Bende uzun zamandır fark ettiğim ama adını yeni koyduğum bu hastalık var;
Örneklerle gideyim :
Birisi fitsin dese ''yok canım, senin görmediğin yerlerde neler var''.
Kocan iyi dese ''senin bilmediğin kötü huyları da var''
Üstündeki güzelmiş dese ''ucuza aldım, yok ya''
Saçın güzel ''kırığım çok ama''
Geçenlerde yeni araba aldık, bir şeyini çözemedim, okuldan arkadaşa sordum, sonra da dedim ki ''ben utanırım, ne olur bana soracağın şeyler varsa yalnızken sor''
Sadece teşekkür etmek yerine bir bahane bulup durumu önemsizleştirme, küçültme çabası var bende.
Kimsenin gözü kalır , nazar değer falan gibi bir düşüncem yok, nazara da inanmam, yanlış anlaşılmasın.
Ben niye böyleyim ya, benim gibi olan var mı? Bu sıkıntının adı nedir?
Bu arada bulduğum bahanelerde mutlaka az ya da çok oranda gerçeklik payı oluyor, yalan söylemiyorum yani ama mutlaka bunu belirtmek zorunda hissediyorum.
Ekleme: Bunları daha çok birebirken değil de toplumda yapıyorum, yani benden olumsuz durumda olan insanlar incinmesin diye olabilir diye düşünüyorum...