bugün hem hüznün, hem bir şeyler yapabilmiş olmanın verdiği huzurun dibine vurdum. dün akşam eşimin kuzeni ve eşi yemeğe gelmişti. yemek sonrası sohbet ederken, enişte annesinin mahallesinde, kentsel dönüşüm bölgesinde yıkık dökük bir eve birilerinin gelip yerleştiğini söyledi. evin camları bile yokmuş. naylonlarla kapatmışlar, bacadan duman da çıkmıyormuş. bebek sesleri geliyormuş, eve genç bir kız ve orta yaşlarda bir hanım girip çıkıyormuş. erkek de yokmuş.
eşim gidip bakmadınız mı abi dedi. fırsat bulamadık dedi. şimdi fırsatımız var, hadi gidelim dedik ve gittik. giderken de evde kalan yemeklerden ne olur ne olmaz diye yanımıza aldık. derme çatma bir ev, yıkık dökük bir kapı. çaldık, türkçe konuşan bir kız kapıyı açtı. girebilir miyiz dedik, içeri buyur etti. hüngür hüngür ağlamamak için kendimi zor tuttum. zeminin büyük bir kısmı beton, yer yer de tahta var. şilte gibi bir şey, iki tane battaniye ve mangal. muhtemelen üzerinde yemek pişiyor ve ısınma amaçlı kullanılıyor. aile halep türkmenlerindenmiş. evin babası ailesini sınırdan sokmuş, kendisi ülkesine geri dönmüş ve bir daha haber alınamamış. büyük ihtimal şehit olmuş. kız 20 yaşlarında, bir tane de 2 yaşlarında bebek var. gelirlerken iki çocuk da yollarda telef olmuş. kız savaştan önce arkeoloji okuyormuş. ne yapacağımızı bilemedik. ben dışarıya çıktım ve babamı aradım. bizim aile apartmanında dayalı döşeli, misafirhane olarak kullanılan boş bir daire var. babama durumu anlattım, getirin orda bırakmayın dedi. anne teklifimizi yapınca sıkıldı, kabul etmek istemedi. eşim, ablacım bak burda bebek hasta olur, genç kızınız var, başınıza olmadık işler gelir. en azından bir süre güvende olursunuz, sıcacık oturursunuz dedi, zar zor ikna ettik. eve yerleştirdik şükür. şimdi güvendeler.
eşim ve enişte bugün vakıflara, belediyeye baş vurdu. ben de kıza iş baktım, iş yerinde anlattım. daha önce bakıcı arayan akrabasından bahseden arkadaşım, kendilerini aradı. insanlar doğal olarak tereddütle yaklaştılar,arkadaşım bir kere görseniz, konuşsanız falan epey dil döktü. bir getirin konuşalım dediler. akşama kızı güzelce giydirip, inşallah tanışmak için götüreceğiz. kız kültürlü, cin gibi, mahcup ve mahzun.
allah'ım bu dünya ne kadar adaletsiz! eve gelirken de demirlere asılmış ekmekleri gördüm, evimizin hemen yakınında sokağa atılmış bir oturma grubu!
tutumlu ve merhametli hanımlar. lütfen etrafımıza daha dikkatli bir gözle bakalım. belki yardımımıza ihtiyaç duyan, bize ahireti kazandırabilecek insanlar sırf dikkatli bakmadığımız için yanımızdan gelip geçiyordur. çöpe ekmek atmayalım, yemek dökmeyelim. giymediğimiz kıyafetleri büyük bir ciddiyetle ihtiyaç sahiplerine ulaştıralım. az veya çok demeden, verdiğimiz sadakaları arttıralım.
allah bu soğukta kimseyi dışarıda koymasın. kimsesizlerin sahibi allah'ım, gariplerin yardımcısı olsun. bizlerin de içimize merhamet versin. amin.