Merhabalar, 38 yasinda bir kuzenim var. Kendisi iyi bir yerde, iyi bir maasla uzun suredir calisiyor. Kendine ait bir evi var. Bu yasina kadar asik olamadigi ve evlilikten korktugu icin taliplerini geri cevirdi. Fakat 2014 yilinin ocak ayinda arkadaslari araciligiyla biriyle tanistirildi. Subat ayinda sevgili olmaya basladilar. Ve yine subat ayinda cocuk ona evlenme teklifi etti. Kuzenim de kabul etti. Nisanlanmaya karar verdiler.
Kuzenim nisan icin siyah bir elbise aldi ve cocuk bunun icin buyuk olay cikardi. Siyah giymeyeceksin, geri vereceksin diye. Kuzenim geri vermem yenisini alirim dedigi halde vereceksin diye tutturdu. (Elbisenin parasini kuzenim vermis bu arada.) Vereceksin yoksa bu is biter dedigi icin kuzenim tek tasi iade edip bu is bitmistir dedi. Daha sonra cocugun annesi isin icine girip baristirma cabalarina girdigi ve cocuk pisman oldugu icin baristilar. Ve nisanlandilar.
Nisan surecinde cocugun kavga cikardigi mevzulari kisaca anlatayim. Sacini 4 cm kestireceksin, kestirmezsen cok kotu olur. Cikolata yemeyeceksin, yersen cok kotu olur... gibi seyler.
Bu arada cocuk 36 yasinda ve hala bir isi yok. Kuzenimin israriyla internetten satis yapmaya baslamis ama baslamamis aslinda. Bunu da kuzenim yeni soyledi. Her seyi erteliyormus. Dugun tarihi hala belirlenmedi. Kuzenim israr etmesine, gun koyalim demesine ragmen hicbir adim atmiyor. Ama ben onlari evde agirladim. Baktigim zaman kuzenimi cok seviyor gibi gorunuyor.
Cocugun isinin olmadigini soylemistim ya, bunun icin caba da harcamiyor. Demiyor ki ben bir kadinin ailesinin icine evlenmek niyetiyle girdim. Calismali evlenmek icin yeterli bir adam olmaliyim. Buna ragmen kuzenim ona en azindan beyaz esyalari alalim ben de sana yardimci olayim, simdiden yapalim daha sonra sikismayalim, cunku benim kredi karti borcum var (cok bir sey degil sadece cocugu hareketlendirmek icin boyle soyluyor.) dediginde cocuk o zaman borcunu bitir oyle evleniriz diyor. Halbuki kuzenimin her seyi hazir. Fakat cocugun hicbir seyi yok. Daha sonra da esyalarin borcunu takilacak altinlarla oderiz, demis.
Ben de kuzenime dedim ki, bu mevzuyu iyice dusunmelisin. 36 yasina gelmis bir insan neden bunca zaman isini kurmamis. En onemli sorun bu bence.
Kuzenim de kendisine mail atti. Bana guvence veremiyorsun, her seyi erteliyorsun. Calis diyorum calismiyorsun, kafam dagiliyor diyorsun. Ben seni seviyorum ama bu konuda guvenemiyorum. Ben ileride cocugum olursa calismak istemeyebilirim. Maddi olarak da arkamda oldugunu bilmeliyim evlendikten sonra. (Isten ayrilmayi dusunmuyor kuzenim kesinlikle, sadece her ihtimali soyluyor ona.)
Hala nikah gunu koyamadik. Nasil olacak diyor.
Cocuk da sunlari yaziyor: evet farkindayim her seyi cok erteledim. Bundan sonra ertelemeyecegim. Fakat eger sen evlendikten sonra ben calismam diyorsan ben senin icin dogru bir es adayi degilim. Ben sana maddi destek olamam, manevi olabilirim diyor.
Kuzenim de cocugun su zamana kadar calismamasindan oturu bu sozlerinin altinda tembellik oldugunu dusunuyor. Evlenince evde oturup calismazsa diye korkuyor.
Kizlar cok uzun oldu farkindayim. Ama fikir istiyoruz sizlerden. Kuzenim istedi buraya yazmami. Yardim edenlere tesekkur ederim simdiden.
Bu arada kuzenimle nisanlisini tanistiran arkadaslari var ya, onlar birden bire 180 derece degisiyorlar ve yengeme yani kuzenimin annesine bu cocuk calismaz, bu cocuk soyle boyle diyorlar. Henuz nisanlanmadan once oluyor bu olaylar. Fakat cocuk o arkadaslariyla irtibati kesiyor ve kuzenime de kestiriyor. Bunu da soyleyeyim dedim.