. İzin alabilirseniz bir yanına gitseniz bir hafta. Herşeyi öğretseniz. Benim de 10 yıl oldu babama. Bekarım çok zaman aldı annemi toparlamak. Aynen sizin anneniz gibi para dahil çekemezdi. Pek çok kursa kaydettirdim. Herşeyi tek tek öğrettim. Onlar bizi bu yaşa getirmiş büyütmüş onca şey öğretmiş. Çağın gerisindeler. Sizin için basit olan şey onlar için zor. Ben de acımı hiç yaşayamadım. Vergi işleri internetten haloluyor. Siz yurtdışında bile olsanız o tarz şeyleri yaparsınız. Başka kardeşiniz yok mu? Ama gitmeden yanına gidip para çekmeyi vs öğretin. Napsın bir siz varsınız size sığnıyor. Mesajları aramaşarı bu yüzden. Sizin için de zor farkındayım. Ama işte anneniz için daha zor. Evde tek sürekşi babanızı düşünüyordur. Rabbim yardımcınız olsun.
benim annemde böyle gerçekten zor bir durum anlayabiliyorum. Kardeşiniz var mı destek olacak? belki iş bölüşürsünüz, yada yurtdışındayken o ilgilenir. Yoksa da yakın bir akrabanız, annenizin yeğeni vs falan varsa rica da bulunursunuz, annenizde belki kendi kendine yetmeyi öğrenir.Merhabalar,
Bu konuyu ifşa olma korkusuyla açmayı erteliyorum ne zamandır. Bugün çok bunaldım, dertleşmek istedim.
Evliyim. Yakın sayılabilecek bir zamanda babamı kaybettim. Bana göre, aramızda çok özel bir bağ vardı babamla.
Vefattan sonra hemen iş ve şehir değiştirmek zorunda kaldım. Eşimle de zaman zaman ayrı kalıyoruz bu sebeple.
Yani evlilik, yeni iş(çok stresli bir iş) , babamın kaybı, yeni şehir derken baya zor zamanlar geçiriyorum.
Hepsini olgunlukla karşılamaya çalıştım. Hayat böyle, hayat devam ediyor gibisinden hep ayakta durmaya çalıştım. Belki de zorunda kaldım çünkü annem çocuk ben ebeveyn gibi bir şey olduk.
Annem zaten olgun bir kadın değildir. Babamın kaybını da metanetle karşılayamadı ne yazık ki. Ona ilk söylendiğinde beni suçladı. Ben iş için uzağa gitmek istediğim için ölmüş, evlendiğim için dayanamamış vs vs. Ben yetişememişim... Bunlar doğru değil biliyorum çünkü babam annemin aksine çok makul bir adamdı, ve hayalimi gerçekleştirdiğim için benimle gurur duyuyordu. Ama yine de içime oturdu tabi. Devam eden günlerde çığlıkla ağlamalar vs.. (tahammülüm yok bu şekilde acısını bağıra bağıra yaşayan insanlara. Bu şekilde düşünmemin sebebi de annemin tarafı her acıyı böyle senelerce sündüre sündüre yaşar sanırım doldum artık) neyse ben ağlayamadım bile milleti sakinleştirmekten.
Ben kısa bir süre sonra yeni işim için başka şehire gittim. Ama annem hayatında hiç bir işi (fatura ödemek, banka işi, kasaba gitmek) kendi halletmeye alışmadığı için çok zorlanıyor ve sürekli işini başkalarına halletirmeye çalışıyor hiç kendisi denemiyor. Ben de uzaktan yetişemiyorum ve aklım hep onda. Faturalarını falan ben hallediyorum zaten ama uzaktan halledemeyeceğim şeyler de var. Maaşını çekemiyor mesela birinden istiyor, vergi dairesinde bir iş var diyelim beni arıyor socialscientist sen ordan yapamıyor musun benim adıma diyor(gece 11lere kadar çalışıyorum ben, zaten kendisini istiyorlar yani yapamam) gibi gibi.
Mesela müşteri hizmetlerini arayıp işini halledemiyor. Ben arayınca hattın yasal sahibini istiyorlar. Annemi arayıp söylüyorum bozuluyor.
Bir de günde 7 kere falan konuşuyoruz. Aşırı evhamlı. Ben de idare etmeye çalışıyorum ama çok zor yani.
Mesela sabah arıyor kalktın mı, sonra mesai saati başlayınca gittin mi diye mesaj, sonra akşam merak etmesin diye geç çıkacağım yazıyorum. Tamam haber ver, yalnız kalma falan yazıyor. Zaten stresliyim, bitmişim yani bu mesaj bana anlamsız geliyor haksız mıyım? Neyse çıkınca haber veriyorum. Eve gidince bir daha arıyor. E üstümü değişiyorum kendime yemek hazırlıyorum falan işim var yani daha duşa gireceğim. Neyse yatarken yatmıyor musun/eşim yanımdaysa yatmıyor musunuz...
Küçük bir örnek anlatıp iyice uzatmadan bitereceğim. Bu sabah beni aramış duymamışım. Lavabodaydım. Eşim de duymamış kahvaltı hazırlıyordu. Saat 9.30 falan. Neyse eşimi aramış baktım içeriden sesleri geliyor. Ama nasıl panik bir ses aman allahım... Bana mesaj atmış cevap vermemişim, aramış açmamışım. Çok merak etmiş. (erkek anası yapınca sövüyoruz burada). Bir de telefonda hep şu yemeği şöyle yap, şunu pişir, pazardan bunu al. Evini temizle, evini düzenli tut, ütünü yapmadın mı ütünü yap, eşimden için salona sokma dağıtır öyle alışmışş, istisnasız hep bunları söylüyor.
