- 29 Haziran 2012
- 1.914
- 376
- 398
- Konu Sahibi justtmarried
-
- #101
Herkesin maddi sıkıntıları var ,kalkıp foruma yazıcak kadar vahim bir durum olmadığıda aşikar ,
Kira gideri vs varsa kazandığı kirasının en az 3 katı değilse herkes sorun yaşıyor ,herkesin ne maddi sorunları sorunları var
En büyük sorun şükürsüzlüktür ........
Bazısı rahat harcayamamakan dert yanar ,diğeri yiyecek ekmek bulamaz ....
Sizin hiç ekmek alıcak paranızın olmadığı gününüz olmadı sanırım
Ondan böyle serzeniştesiniz ....
Benim ailemin oldu haftalarca karavana salçalı suya patates yedik ,sabah kahvaltımız sadece çaydı
ben üniversiteye gidiyordum ,okula devam zorunluluğum vardı ,üften püften nerede ne iş bulsam yaptım ,günde en fazla 5 saat uyudum ama ağzımı bile açmadım hiç dertlenmedim.
Bugünüme şükrediyorum ,herşeyide rabbimden diliyorum ...
Umarım sizde şükretmeyi öğrenirsiniz ...
Herkesin maddi sıkıntıları var ,kalkıp foruma yazıcak kadar vahim bir durum olmadığıda aşikar ,
Kira gideri vs varsa kazandığı kirasının en az 3 katı değilse herkes sorun yaşıyor ,herkesin ne maddi sorunları sorunları var
En büyük sorun şükürsüzlüktür ........
Bazısı rahat harcayamamakan dert yanar ,diğeri yiyecek ekmek bulamaz ....
Sizin hiç ekmek alıcak paranızın olmadığı gününüz olmadı sanırım
Ondan böyle serzeniştesiniz ....
Benim ailemin oldu haftalarca karavana salçalı suya patates yedik ,sabah kahvaltımız sadece çaydı
ben üniversiteye gidiyordum ,okula devam zorunluluğum vardı ,üften püften nerede ne iş bulsam yaptım ,günde en fazla 5 saat uyudum ama ağzımı bile açmadım hiç dertlenmedim.
Bugünüme şükrediyorum ,herşeyide rabbimden diliyorum ...
Umarım sizde şükretmeyi öğrenirsiniz ...
just married merhaba, seni ve durumunu kendime çok benzettiğim için biraz uzun yazacağım, sen derdini anlatmışsın, ben de biraz anlatacağım umarım okursun :)
Öncelikle şükürsüz diyen kişilere lütfen aldırış etme yaptığının şükürsüzlükle ilgisi alakası bile yok. Seni çok iyi anlıyorum. Aslında özel mesaj atacaktım tartışma filan olur diye ama sanırım olmaz.
6 yıllık evliyim ilk 1 yıl akreplerle dolu evlerde, kıt kanaat, işsizlikle boğuşarak geçti. Ne anne baba yardımı, ne bir birikim yeni bir şehirde bir bavulla tek başına ayakta kaldık. Açta yattık, 1 ay menemen de yedik, yatacak yerimiz de olmadı vs. vs... Sonra kredi çektik internet kafe açtık, yani günlük gelecek parayı bilememek ne büyük sıkıntı bilirim. 4 yıl işlettik. Hafta sonu, bayram seyran tatili yok, allahtan iki kişiydik her yere (aile ziyaretleri, geziler) yalnız gitmek zorundaydık. En güzel, en gezilesi, en neşeli zamanlarımızı bir bilgisayarın başında geçirdik... İnsanların sıkıla bunala anlattığı akşam yine çayı aldık oturduk muhabbetlerini hayran hayran dinledik. Her haftasonu gezen insanlara içim gide gide baktım bir soğuk ekrandan. Ama ne haset ettim, ne kıskandım. Özenmek, imrenmek ayrı şeylerdir, insanlar çok karıştırıyor bunları... Yine de ayakta kaldık. Borçları ödemekten cebimize pek bir şey kalmadı. Siniri, stresi üzüntüsü yıprattı da yıprattı...
