İçimden ne kahvaltı etmek ne yemek yemek ne evimin işlerini yapmak geliyo... allah hayra cikarsin
evet benziye sanki.. sen de mi mardindesin:) ya da yakın mı buralaraEllerine sağlık canım afiyet şifa olsun. Sizin yemeklerle bizim yemek kültürü Bayağı benziyor. Bende bugün kuru patlıcan dolması ve salamura asma yaprağı sarması yapacağım inşallah
Yok canım ben adana lıyım adanada yaşıyorum. Eşimin ailesi malatyalılar.evet benziye sanki.. sen de mi mardindesin:) ya da yakın mı buralara
üç sene Adanada yaşadık bekarken. hatta orda dersaneye gidip üniversiteyi kazanmıştım. iyi bilirim orayı.. ama o sıcağı yok mu çok fena :)Yok canım ben adana lıyım adanada yaşıyorum. Eşimin ailesi malatyalılar.
Ben hergün okuyorum sizleri ama çoğunlukla girip birşeyler yazmaya fırsatım olmadan çıkıyorum. İlişkilerinde mesafeli bir insan olduğım için bende fikrimi yazmak istedim. Mesafe iyidir özellikle devlet dairelerinde çok sevdiğim arkadaşıma da aynı hiç görmesem aramayacağım insana da hep aynı durdum onun için kırgınlığım oldu ama onlar bilmedi.Uzun yıllar devlet dairesinde ve hep üst düzey amirlerle çalışınca (Müfettiş-Kaymakam-Müdür) insan kendine yakın hissettiği birinden böyle bir şey hissedince ister istemez birşeymi oldu diyor. Aynısını ben yaşadım üzüldüm, birgün öğle yemeği dönüşü bu gün bu mesele çözülecek dedim kendi kendime o arkadaşla ortak tek bir zevkimiz vardı nescafe içmek, elime iki nescafe fincanı alıp masasına gitmek oldu müsaitmisin seninle kahve içeriz diye geldim dedim ve arkadaşım çok mutlu oldu tabii seve seve dedi ve ben böyle karşılanınca söyledim artık içimden geçenleri ben yanlışmı düşünüyorum diye başlayan cümleden sonrası da tabii geldi. Sadece yanlış bir anlama olmuş ve o benim hakkımda nasıl böyle düşündüm demeye o da çok üzüldü ve hala görüşürüz aramız eskisinden çok daha iyi ama o mesafem hep vardır.konumuzla ilgili değil ama size bir şey sormak istiyorum.
bir arkadaşım var. aynı işyerindeyiz ama birimlerimiz farklı. çok vıcık vıcık bir ilişkimiz yok. herkes sınırını bilir. samimiyiz diyebilirim. zaman zaman akşamları da görüşürdük. ayrıca her hafta 1 öğlen birlikte yemeğe çıkıyorduk.
yaklaşık 1 aydır bir tuhaflık seziyorum. eskisi gibi beni aramıyor sanki. hep çok yoğun olduğunu söylüyor. sabah aradım. konuşuyorduk. bir memur geldi. ben seni sonra arayayım dedi. Ama aramadı. geçen hafta da aynı şeyi yaptı ve 2gün sonra aradı. ama eskiden akşam cepten arardı. en son da 8 şubat öğlen yemeğe çıkmışız.
birşeyler var seziyorum ama ne olduğu hakkında en ufak fikrim yok. siz böyle durumlarda nasıl bir tutum sergiliyorsunuz.
ben de arkadaşımdan soğuduğumu hissediyorum nedense.
bir süre aramasam mı acaba?
( bunu bdv ye konu olarak da açtım ancak gelen cevaplar gerçekten de dalga geçer gibiydi. Ne insanlar var)
Ben ara ara bakıyorum da kimseler yok diye rahatsız etmek istemedimBu akşam dükkanda kimsecikler yok mu kiiiz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?