Daha neler neler varda sordukça anlatırım artık milletin gözleri kanamasın.
Neyse bir müddet sonra yurtdışı görevine gitmem gerekecek. Uzun bir görev. Ben ülke dışındayken nasıl göz kulak olacağım anneme? Hep bunu düşünüyorum. Gerçekten acımı yaşayamadım hanımlar bunları düşünmekten. Kendimi sıkıp duruyorum.
(Not: annem 60 yaşında. Fiziksel hiç bir sorunu ve rahatsızlığı yok. Yapamam dediği şeyler bilmediği ve öğrenmeye çalışmadığından. Atm'den para çekemez mesela. Kaç kere gösterdim. Gidip çekmez ama)
Onun isteği ben işi bırakayım, memlekete döneyim. Eşim de gelsin beraber yaşayalım. Çünkü bütün sülale böyle yaptı. Herkesin evi işi eşi aynı memlekette. Benden de böyle bekliyor. Dışa kapalı bir topluluk.
Evet gelecek ve geliyor. En baştan evlenmeden evvel eşimle o şekilde anlaştık. Hatta eşim teşvik etti ben vazgeçmişken.Bence iyi niyetli bir kuzen veya arkadaşınıza annenizi emanet edin . Resmî işleriyle ilgilensin . Alışveriş vs yapamıyorsa , internetten sipariş edersiniz haftalık veya aylık her neyse . Siz gezerken eşiniz sizinle gelecek mi ? Bence annenizden daha fazla düşünmeniz gereken o .
Annem sağolsun herkesten ricacı olduk zaten. Ama insanlar nereye kadar işini görür ki? Ben kendi kendine yetsin istiyorum.benim annemde böyle gerçekten zor bir durum anlayabiliyorum. Kardeşiniz var mı destek olacak? belki iş bölüşürsünüz, yada yurtdışındayken o ilgilenir. Yoksa da yakın bir akrabanız, annenizin yeğeni vs falan varsa rica da bulunursunuz, annenizde belki kendi kendine yetmeyi öğrenir.
Kanka iyi de sizin sülalede acaba senin eğitim geçmişine sahip veya senin kademende memur olabilmiş kimse var mı da o işi bırakıp gelebilecekler? Akıl karı mı yahu eşek gibi çalışmışsın, inanılmaz zor bir memuriyet kazanmışsın kadro bulmuşsun, ay işi bırak gel benlen otur. Kim kabul eder bunu? Şu kalınlaştırdığım istek makul bir istek mi, siz olsanız X uzmanlığını ayda X maaşlı kadroyu bırakıp annenizle mahallede oturur muydunuz diye Türkiye'nin batısından doğusuna 1000 kişiye soralım bakalım kaç tanesi otururum diyor. Deli deli işler yahu.
Ha yatalak olur kimsesiz olur, çok hasta olur, böyle bir fedakarlık yapılır ama 300 akrabasıyla aynı yerde oturup tek derdi dışarıya yalnız çıkmak istememek olan genç ve sağlam anne için insan geleceğini çöpe atmaz net.
Niye kötü hissediyorsun akrabalar ne için varlarÖyle dedim bir kaç kez. Kendi becerdi bi özgüveni gelir gibi oldu. Sonra başka bir mevzuda yine başa döndük. Aslında doğrusu bu, bırakmam lazım ki öğrensin mecbur kalıp.
Ama bir de şu var: ben yapmıyorum, gidip amcamı arıyor. Onlar yapıyor ya da beni arayıp annenin şu işi varmış diyorlar.
Kendimi çok kötü hissediyorum böyle ben
İnsanlar beni ararken bak annenin şu işi varmış biz yaptık sen yapmamışsın minvalinden arıyorlar ama...Niye kötü hissediyorsun akrabalar ne için varlar
Anlıyorum hem de çok iyiiİnsanlar beni ararken bak annenin şu işi varmış biz yaptık sen yapmamışsın minvalinden arıyorlar ama...
Ben yapmamışım dedikleri de bizzat memlekete gidip yapmam lazım gelen şeylerr. İş durumları sebebiyle gidememişimdir. Müsait olunca gelirim hallederiz demişimdir annem o arada amcamı seferber etmiştir... Falan filan... 26 yaşına yeni girdim saçlarım bembeyaz artık inanın..
Evet yapabilir ama annem kasaptan kıymayı erkek işi olarak görüyor. Veya muhtara gitmeyi. Erkeksiz gidilmez oralara diyor banaBabaannem bundan 35 yil once kocasini kaybettiginde kasaptan kiyma bile alan bir kadin degilmis. Dedem her seyi yapıyormuş onun yerine.
Dedem vefat ettiginde halam baska sehirde ve hamile, babam baska sehirde ve ogrenciymis. Elerinden geldiğince yardim etmisler tabii ki ama ne kadar olabilir bu sartlarda?
Sonucta babaannem bundan kac sene once tek basina her isini halletmeye alisabildiyse, anneniz de isterse yapar. Ama istemiyor cunku bu sekilde sizden ilgi gormus oluyor. Biraz zorlansin bazi konularda illa ki halleder. Cok teknolojik veya yasal surecler sıkıntılı olabilir evet ama bir fatura yatirmayi ya da kasap market alisverisini yapabilir kolaylıkla.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?