Sonunda pes ettik kafeyi kapattık başka şehire geldik taptaze umutlarla 6 ay önce. Ama umduğumuz gibi olmadı, işsizliği bu boyutta bilmezdik, aynı ciğeri kapmaya çalışan kediler misali iş kapmaya çalıştık. Şu an eşim asgari ücretle mesaiye bırakıp parasını vermeyen bir iş yerinde çalışıyor onca insanın azarına katlanarak. Ben bazı cahilliklerle gurur meselesi yaptığım bazı olaylar yüzünden ilk işimden ayrıldım, sonra da adam gibi bir iş bulamadım. Derken 10 yıl önce ameliyat olduğum bel fıtığım hortladı ve beni yürütmüyor şu an. Doktora gittim ne olacağım belli değil, ama doktora dediğim ilk kelime " lütfen kuvvetli bir ağrı kesici verin çünkü yakında işe başlayacağım" oldu. Çünkü bunu düşünmek zorundayım, 450 lira kira verdiğimiz bir şehirde asgari ücretle eşim bunun altından kalkamaz. Bu süreçte 4 ay önce aldığım, yıllardır hayalim olan fotoğraf makinemi de sattık. Şimdi ilaçlar iyi geldi çok şükür pazartesiden itibaren hemen iş aramaya başlayacağım.
Buraya kadar öykümü dinlediysen, sağol
Şimdi sana kesinlikle bak önemli olan sağlık, huzur bıdı bıdı filan demeyeceğim zira belli ki ikimizde aklı başında, şükür etmeyi bilen, lükste gözü olmayan veya birilerine özenmeyen, aşık, mutlu, huzurlu insanlarız. Ama senin de dediğin gibi bu üzülmemize engel değil. Bizim sevgimiz, aşkımız daha güzel hayatı, hayalleri hak ederken, hak etmeyen insanların bunları yaşamasına burulmamız da bizim kötü insanlar olduğumuzu göstermez. Biz sadece yaşamı sorguluyoruz, neden böyle diyoruz. Bundan daha doğal ne var? Elimizden geleni yapmışız, çalışmışız, didinmişiz, uğraşmışız, ümit etmişiz. Sonuç maalesef kısır döngü. Kredi kartını öde, doğalgaz, elektrik bu çokgene takılıp kalıyor hayaller.
Oturduğum yer varoş mahallesi sayılabilir öyle pek gezilecek bir yer değil, sokağa çıktım bugün elinde beş çocuk gezdiren kadınlardan adım atamadım. E yol parasına tama, ama elde hafta içi 11 lere kadar çalışıp yorulmuş, hafta sonu da şöyle bir uzanıp hobilerini icra etmek isteyen 2 insan var. Araba olsa eyvallah atla git dinlen ama o halde otobüsü kaldıramıyor bünye işte, hem de gerçekten güzel bir yere gidilmeyecekse. Tabi ki eminim sen de ben de elele yürüyoruz, konuşuyoruz, şakalaşıyoruz keyif alıyoruz her andan. Bu noktada bizi 1-2 yıl sıkıntı çekmiş biri anlayamaz. Ben 6 yıldır bu haldeyim. 6 yıldır mesela her kış 3 farklı renk çizmem olacak diye uğraşıyorum, ama olmuyor :)
Bu kadar uzun süre sıkıntı yaşayınca insan artık bu kısa anların hepsini yaşıyor, hala da yaşamaktan mutlu oluyor ama hayallerine de dokunmak istiyor artık. Tabi ki isteğimiz atla deve değil, sadece çevremizdeki neredeyse her insanın sıkıldığı hafta sonu gezmeleri, komik ve acı değil mi?
