- 17 Nisan 2020
- 1.200
- 1.462
- 63
- Konu Sahibi HaklisinHocam
-
- #81
Ben çok düşündüm ama hiç bir yol bulamadım ailemden uzak bir şehirde kamuda görev yapıyorum ve bulunduğum şehirde hiç kimseyi tanımıyorum iletişim kuramıyorum zaten pandemi dönemi kurabilmem de mümkün değil çocuklarıma bakmama destek olacak kimse yok yanlış başıma ev iş çocuk döngüsünde kayboldum eşim bizi uzaktan seyredip arada ihtiyaç gidermek için döngüye katılan ihtiyacı giderilince seyirci koltuğuna dönen biri gibi ona kalsa her şeyimiz var ben yok yere kavga çıkarıyor huzur bozuyorum ama yetişemiyorum ne onlara ne de kendime iki sayfa kitap okumayalı o kadar uzun zaman oldu ki kendimi açlıkla imtihan ediliyor gibi hissediyorumPeki siz nasıl mutlu olursunuz? bunu düşünmek gerekiyor o zman degıl mı?
İşte o da karşındaki adama bağlı be ablam, seninki kıymet biliyormuş birlikte ilişkinizin boyutunu değiştirmişsiniz. Burada bahsettiğimiz en ufak tartışmada kapıyı vurup çıkmak değil, yeri gelir sen tamir edersin yeri gelir eşin eder anlaşmazlıklar muhakkak olacaktır. Lakin insanı derin ve istikrarlı bir mutsuzluğa sevk eden evlilikler de var onların bitmesi daha hayırlı oluyor. Yoksa evlilik sürekli mutlu olunan bir kurum değil ki, hayatın kendisi öyle değil bir kere.Ben herkesin evlilikle ilgili görüşüne saygı duyuyorum. Yanlız bana göre ve buda bi gerçekte ki evlilik imtihandır sabırdır. Çoğu tanıdım insanlar önceleri sıkıntı çekip sonra feraha çıkıyor pes etmiyor ve evliliğimi daha güzel anlayışlı nasıl yaparım yollarını arıyor bazı hocalarımızın bi sözü çok hoşuma gitmiştir; Evlilik tamircisi' diye ben bazı şeyleri söylüyorum ama yanlız ben demiyorum ayette hadiste geciyor. Yaşadım tecrübelerimde var uyguladım da ve benim eşimde başlarda çok sıkıntılar anlaşmazlık yaşayıp daha sonra Rabbim den yardım dileyip ibadetlerime Rabbime sığınıp sonuç esimide teşvik edip bu sefer beraber aşkla sevgiyle herseyimizi beraber yaptık. Zaman geçince eşim dönüp bana dediki hayatım biliyomusun düşünüyorum da senin yerinde başkası olsaydı nasıl olurdum acaba dedi bende anlamadım nasıl yani dedim dediki Allah'ıma şükürler olsun iyiki seninle evlenmişim senin sayende bazı kötü alışkanlıklarımı bıraktım şimdi ağzımdan dua eksik olmuyor sana daha bağlandım. Yani benim evlilik de görüşüm her zaman güzel tatlı dille konuşup birbirini doğru iyi huylara teşvik etmek zıtlasmamak tabii kolay olmuyor bazen ama herşeyin başı Sabırdır. Mücadele etmek. Tabii bu yolundan çıkmış sapıtmış erkek için değil.
Kendi gerçekleştirebilecegı bir ortamda bulunmalı, sosyal agı duruma uygun olmalı ve eş kişisi bunu desteklemeli. Kendini gerçekleştirebilmek başlı başına kişinin kendisiyle ilgili degildir ki. İnsan kendisi cevresi ve yaşadıklarından oluşan bi canlıdır nihayetinde.İnstagrama baksan herkes kocişkosuyla mutlu, kk ya baksan adamları bi kaşık suda boğmak istiyorlar.
Neden?
Çünkü her platformda paylaşılacak şey farklı.
