- Konu Sahibi FTZEYNEPDURU
-
- #21
benim meleğimde çook güzeldi teyzesi... Bende 34 hafta hiç bir sıkıntım olmadan taşıdım bebeğimi... Bır hafta onden gidiyodu meleğim hatta.. 2.080 gr ve 50 cm doğdu yavruuumm....
33.hafamdı sabah çok hafif bir kan vardı çamaşırımda. Ne olur ne olmaz diye özel hastanenin aciline gittik işe gitmeden. Ama bende hçibir şey yok..kızım kıpır kıpır...- vişne suyunu severdi meleğim ben içerdim o içimde oynardı...:)- açılman yok ama her an doğum yapabilsin dedi doktor... 1 gece hastanade yattım. Ciğerleri gelişsin diye iğne yaptılar bana. Nst lerde sancım varmış. Biraz daha kalmalı dedi doktor. Dayadılar bana pre-parı, nidilatı.. Nabzım 190.. Kalbmin atışını karşıdan görüyolar. Annem hemşirelere bağırıyo gelin çıkarın serumu kızım nefes alamıyo, dayanamıyo, bari azaltın.. Annemi dinlemeyin diyorum, dayanırım, yeterki zeynep duru'm a bi şey olmasın... Ahhh...annem bana, bende yavruma kıyamıyorum...ertesi gün çıkardı beni doktor. Ama hiç kalkmamalısın dedi sürekli yatmalısın.. Ertesi gün bir prof. Buldu eşim. üniv. Hastanesinde.işinin ehliymiş, bende duymuştum ismini pek çok kişiden... Ona gittik... Ertesi gün sabah anneme anne suyumun geldiğini anlarım değil mi diye sordum. Hiç merak etme dedi. Anlaşılmayacak gibi değil... Akşamına suyum geldi... Hiç paniklemedim.. Anne sol tarafına yatınca daha rahat edermiş bebekler. Daha rahat beslenir, daha rahat oksijen alırlarmış... Yattım soluma... Eşim evde değildi garibim biraz hava almak için çıkmıştı. Bekledim öyle... Kızıma korkma dedim.. Annen yanında yavrum dedim....seni çok seviyorum dedim... Evet erken ama baban gibi sabırsızsın ne yapalım dedim. Her güzelin bi kusuru olurdu:) okşadım, sevdim.. Iyim anne der gibi tekmeler... çok yaramazdı kızım,çok canımı yakacaktı....:) hastaneye gittik hemen. Yatırdılar beni, özel oda bulamadık o gece. 6 anne adayıyla beraber kaldım... Hepsinin bir problemi var, kiminde tansiyon olmuş, kiminde suyu fazlaymış annenin nefesini kesme ihtimali varmış.. Herkeste bir problem anlayacağın... Iyiki özel oda yokmuş dedim... çok şükür annecim dedim kızıma.. Bak ben iyim, sen iyisin... Azıcık sabırlı ol meleğim azıcık daha bekle dedim... özel odaya geçtik..1 hafta 190-200 nabızla yattım... Yeni doğan bir bebek vardı orda,anneciğinin durumu çok kritikti. Babannesi sık sık bana getiriyodu seveyim de moralim düzelsin diye.. Diğer odada benim hastaneye yattığım gün doğmuştu.. Avuc kadar ama çok sağlıklı bir kuzu(maşallah, suphanallah)... Inanmayacaksın... Onu her kucağıma aldığımda duru beni bi tekmelerdi bi tekmelerdi... çok da kıskançtı annesini daha görmeden kıskanıyodu sanırım yavrumm.....ciğerparem, gözümün nuru, hayatımın ışığı... Umudum... Hayalim... Sevgilim...heyecanım.... Yarınım... Yaşama sevincim....yavrummmmmm.... 34. Haftamıza girdik...1 hafta olmuştu suyum geleli....akşam 7... Eşim geldi işten...ben annemle kalıyorum hastanede.. Kayınvaldem falan yanımda... Hepsini çıkardım odadan.. Eşimle başbaşa kalmak istedim..birden ağlamaya başladım...eşim beni sakinleştirdi falan... Hastane psikolojisi..aklımda hiiiç kötü bir şey yok...elim hep karnımda, okşuyorum yavrumu...oda tempo tutuyo annesine..sancım başladı benim...nstde sancılar tavan yapıyo.. Pre-par, nidilat, ismini bilmediğim bir fitil...sancımı durdurmaya çalışıyolar...nekadar kalsa içimde karmış...her şey yolunda diyo doktor annesi korkma...sabaha karşı 3 gibi biraz geçti sancım..1 cm de açılma var.. Annemi başka br odaya uyumaya gönderdim,biraz dinlensin diye.eşim yanımda gitmedi o gece. Annem koarak geldi odaya. Fatma sen mi bağırdın bi şey mi oldu diye.. Yok dedim anne iyim meraklanma..kapının önünden geçen doktoru çağırdı. Yeniden nstye bağlayın diye. Geldi.. Bağladı nst ye ... Suratta bi tedirginlik... Apor topar çıktı yanında başka doktorlarla geldi... Kalp atışları azalmış yavrumun..apar topar ameliyathaneye...zangır zangır titriyorum... Doktorun biri ameliyathanede bebek ex olmak üzere acele edin dedi.. Bayılttılar beni.. Anne bebeğim anne bebeğim diyeağlayarak odama giderken geldim kendime..yavrum nefes alamıyomuş.. Beyni oksijensiz kalmış... Annesi kurban olurdu ona...nefeslerim hep onun olsaydı keşke...kızım başka hastanede ben başka hastanede..haberler kötü.. Aklımı oynatacam dedim... Ben bende değilim, uyuşturun beni diye yalvarıyorum.. 2 gün sonra gittim kızıma, camın önündeki küveze götürdüler ben... Ahhhhh çirkin dedim... öldürecen mi anneni...durumu kötü..yaşama umudu yok, olsada kesin sakat... Insafsızlar, ne kadar kolay yaşama sevinci o bebek olan daha yeni doğum yapmış, hayalleri daha sıcacık, elinde hastane çıkışı,battanyesiyle, sütü akan, yavrusunun kokusuna ,yüzüne hasret bekleyen bir anneye bunları söylemek..yavruuum dedim seni tekrar içime alayım, karnıma koysunlar seni yine..ben sana bakarım annem.....allahım dedim habibin yüzüsuyu hürmetne kızıma şifa ver dedim... Ne yaptıysam tövbe dedim... Ne ettiysem tövbe dedim...14.gün... Makinalr çıkmış. Kızım kendi kendine nefes almaya başlamış..hemşirelerin ellerini tutmaya çalşıyomuş ben diye..ahhhh...gözlerini hiç görmedim, hiç açmadı.sesini hiç duymadım hiç ağlamadı... Ama o gün kızım iyi olmuştu.herkese müjde verdim...ogünün sabahı kızımın 4 te kalbi durmuş...bense ilk kez o gece uyuyorum kızım iyişti diye...sonra bir telefon..... Hayat durdu...hala dönüyo mu dünya???ben hala o gündeyim....
Yavrummmmmmmm.... Zeynep duru'm... Nasipli, bereketli meleğim.... Annen seni çok özlüyo... Annen hergün ölüyo sensiz yavrum...cennet çiçeğim...kavuşacaz annem......