Şimdi gelelim şükür kısmına. Şükür evet hem de binlerce şükür. O insanın beni bulmasını istediğim geceler adına, gerçek aşkı tatmayı istediğim günler adına, beni bu kadar sevecek birisinin asla gelmeyeceğine gönülden inandığım geceler adına şükür... Zaten bunca mutlu olmasak, şükür etmesek sıradan insanlar gibi dağılır giderdik maddiyat yüzünden. Ama asla. Sevmediğim biriyle dünyanın en güzel yerinde yiyeceğim mükemmel bir yemeği, onunla bilgisayar başında yediğim yumurtaya değişmem. İşte tam da bu yüzden dönüp dolaşıp bunca insanın dediği şeye geleceğim. Sabır :) Gele gele buna mı geldin diyeceksin ama maalesef. Daha çok çaba, daha iyi iş fırsatları kollama, savaşma ve yine şükretme yapabileceğimiz sadece bu maalesef. Ha sana böyle akıl veren kadın 2 hafta önce feci halde depresyonlu şekilde bütün gün yataktan çıkmayıp ağlıyordu "ben bu halde çalışamam, çok yoruldum, yeter artık" diye
Ne mutlu ki bazen şımarıklık yaptığım da bile beni toparlayacak, ne kadar güçlü olduğumu, ne için savaşmamız gerektiğini hatırlatacak bir eşim var.O hep benden daha güçlü oldu. Hep bilincindeydi asıl önemli olanın. Ben onun gibi olamadım çoğu zaman.
Sağlığım gidince iyice anladım ki para fasa fiso bir yerde, eğer daha kötü olursam ne yaparım, çalışamazsam halimiz ne olur korkusu hepsinden beter...
Umut hep var, olmasa yaşayamayız. Umuyorum ki ikimizin önüne de çok güzel fırsatlar çıkar, hayal ettiğimiz, özlemini çektiğimiz, hak ettiğimiz her şeye kavuşuruz. Bir de ben ömür billah çocuk düşünmüyorum eskiden beri, senin gibi bir de çocuk telaşım olsaydı çok daha endişeli olurdum o yönden ne desem boş çok haklısın...
Şımarıklık ettiğini düşünenlere lütfen aldırma. Bir facebook geyiği halini alsa da şu sözü çok severim;
Benim hayatımı yargılamadan önce,benim ayakkabılarımı giy ve benim geçtiğim yollardan, sokaklardan,dağ ve ovalardan geç.Hüznü, acıyı ve neşeyi tat.Benim geçtiğim senelerden geç,benim takıldığım taşlara takıl.
Yeniden ayağa kalk ve aynı yolu tekrar git, benim gittiğim gibi.
Ancak ondan sonra, beni yargılayabilirsin…
Yaşımız tıkır tıkır geçerken ruhumuzu genç tutalım ki, hayal ettiklerimiz bizi bulduğunda 100 yaşındaki ruhumuzla onlara mahçup olmayalım
İşte o zaman gerçek yaşın hiçbir önemi kalmaz.
Buraya kadar okuyanlar adresi özelden atsın, dinlendirici gözlük hediyem
Herkesin mutlaka bir nebzede olsa gecim sikintisi olur sen sadece kendinde oldugu zannedip baskalarina ozeniyorsun benim evime sizden daha dusuk maas aliyor ben calismiyorum evim kira cocugum var ama yine de halime binlerce sukur olsun diyorum hafta sonu gezmeye gelince senin kastettigin sinemaya gitmek lokantada yemek yemek degisik aktivitelerde bulunmak alisveris yapmak bu saydiklarimi bende yapamiyorum ama onrmli olan esimle ve cocugumla guzel vakit gecirmek diyorum herseyden tat qlmayq bqkiyorum gecen gun evde cay yapip termosa koyduk parka gidip orada ictik onemli olan para harcayarak birseyler yapmak degil yaptigin seyden mutlu olmaktir...