Mutlu evliliğin sırrı diye birşey var mı bilmiyorum ama genel olarak mutlu bir insan olmanın sırrı vardır, bu da evliliklere yansır. Kişiliği gelişmiş, kendini gerçekleştirmiş insanlar genelde mutludur, bu sebepten de çoğunlukla evliliği yürütebilir
Evet, zaten bunu tamamlamış insanlar evlenmeli bence. Veya çoğunlukla başarmış insanlar diyelim, çünkü ülkemizde bazı şartlar gereği kendimizi gerçekleştirme oranımız biraz düşüyor malum.Kendi gerçekleştirebilecegı bir ortamda bulunmalı, sosyal agı duruma uygun olmalı ve eş kişisi bunu desteklemeli. Kendini gerçekleştirebilmek başlı başına kişinin kendisiyle ilgili degildir ki. İnsan kendisi cevresi ve yaşadıklarından oluşan bi canlıdır nihayetinde.
Üstünüzde çok sorumluluk var yorgun ve mutsuz hissetmeniz normal. Eşiniz de destek olmuyor. Peki ağlamayana meme yok misali, siz paslasanız eşinize bazen işi gücü bazen çocukları? Çıkıp bir yürüseniz veya balkonda çay kahve içseniz bile iyi gelir inanın. Kendinize özen göstermeyi öğrenmeniz lazım rahatlamanız için. Bu rahatlama eşinize de çocuklara da yansır, tıpkı şimdiki mutsuzluğun yansıdığı gibi.Ben çok düşündüm ama hiç bir yol bulamadım ailemden uzak bir şehirde kamuda görev yapıyorum ve bulunduğum şehirde hiç kimseyi tanımıyorum iletişim kuramıyorum zaten pandemi dönemi kurabilmem de mümkün değil çocuklarıma bakmama destek olacak kimse yok yanlış başıma ev iş çocuk döngüsünde kayboldum eşim bizi uzaktan seyredip arada ihtiyaç gidermek için döngüye katılan ihtiyacı giderilince seyirci koltuğuna dönen biri gibi ona kalsa her şeyimiz var ben yok yere kavga çıkarıyor huzur bozuyorum ama yetişemiyorum ne onlara ne de kendime iki sayfa kitap okumayalı o kadar uzun zaman oldu ki kendimi açlıkla imtihan ediliyor gibi hissediyorum
Denedim Artık ev hep temiz olacak diye bir kaygım yok vaktimi burdan arttırdım biraz ama o vakti yine çocuklara harcarken buldum kendimi eşimden çocuklar için kabul edip çocukları aldığında en fazla 10 dakika sonra tekrar kucağımda buluyorum küçük kuzumu emme döneminde olduğu için çok yanlız bırakamıyor beni geçecek bu günler diyorum ama geçmeyecek öğrendim artık önce kocam için harcadım saatlerimi sonra kızıma şimdi üçüne birden yük arttı ama ben aynıyım taşıyamıyor artık galibaÜstünüzde çok sorumluluk var yorgun ve mutsuz hissetmeniz normal. Eşiniz de destek olmuyor. Peki ağlamayana meme yok misali, siz paslasanız eşinize bazen işi gücü bazen çocukları? Çıkıp bir yürüseniz veya balkonda çay kahve içseniz bile iyi gelir inanın. Kendinize özen göstermeyi öğrenmeniz lazım rahatlamanız için. Bu rahatlama eşinize de çocuklara da yansır, tıpkı şimdiki mutsuzluğun yansıdığı gibi.
