Masalın sonu,kabus başlangıçları!..


öyle bir şok yaşıyorum ki hiçbirşey umruma gelmiyor.
biliyorum üzülüyor,benden daha kötü ama zerre kadar umrumda değil
ki şu da var zamanlamaya göre artık görüşmüyoruz dediği sıralarda olmuş bu
tamam o sıra aramızda hiçbirşey yoktu ama ortada bir yalan var.
ve bebek için de olsa ortada kendine pay arayan bir fırsatçı kadın var
kabus olsa da uyansam diyorum da günlerdir uyumuyorumki uyanayım.
 

lütfen bu kadarsoyutlamayın kendinizi.. elbette bu olayı şak diye sindirip olgun karşılayamazsınız ama kendinizi bunalıma uçuruma sürüklersiniz böyle davranarak.
olanolmuş. en az hasarlanasıl atlatabilirsinizonu düşünün.
bebek doğuncaya kadar sabredin eşinizi gözlemleyin.
bebekle ilgili takipte bulunacak mı heyecanlanıp bekleyecek mi...
belki yalan haberdir.
ola ki bebek doğdu. eşinizin yine ilgisini tepkisini ölçün.
içinize sinmiyorsasoğursanız eyvallah diyip gidersiniz.
hiç değilseiçinizde acabalar belkiler keşkelerolmaz. deneyip göreceksiniz.
yaşanması gerekiyorsa birşeyle ryaşanacak kaçarı yok malesef.
ama bir uzman yardımı almalısınız.
biede önceki msjımda birşey sordum cvp vermediniz. sizin hamilelik riskiniz var mı?
 

İlk şokla eşinize aşırı tepki vermeniz anlaşılabilir, ama bu sizin tek başınıza verebileceğiniz bir karar değil zannımca. Oturup konuşmalısınız. İkinizin de ayrı ayrı karar verebileceği bir durum değil bu.

Evet orada o kadın bir çocuk doğuracak, ama bu eşinizin sizden ayrılıp onunla evlenmesi gerektiği anlamına gelmiyor. Eşiniz o kadına saygı duyuyor olsa onunla beraber olmaya devam ederdi, ayrılmışlarsa bitmiştir. Çocuğuna babalık yapacak olması o ikisinin birleşmesi anlamına gelmiyor. Yıkarıda bir arkadaş bence de çok doğru şeyler söyledi, eşinizin önceki ilişkisinden bir çocuğu olduğunu düşünüp evliliğinizi sürdürebilirsiniz de. Evet kimse sizden böyle bir şey bekleyemez, ama kimse sizden boşanmanızı veya eşinizin o kadınla evlenmesini de bekleyemez. Belli ki ne yapacağınızı bilmiyorsunuz, ama biraz sakinleşince eşinizle oturup konuşun bunları. Biraz karşılıklı fedakarlıkla evliliğinizi sürdürebilirsiniz bence. Ya da gidebilirsiniz, eşiniz ne yapacağına karar verir. ..
 

Ondan bu kadar nefret edeceğiniz yeni bir şey öğrenmediniz ki...
Bakın adım adım gidin.Bir ilişkisi olduğunu biliyordunuz.Bu ilişkinin 4,5 yıl gibi uzun bir süre sürdüğünüde ve muhtemelen bu ilişkiyi ne boyuttta yaşadıklarınıda.Yani eşiniz size herşeyi anlatmış.Benim hayatımdaki ilk kadın sensin dememiş.
Şimdi bırakın eşinize siniri daha 3 hafta önce verdiğiniz iyi günde kötü günde sözüne karşılık ikiniz içinde zor olan bu durumu ayrı ayrı değil beraber atlatın
 


o kadar karışığım ki anlatamam.
ama içimde artık baskın olan ses şunu diyor.
madem sen sebep oldun ayrılmalarına,yol yakınken yine defolup git.
 
yaşlarınız kaç. özellikle bu hamile bayanın eşinizin.?
 

çok haklısın ama işte bu soruların cevabınıda kendi kendine bulamazsınki arkadaşım.. azcık için dinlenince çekersin karşına takır takır sorarsın zamanlamanında olan biteninde hesabını.... ama şuan kendini çok hırpaladığını düşünüyorum... kendi kendine düşünceler içinde boğulmaktansa eşinle konuşmak en iyisi...
eğer ayrılırsanız sadece o kadının ekmeğine yağ sürülecek sinsiler amacına ulaşacak ve sizde ayrıldığınızla kalacaksınız..... bencede biraz evliliğine ve eşine şans verip eşinin bu gebelik sürecindeki davranışlarını gözlemleyerek daha doğru karar verebilirsin diye düşünüyorum er-ca arkadaşım gibi....
 

gittim zaten. öğrendiğimin birkaç saati kendimi biyerlerden atmayı falan düşünmeye başlayınca artık dedim noluyoruz gittim.
ama tek faydası içimdeki öfkeyi dışarıya kusmamı sağlamak oldu.
ki yalnız karar vermem de terapistin önerisiydi.
yok şükürler olsun ki yok. regl dönemindeyim bir de bu durumun üstüne o nedenle herşey daha bir travmatik
 
o kadar karışığım ki anlatamam.
ama içimde artık baskın olan ses şunu diyor.
madem sen sebep oldun ayrılmalarına,yol yakınken yine defolup git.