Merhaba arkadaşlar. Daha önceki konularımdan belki hatırlarsınız beni 7,5 aylık evliyim asgari ücretle çalışıyorum eşiminde kendi işi ama oda anca benim 2 katım kazanıyor demiştim. Ev alma isteğimizle ilgili bi konu açmıştım en son. Tabi biraz araştırdık ve umutsuz vaka :)
Arkadaşlar öncelikle beni yadırgamayın lütfen, herzaman kendimden kötü durumda olanları ibret alıp halime şükrederim asla derdim isyan boyutunda değil. Ama bazı şeyleri sizlerle paylaşmak beni gerçekten rahatlatıyor. Çünkü ben bu tarz konuları çevremden kimseyle konuşamıyorum.
Ben işçi anne babadan gelen bir çocuğum, ailem beni hiçbirzaman hiçbirşeye muhtaç etmedi ama hep maddi sıkıntı çektik, ay sonu getiremedik ama bişeylerden kısıp istediğimizi yapmaya çalıştılar hiçbirşeye muhtaç bırakmadılar ama lüks bi yaşantımızda olmadı. Hep kötü evlerde oturduk, ya mutfağı yoktu ya banyosu, müstakil ama vasat mahallelerde. Köyde... Bu yüzden hep apartman dairelerine, temiz güzel evlere, bir tık daha düzgün semtlere, sitede oturan arkadaşlarıma özenmişimdir.
Asıl konuya gelirsek; Şimdi bende evliyim. Ama maddi sıkıntılarımızdan dolayı zaman zaman çok üzülüyorum. Güzel bi semtte, çok güzel bir sitede oturuyorum. Tabi evim kira,civarımdaki dairelrin kiraları 700-800 iken ben aynı değerde bi evde 550 liraya oturuyorum. Aslında kiramız yüksek bi mebla değil ama bizi zorluyor. Sadece kiranın yüksek olması değil, bizim gelirimizinde düşük olması buna sebep. Ay sonunu zor getiriyoruz. Çoğu zaman market alışverişinden kısıyorum, gezmeğe gidemiyoruz. Ayda 1 kere falan haftasonu anca dışarı çıkıyoruz. Kıyafet alımından kısıyoruz. Ama yinede yetiştiremiyoruz. Hep bi maddii sıkıntı. HAYATA KARŞI DİRENİYORUZ diye bi söz duymuştum çok doğru. Sadece faturaları ödemek için yaşıyoruz gibi bişey.Birde birbirimize karşı sevgimiz ilgmiz... Hayat öylece akıp gidiyor ve biz hiçbişeyden tad alamıyoruz sanki. Ozaman zengin biriyle evlenseydin demeyin lütfen. Kocamı çok seviyorum. Böyle olacağını bilseydim de, ki tahmin ediyordum yinede kocamla evlenirdim çünkü ben kadere inanırım. Diyorum ya hep şükrediyorum. Çünkü görüyorum ki maddi durumu iyi olan insanlarında başka sıkıntıları var. Ya eşleri hayırsız mutsuzlar, ya boşanmak üzereler, yada para var ama aile birliği yok. Hele bu forumda okuduklarım, hep eğitimli geliri yüksek insanlar ama ya boşanıyorlar, ya kayınvalideden vs sorun yaşıyorlar. Bu yüzden kocamı çok seviyorum, o her şartta benim üzerime titriyor. Elinden geleni yapıyor. Ama gel gelelim ben bazen takmıyorum ama bazende çok üzülüyorum. Şimdi birde çocuğumuzda yok. Olunca masraflar 3 e katlanıcak. Biz şimdi yetiştiremezken ozaman nasıl yaparız diyoruz. İstediğim çok birşey değil faturalarımızı sıkıntısız ödeyelim, bide haftasonlarını kendimize ayıralım biraz gezelim. Öyle lükste gözüm yok, ama yapamıyoruz. Şimd ev sahibimiz evlenecekmiş bizi evden çıkartıyor daha 8 aydır o evdeydim halbukiBir yanım diyorki evden feragat etmek istemiyorum hep kötü evlerde oturduk yine güzel bi eve geç, diğer yanımda diyorki sizin geliriniz bu standartlara uymuyor, boşuna kendini zorlama. Bu yüzden mutemelen daha düşük bi eve çıkıcam en fazla 400 liralık bir eve.
