Bir de birşey sormak istiyorum size ; eşinizle nasıl hesapladınız bayanın hamilelik sürecini.Valla ben hesaplamayı bırak öfkeden adamın üstüne atlardım vallahi...
Eşiniz evden gitmeyi nasıl kabul etti hiç ısrar etmedi mi kalmak için.Sanki gitmeye çok meraklıymış gibi...
Size kendisini inandırmak adına neler söyledi peki ?
eşimle hesaplamadım.
sadece ne kadarlıkmış diye. o zaman, o söyledi 4.5 aylık diye.
ondan sonra konuşamadım bile zaten.
obsesifler gibi duvara kitlendim kaldım
hiç birşeye tepki bile veremedim, ki o an düşünemiyordum bile
sanki biri pause düğmeme basmış gibi öylece dondum kaldım
ertesi gün ilk işim terapiste gittim
ondan sonra başladı öfke patlamalarım zaten
eşimi öldürülmesi gereken bir varlık olarak görüyordum.
bağırıyorum,hakaretler yağdırıyorum tam bir cinnet anı
eşim hiç tepki veremedi o halime,neler neler saydırıyorum
tek bir kelime bile etmiyor
o sustukça daha çok delirdim ben
en sonunda git dedim.
ondan sonra tepki vermeye başladı
yalvarmaya başladı.
hatası olmadığını,hala duruma inanmadığını
burası çok önemli ama yine de EMİN OLAMADIĞINI söyledi
ben git dedikçe ağlamaya kadar vardırdı işi
küçük çocuk psikolojisindeki bir adamla uğraşamıycam dedim.
en sonunda şu şekilde ikna ettim.
iyi değilim dedim.
bu ilişkinin tek kurtulma şansı varsa o da gitmen dedim.
yoksa saygı anlamında herşey tükencek.
bitmeye mecbur kalıcaz dedim.
hala bu zamanları birlikte atlatmamız lazım
en çok birbirimize destek olmamız gereken zamanlar falan diyor.
dedim işte sakinleşmek için zamana ihtiyacım var
şuan sana destek olabilmem imkansız tam tersine daha da mahvederim seni
senin de bana destek olman imkansız seni gördükçe daha da öfkeleniyorum
eğer destek olmak istiyorsan gitmek zorundasın dedim.
şuan ben o tanıdığın insan olmaktan çıktım
başta saygı olmak üzere herşeyi tüketmemek,düzelmemiizi istiyorsan
gitmek zorundasın dedim
bunların üstüne gitmeye ikna oldu.