pardon ama neden evli ve çok mutlu bir çifti ayırmış gibi şeyler yazıyosunki???
biten bittikten sonra yeni bir ilişki başlamış ve evlenilmiş bunda kimsenin kabahati yok..
kafan gerçekten fena karışmış belliki.. karşıdaki kadının düşünmesi gerekeni sen düşünüyosun??????????? :mymeka:
 

ya ne yalan söyliyeyim ben bazen hamile olduğuna bile inanmıyorum.
ki ortada daha kanıt falan göremedim.
ilk zamanlar daha güçlüydüm bir kere aradım gel konuşalım diye seninle konuşacak bir durumum yok diyor.
söyledim de inanmadığımı ben senin gibi sinsi yılan değilim diyor.
bi yandan da kısa sürede ortaya çıkacak bir yalana neden başvursun diyorum içimden.
zaten bütün gün evde kafa dağıtmaya çalışıyorum. ya internet ya film izlemek
oyun oynuyorum sürekli.
daha sosyal hayata yeniden açılmaya hazır değilim evde de bunlarla kafa dağıtmaya çalışıyuorum ama bi yere kadar tabii.
 

bilmiyorum işte hala sevdiğimden emin değilim.
paylaşmayı kabullenebilir miyim işte ondan hiç hiç emin değilim
 

görmeye tahammülüm yokki gördüğümde boğasım geliyor.
tamam %100 onun suçu diyemem ama bütün mutsuzluğumun sebebi o
o yüzden de görmek bile istemiyorum ki gördüğümde hiç hoş şekilde davranmıyorum.
engel olamadığım bir agresiflik oluştu bende
 

öyle bir ince nokta ki geri dönüşü olmayan bir oluşuma girmekten de korkuyorum.
onu da düşündüm öncesinde sanki o çocuk hep varmış gibi olsa diye ama olmuyor inandıramıyorum kendimi bir türlü.
hani öyle olsa onu bile bile hazırlardım kendimi ama bir anda şaka kutusundan yüzüme fırlamış bi şaplak gibi olunca salak oldum.
 
birşeyi merak ediyorum....
haklısın burda bişiy paylaşmanın en büyük yararı herkesin kendi fikrini özgürce söylemesi ve seni tanımadığı için daha objektif olabilmesi..
peki çevrende hiç seni yargılamadan dinleyecek kimse yokmu? annen kızardeşin dostun vs....?
herkes mi karşındaydı evlenirken....?
bir Allah kuluda her şartta yanındayım demedimi arkadaşım ki gidip onla konuşasın belki öyle daha iyi bir sonuç elde edersin...
 

ya biliyordum ama.
daha yeni kendime de itiraf ettiğim vicdan hesaplaşmalarım da başladı.
eskiden mesela böyle düşünmezdim hiç ama bazen diyorum ben olmasam belki de ayrılmazlardı hiç bu çözülmez kördüğüm de olmazdı.
çekip gitme fikrimin altında yatan kaynak noktası da bu aslında
 

daha konuşabilecek psikolojide değilim.
tek yapabildiğim bağırmak ve hakaret edebilmek.
daha gebermesini dileme psikolojisinden yeni kurtuldum.
daha da sakinleşeceğimi umuyorum. belki o zaman.
bazen de diyorum ne halleri varsa görsünler git keyfine bak ama daha bunu da kaldıramam heralde.
 


Kendinizi yine hazırlayabilir, buna alıştırabilirsiniz. Evet kimse sizden böyle bir fedakârlık bekleyemez ama eşinizin arkasında durabilir, yuvanızı dağıtmayabilir, günahsız bir bebeğin babasıyla ilişkisini olgunlukla seyredebilirsiniz.


Bu, ani verilmesi gereken bir karar değil, kendinize zaman tanıyın. Şimdilik sadece kısa zamanda atlatmaya bakın bu ilk şoku, sonra emin olun eşinizle kafa kafaya verip ne yapacağınıza karar vereceğiniz zamanlar da gelecek kaçınılmaz olarak. O yüzden acele edip sonradan pişman olacağınız şeyler yapmayın ikiniz de.

Bir de haddim olmasa da bir şey söylemek istiyorum, ben olsam eşimi eve geri çağırırdım. Böyle hassas bir durumda kopuk olmak istemezdim. Bakardım birbirimize karşı tavrımız nasıl, bunu el ele atlatma olasılığımız var mı, yoksa yıkıma doğru mu gidiyoruz diye. Bence birbirinize ihtiyacınız var, ama emin olun onun size daha çok ihtiyacı var.
 

hayatımda ilk defa bu kadar dibe vurdum. çıkamıyorum.
o nedenle artık ne oldugumu şaşırdım.
benimki belki de kaçış için bahaneler kendimce, kendimi kandırmak için.
yakında kim olduğumu unutucam fazla derinlerde dolaşmaktan,düşünmekten.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…