Bu forumdaki arladaşlara bakıyorum hepsinin geliri iyi derecede. Kimi ev almş borç ödüyor kimi düğün yapmış borç ödüyor. Ama sonuçta birşeyler yapıyorlar üretiyorlar. Biz daha kendimizi zor çekip çeviriyoruz.
İlk bikaç ay çok zorlanmıştım. Çok üzülmüştüm. Bi nevi hayal kırıklığı gibi bişey olmuştu. Hep dedim ki kendime '''zaten böyle bi düzenden çıktın, neyin hayal kırıklığı bu''. Alışıcam dedim. Alışınca bukadar ağır gelmicek. Kendimden feragat edebiliyorum ama çocuğum olduğunda ona istediğini alamadığında daha çok üzülücem.
Şimdi neden bunu yazdın bizden ne bekliyorsun diceksiniz muhtemelen, bilmiyorumSadece geçim sıkıntısı beni çok üzüyor. Etrafımda rahat rahat gezip tozan arkadaşlarıma çok özeniyorum. Sizler nasılsınız varmı benim gibi geliri az olan, geçim sıkıntısı çeken arkadaşlar. Genelde burda herkes eğitimli yüksek gelire sahip insanlar. Şimdiden teşekkürler arkadaşlar en azından içimi dökmüş oldum.
Bence bir eve ne kadar girerse o kadar gidiyor, çünkü gelirimiz arttıkça yaşam standartlarımız da yükseliyor.
O yüzden ben 2000 tl ile ucu ucuna geçiniyorum diyeni de 10.000 tl ile birikim yapamıyorum diyeni de çok iyi anlıyorum. sadece biraz empati yapmak yeterli.
Çevremde aylık 4000-5000 tl geliri olup evi arabası olup, ay sonunu zor getiren, bu durumda 2. çocuğu yapamam diyen insanlar da var, 1000 tl gelirle ile kirada olup 3 çocuk okutan da... tamamen yaşam standatlarıyla alakalı bir durum.
Görüştüğüm bir özel okulun 1. sınıf ücreti 28 bin tl, bu parayla geçinen insanlar da var, bunu sadece çocuğunun okul taksitine veren de. haliyle aylık giderler değişiyor, size çok yüksek görünen gelirler yetmez bile olabiliyor. o yüzden kimseye bununla nasıl geçinemiyorsun dememk lazım.
Canım biraz sıkına çekile yazmışsın ve bu konuda haklısın. Çünkü senden daha kötü durumda olabilenlerin de farkındasın, sen maddi sıkıntı çekmiyorsun sen daha fazlasını istediğin için mutsuzsun. Bu sözümü yanlış algılamanı istemiyorum, demek istediğim biraz kendini serbest bırakman.
Asgari ücret 800 tl olsa, kocam iki katı kazanıyor demişsin, kafadan 1 ayda eve giren para 2400 tl demektir. Yani iki buçuk milyara kadar para giren bir evde 550 tl kira verdiğinde 1900 tl para kalması lazım eline.
Ayrıca kocam üzerime titriyor demişsin. Ne mutlu ki böyle bir hayatın var.
Ayda eve 1000 lira para girip de kocası döven, neye yeteceğini şaşıran bir belki daha fazla çocuklu kadınlar var ve kırsal kesimden bahsetmiyorum, büyük şehirlerde yaşıyor bunlar..