Bebeğiniz ufaksa aranızın bozulması normal.Ben çok düşündüm ama hiç bir yol bulamadım ailemden uzak bir şehirde kamuda görev yapıyorum ve bulunduğum şehirde hiç kimseyi tanımıyorum iletişim kuramıyorum zaten pandemi dönemi kurabilmem de mümkün değil çocuklarıma bakmama destek olacak kimse yok yanlış başıma ev iş çocuk döngüsünde kayboldum eşim bizi uzaktan seyredip arada ihtiyaç gidermek için döngüye katılan ihtiyacı giderilince seyirci koltuğuna dönen biri gibi ona kalsa her şeyimiz var ben yok yere kavga çıkarıyor huzur bozuyorum ama yetişemiyorum ne onlara ne de kendime iki sayfa kitap okumayalı o kadar uzun zaman oldu ki kendimi açlıkla imtihan ediliyor gibi hissediyorum
Neden peki hep kadınlar? Eğer odak naoktası kadın ise neden hep şükreden sabreden idare eden kadın olmalı? Ben katılmıyorum yazdıklarınıza. Hele ki böyle bir cografyada asla.Ben herkesin evlilikle ilgili görüşüne saygı duyuyorum. Yanlız bana göre ve buda bi gerçekte ki evlilik imtihandır sabırdır. Çoğu tanıdım insanlar önceleri sıkıntı çekip sonra feraha çıkıyor pes etmiyor ve evliliğimi daha güzel anlayışlı nasıl yaparım yollarını arıyor bazı hocalarımızın bi sözü çok hoşuma gitmiştir; Evlilik tamircisi' diye ben bazı şeyleri söylüyorum ama yanlız ben demiyorum ayette hadiste geciyor. Yaşadım tecrübelerimde var uyguladım da ve benim eşimde başlarda çok sıkıntılar anlaşmazlık yaşayıp daha sonra Rabbim den yardım dileyip ibadetlerime Rabbime sığınıp sonuç esimide teşvik edip bu sefer beraber aşkla sevgiyle herseyimizi beraber yaptık. Zaman geçince eşim dönüp bana dediki hayatım biliyomusun düşünüyorum da senin yerinde başkası olsaydı nasıl olurdum acaba dedi bende anlamadım nasıl yani dedim dediki Allah'ıma şükürler olsun iyiki seninle evlenmişim senin sayende bazı kötü alışkanlıklarımı bıraktım şimdi ağzımdan dua eksik olmuyor sana daha bağlandım. Yani benim evlilik de görüşüm her zaman güzel tatlı dille konuşup birbirini doğru iyi huylara teşvik etmek zıtlasmamak tabii kolay olmuyor bazen ama herşeyin başı Sabırdır. Mücadele etmek. Tabii bu yolundan çıkmış sapıtmış erkek için değil.
Siz ve ben evet.Hayata aynı noktadan aynı noktaya bakıyoruz galiba
Ailesi hiç olmasa ne demek yahu.Mutluyum evlilikten. Ama keske eş ailesi hıc olmasa. Aynı sehırdeyız maalesef. Hedefım bı sekılde baska sehirde yasamak
Sadece siz yaparsanız olmaz tabiki de karşılıklı olursa olur. Nasıl tavsiye de bulunabilirim ki size ama stres ve üzüntü çok hastalık getirir. Yuvanı bitir demek kolaydır ama sonuçta kolay kurulmadı. Eşiniz de kabul ederse aile terapisine gitseniz çok iyi olur belki eşinizde birşeylerin farkına varmaya çalışır ..Olmuyor malesef eşimin dediklerini isteklerini yapmaya çalışarak mutluluk olmuyor baktım sadece yıpranıyorum artık asi ve isyankarım ona karşı
Çok şükür rabbime hayatımda tek iyi giden şeyim evliliğim bozulmasın inşallah 4. Yılımıza girecez öyle çok büyük tartışmalarımız olmadı .En güzel formül biri sinirliyken biri susmasını bilmeli ayağını yorganına göre uzatmalı evde bi sıkıntı varsa o sıkıntı sizin olmalı iyi günde kötü günde diyerek asla o evden çıkmamalı ailelere bildirilmemeli hayati tehlike olmadığı sürece. Aileme saygı göstersin sevsin diyorsan sende onun ailesini sevmelisin gerçek anlamıyla onlar sana diken uzatıyorsa sen gül uzat ki mutluluğun kıskanılsın .ayy çok mu uzun olduSürekli takip edemiyorum fakat ne zaman foruma girsem aynı sorunlar sıkıntılar eşlerinden ilgi göremeyenler aldatılanlar hakaret edilenler evden kovulanlar eşleri tarafından istemeyenler kadınlar hep mutsuzluk hep gözyaşı hep keder bende mutsuz bir evliliğe sahibim malesef eşimle çocuklar için ayrılamıyoruz fikrinin arkasına saklanan fakat alışkanlık haline gelmiş kötü bir evlilik yaşıyoruz mutsusuz kısacası. Şimdi benim sorum şu nasıl oluyor bu mutlu evlilik çünkü görüyorum hep aynı cevaplar boşan dayanma çocuk yapma katlanma demek ki birileri mutlu ve şifreyi biliyor bize de deyiverin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?