Hiç güleceğim yoktu. O zaman bi olay anlatayım; eşimle nişanlanacağız, kayınvalideme elbise ve ayakkabı bakıyoruz. Ayakkabı hem güzel hem ortopedik olsun ama ucuz olsun istiyor çünkü çok pinti
istediği gibi bir ayakkabı buldu ama 300 tl-400 tl gibi bir fiyatı vardı, öyle olduğu için de almadı. Birkaç gün sonra eşime demiş ki Sardenya gitsin o ayakkabıyı bana alsın iş çıkışı. Benim bir tepem attı, parasını isteyemeyeceğimi biliyor bana aldırmaya çalışıyor pintiliğe bakar mısınız nişanlanacak kıza parmağını oynatmamış bir de gidip ayakkabı alacakmışım. Yolumun üstü değil bir şey değil ayrıca. Ben onun beğendiği ayakkabıyı aklımda tutacak değilim arayıp da böyle bir şey istemesin dedim eşime. Dinlememiş eşimi, aradı beni. Kusura bakmayın çok ayakkabı baktık ben hiç hatırlamıyorum hangisini beğendiğinizi, alamıycam kusura bakmayın dedim. O gün bugün önce eşime sorar benden kırk yılda bir bir şey isteyeceği zaman. Eşim de bana sorar, kabul edersem muhattap oluruz kv ile. Bizde biraz bürokrasi var