Allah gönlündekini verir insana, merak etme, senin gönlünden geçen daha çok para ya da bir ev, herkesin gönlünden geçen bu ancak bu maddi sıkıntı değidir, 2 buçuk milyar para giren evde maddi sıkıntıdan bahsedilmesi mantıklı gelmiyor bana, dileklerinin zamanla gerçekleşeceğini unutma, daha 7.5 aylık çıtı pıtı bir evliliğin var, belki borçların var bu yüzden sıkılıyorsun ama zamanla biticek, siz sağlam birlikte durdukça hayalleriniz zamanla olur.
Ama önce, belki şükretme vakti gelmiştir.
canım benım ya sımdı ben sana anlatsam acaba benı anlar ve durumumdan ders cıkarır mısın bılmem kı degısır mı dusuncelerın hayat gorusun.....bızde tıpkı sızın gıbı evlendık kıt kanaat gecındık ben degıl esım calıstı hemen cocugumuz oldu 70 metrekare sobalı eve gelın gıttım ay sonu zor gelır belkı gelmezdı yenı gelındım esyalarım en hesaplısındandı vs vs her sabah uyandıgımda buyuk ve guzel esyalarla dolu bır evın hayalını kurardım evım ne yaptıgım temızlıgı gosterırdı ne bırsey ama o gunlerımı ne kadar ozluyorum yemın ederım o mahalleden gecerken ıcım kan aglıyor kendı yagımızda kavruluyorduk rabbım bereketını verıyordu yuvamız sevgı doluydu esım benden baska bır bayana nezaket bıle gostermezdı o kadar kı kapalı tutuk sadece bana yonelık butun dunyası ben olan bır adamdı 3.5 yılımız boyle gectı ıkı evladımız oldu bu surede derken esım ısten cıkarıldı ama tazmınatımız falan vardı altınlarım vardı zorda kalmadık yanı ve sonra yurtdısında ıs acıldı gıtmek ıstedı gıttı 2 yıllıgına sımdı 7 yıl oldu neler degıstı bılsen ......
maddı olarak neler degıstı soyleyım kocaman bır evımız herkesın hayran oldugu sekılde dosendı hayalını kurdugumuzdan daha guzel bır evımız oldu sınırsız harcama luksumuz pahalı tatıllerımız oldu maddı sıkıntımız sıfır oldu
manevı olarak neler degıstı soyleyım kocamı ınternetde pıs kadınlarla sohbette mı yakalamadım 6 ayda 1 gelıp 15 gun kaldıgı ızınlerde kan mı kusturmadı omrumde depresyon ne demek bılmeyen ben en agır ılacları kullanıp tedavı mı gormedım rabbım sahıttır ayaklarımı open kocam bana bır pacavradan daha beter mı davranmadı hayatım bomb.k oldu evet maddı olarak o zamanlar hayalını kurdugumun on bın kat fazlasına sahıp oldum karsılıgında ne oldu sahıp oldugumuz en degerlı seylrden olduk sor bana degermıydı dıye asla asla asla degmezdı benım umutlarım yasam sevıncım gıttı benım gozlerımın ısıgı sondu ben kac gece agladıgımı unuttum kac defa asagılandıgımı horlandıgımı unuttum omrum kocamdan duydugum hakaretlerı unutmaya yetermı bunu dusundum ah ben neler yasadım oysakı hırsım yoktu ondan bırsey ıstemedım mutluyduk kendı yagımızda kavruluyorduk askımızda kımın gozu vardı dıyorum bazen bılıyor musun 33 yasındayım ama ınan kı ruhum 100 yasında sadece evlatlarıma sarılarak ayakta duruyorum evvela rabbıme sıgınarak tabııı sımdı onca seyden sonra duruldu guya beyefendı ama ne care tuz buz ettıgı parcaları bırlestırıp devam etmeye calısıyoruz bazen ne ıstıyorum bılıyor musun o eve gıdeyım yenıden kıralayayım bu esyalar oraya sıgmaz eskı esyalarımı kımlere verdımse gerı alayım eskısının aynısı olsun evım saate bakayım su kadar kaldı gelmesıne dıyeyım o gelsın evıme gunes dogsun.......oooooooof of o kadar dertlendım kı ne olur bu anlattıklarıma ınan yuregımı actım sana samımıce lutfen bulundugun yerın kıymetını bıl lutfen elındekılerle yetın lutfen en degerlı olanın su an sende olduguna kanı ol benım yasadıklarımın karsılıgı degıl 1 ev 10 ev bıle olamaz trılyon olamaz vallahı olamaz anlatabıldım mı bılmıyorum kı...........
Allah sağlık versin sonra ailenize huzur versin, geçim sıkıntısı zordur fakir edebiyatı yapmasın diyen arkadaşlara da siz ne bilirsiniz diyerek savarım :) ben evime ekmek alamadığım evdeki bozuklukları toplayıp denkleştirmeye çalıştığım, çocuk olduğunda bez alamayınca evdeki çarşafları kestiğimi bilirim.. olmayınca olmuyor işte. İnsan istiyor eşiyle bir akşam yemeğini dışarıda yesin, sinemaya gitsin, arada çıksın bi hava alsın ama çayın hesabını yapmasın... uzunca bir süre böyle yaşadım.
insan bu sıkıntılarla uğraşırken bir yandan da eşi ile iletişimini kaybediyor, maddi sıkıntılar sorunlar doğuruyor, tartışmalar başlıyor önemli olan sıkıntılara katlanmak mı katlanırken de yıpranmamak mı? eşinizle birbirinizi sevdiğiniz belli, sorunlar arasında birbirinizi ihmal etmeyin lütfen, destek olun, evden yapabileceğiniz ekstra iş vs imkanınız var mı bilmiyorum ama düşündünüz mü hiç?
Merhaba arkadaşlar. Daha önceki konularımdan belki hatırlarsınız beni 7,5 aylık evliyim asgari ücretle çalışıyorum eşiminde kendi işi ama oda anca benim 2 katım kazanıyor demiştim. Ev alma isteğimizle ilgili bi konu açmıştım en son. Tabi biraz araştırdık ve umutsuz vaka :)
Arkadaşlar öncelikle beni yadırgamayın lütfen, herzaman kendimden kötü durumda olanları ibret alıp halime şükrederim asla derdim isyan boyutunda değil. Ama bazı şeyleri sizlerle paylaşmak beni gerçekten rahatlatıyor. Çünkü ben bu tarz konuları çevremden kimseyle konuşamıyorum.
Ben işçi anne babadan gelen bir çocuğum, ailem beni hiçbirzaman hiçbirşeye muhtaç etmedi ama hep maddi sıkıntı çektik, ay sonu getiremedik ama bişeylerden kısıp istediğimizi yapmaya çalıştılar hiçbirşeye muhtaç bırakmadılar ama lüks bi yaşantımızda olmadı. Hep kötü evlerde oturduk, ya mutfağı yoktu ya banyosu, müstakil ama vasat mahallelerde. Köyde... Bu yüzden hep apartman dairelerine, temiz güzel evlere, bir tık daha düzgün semtlere, sitede oturan arkadaşlarıma özenmişimdir.
Asıl konuya gelirsek; Şimdi bende evliyim. Ama maddi sıkıntılarımızdan dolayı zaman zaman çok üzülüyorum. Güzel bi semtte, çok güzel bir sitede oturuyorum. Tabi evim kira,civarımdaki dairelrin kiraları 700-800 iken ben aynı değerde bi evde 550 liraya oturuyorum. Aslında kiramız yüksek bi mebla değil ama bizi zorluyor. Sadece kiranın yüksek olması değil, bizim gelirimizinde düşük olması buna sebep. Ay sonunu zor getiriyoruz. Çoğu zaman market alışverişinden kısıyorum, gezmeğe gidemiyoruz. Ayda 1 kere falan haftasonu anca dışarı çıkıyoruz. Kıyafet alımından kısıyoruz. Ama yinede yetiştiremiyoruz. Hep bi maddii sıkıntı. HAYATA KARŞI DİRENİYORUZ diye bi söz duymuştum çok doğru. Sadece faturaları ödemek için yaşıyoruz gibi bişey.Birde birbirimize karşı sevgimiz ilgmiz... Hayat öylece akıp gidiyor ve biz hiçbişeyden tad alamıyoruz sanki. Ozaman zengin biriyle evlenseydin demeyin lütfen. Kocamı çok seviyorum. Böyle olacağını bilseydim de, ki tahmin ediyordum yinede kocamla evlenirdim çünkü ben kadere inanırım. Diyorum ya hep şükrediyorum. Çünkü görüyorum ki maddi durumu iyi olan insanlarında başka sıkıntıları var. Ya eşleri hayırsız mutsuzlar, ya boşanmak üzereler, yada para var ama aile birliği yok. Hele bu forumda okuduklarım, hep eğitimli geliri yüksek insanlar ama ya boşanıyorlar, ya kayınvalideden vs sorun yaşıyorlar. Bu yüzden kocamı çok seviyorum, o her şartta benim üzerime titriyor. Elinden geleni yapıyor. Ama gel gelelim ben bazen takmıyorum ama bazende çok üzülüyorum. Şimdi birde çocuğumuzda yok. Olunca masraflar 3 e katlanıcak. Biz şimdi yetiştiremezken ozaman nasıl yaparız diyoruz. İstediğim çok birşey değil faturalarımızı sıkıntısız ödeyelim, bide haftasonlarını kendimize ayıralım biraz gezelim. Öyle lükste gözüm yok, ama yapamıyoruz. Şimd ev sahibimiz evlenecekmiş bizi evden çıkartıyor daha 8 aydır o evdeydim halbukiBir yanım diyorki evden feragat etmek istemiyorum hep kötü evlerde oturduk yine güzel bi eve geç, diğer yanımda diyorki sizin geliriniz bu standartlara uymuyor, boşuna kendini zorlama. Bu yüzden mutemelen daha düşük bi eve çıkıcam en fazla 400 liralık bir eve.
Bu forumdaki arladaşlara bakıyorum hepsinin geliri iyi derecede. Kimi ev almş borç ödüyor kimi düğün yapmış borç ödüyor. Ama sonuçta birşeyler yapıyorlar üretiyorlar. Biz daha kendimizi zor çekip çeviriyoruz.
İlk bikaç ay çok zorlanmıştım. Çok üzülmüştüm. Bi nevi hayal kırıklığı gibi bişey olmuştu. Hep dedim ki kendime '''zaten böyle bi düzenden çıktın, neyin hayal kırıklığı bu''. Alışıcam dedim. Alışınca bukadar ağır gelmicek. Kendimden feragat edebiliyorum ama çocuğum olduğunda ona istediğini alamadığında daha çok üzülücem.
Şimdi neden bunu yazdın bizden ne bekliyorsun diceksiniz muhtemelen, bilmiyorumSadece geçim sıkıntısı beni çok üzüyor. Etrafımda rahat rahat gezip tozan arkadaşlarıma çok özeniyorum. Sizler nasılsınız varmı benim gibi geliri az olan, geçim sıkıntısı çeken arkadaşlar. Genelde burda herkes eğitimli yüksek gelire sahip insanlar. Şimdiden teşekkürler arkadaşlar en azından içimi dökmüş oldum.
sizin gibi derdimi anlamayanlarada ayrıca üzülüyorum. bende şükrediyorum bunuda özellikle belirttim zaten. bizden katbekat kötü durumda olanlar var halimize bin şükür, ama ay sonunu getirememek beni çok üzüyor dedim. buda özet olsun.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?