mutsuz olmak geçerli bir sebep değilmi?


Eninde sonunda boşanacaksanız, birbirinizin zamanından daha fazla çalmamanız daha doğru bence.

Giden zaman geri gelmiyor.
 
Kişiliğiniz oturmadan, nasıl bir hayat yaşamak istediğinize net bir şekilde karar verecek olgunluğa erişmeden hayatınızı birine bağlamışsınız. 17 yaş genç kız-30 yaş erkek ilişkisinin bugünün normlarıyla yanlış ve suç olması bir yana, elbette olgunlaşıp değişecektiniz ve bunlar yaşanacaktı. Önünüzde hâlâ uzun bir hayat var, o şekilde değerlendirin.
 
hep mutsuzlupumu şımarıkça buluyor daha ne istiyorsun allahtan diyor oğlumuz için mutsuzluğuna katlanmak zorundasın diyor haklımı sizce
Karım mutsuz diye üzülmeyen , senin keyfini yerine getirecek şeyler yapmak yerine "mutsuzsan mutsuzsun,çocuğun var bana katlan" diyen adam benim gözümde insan bile değildir ki bu merhametsizlikle sanmıyorum iyi bir baba olsun
 
Bana sorarsaniz once karsilikli oturup, iliskinizdeki problemler hakkinda konusup anlasmayi deneyin. Konusarak anlasamiyorsaniz terapi yolunu deneyin. O da ise yaramazsa bosanmayi dusunun.
Sorun ettigim seyleri kucuk görüyordu. Benim yerimde baskasi olsa cok mutlu olurmusmus, ben sorun yaratiyormusum derdi. Sonuc olarak ayrilinca hapishaneden kurtulmusum gibi hissettim. Enerjim yerine geldi. Eger esinizin iyi huylari agir basiyorsa terapiyi israrla isteyin. Belki evliliginiz kurtulabilir
 
Yorumları okurken hayret ediyorum, kimse çocuğu düşünmüyor.
Siz nedensiz yere mutsuz olabilirsiniz, oluyor zamanla, daha çokta erkeklerde ama evleriniz ayrıldığında çocuğunuz mutsuz olacak, büyümesini beklemeniz daha sağlıklı değil mi?
Kadınları biliyorsunuz ruhumuzda var bu aptallık, nerede serseri bir tip var yoluna ölüyoruz ama iyi bir insana sırtımızı dönüyoruz biz acı çekmeyi seviyoruz galiba.
Ama benim fikrime göre ortada şiddet, aldatma çocuğa kötü muamele yoksa, kimsenin çocuklar yetiskin olana kadar boşanmaya hakkı yok.
Dünyaya çocuk getirmenin bir sorumluluğu olmalı
 
Mutsuzluj bir sebep değil en büyük sebep
 
Sizin gibilerin sayisi o kadar çok ki.. Karnim doysun gerisi tamam mantiginda kisiler bunlar.

Yeniden evlenmek istedigini nereden cikardiniz?
Ha pardon, bastaki paragrafa ek olarak hayatlarinda bir erkek olmadan kendilerini idame ettiremeyen, hep birine muhtaç tipler bunlar.
 
yeniden evleneceğim mi demis? Neden hayatlarınızda erkek olmadan yasamak size absurd geliyor? Konuda oyle bir cumle bile geçmiyor ki?
Ayrica cocugu dusunenler bosanmasini soyler mantikli olarak, çünküü mutsuz bir evlilikte sağlıklı ve mutlu cocuklar yetisemez. Ama sizin bunu kabullenmeniz uzun yillar surer.
 
Görüş farklılıkları bi çok evlilikte oluyor. Bu doğal bişey. Sadece tolere edilemeyecek kadar büyük farklılıklar kişiyi yıpratır, fakat arada sevgi varsa onlar bile tolere edilir... Sizin eksiğiniz mutluluk değil, sevgi.... Sevginiz yoksa eşinize karşı bunlar batar, sevgi varsa görüş farklılığı tolere edilir.. İyi bir baba, vicdan sahibi bir eş, iyi insan demişsiniz eşiniz için, hır gür yok, çocuk normal bir ailede büyüyor, akşam babası geliyor yemek yeniyor vs vs.... Çocukların ihtiyacı sağlıklı bir ailede büyümektir.. Anne baba aynı evde aynı çatı altında huzur içinde.. Evet siz mutsuzsunuz ama sürekli bunun üstüne gitmeyin, eşinizin artı yönlerini düşünüp tolere edin. Sevginizi pekiştircek aktiviteler yapın. Sevgi olunca herşey daha kolay.. Çocuğa babasız bir hayat sunmaya hakkınız yok. Hergün babasıyla görüşse bile aynı evdeki gibi olmaz. İleride size anne neden boşandınız dediğinde ne cvb vereceksiniz? Ve verdiğiniz cvb karşılığında çocuk size hak vericek mi? Yoksa suçlayacak mı?
 
Sacmalamazmisin diyorumki ben sana değer veriyorsa seviyorsa sende ona karşı biseyler hisediyosan adam çok kötü değilse yuvanı neden yıkasın çocuğa yazık degilmi ha hiç sevmesin nefret edersin eşinden direk boşa ona lafim yok
 
mutlu değil anlamiyor musunuz? Tamam sizin icin dayak yememek, hakaret isitmemek yeterlidir ama bazi kadinlar icin bu olaylar zaten soz konusu bile değil, aninda bosanirlar. Siz ona da bir sekilde tolerans gösterirsiniz gibi.
 
mutlu değil anlamiyor musunuz? Tamam sizin icin dayak yememek, hakaret isitmemek yeterlidir ama bazi kadinlar icin bu olaylar zaten soz konusu bile değil, aninda bosanirlar. Siz ona da bir sekilde tolerans gösterirsiniz gibi.
ben sadece şunu anlamadim dünya görüşümü farklı olduğu içinmi ortadaki sebebi anlamadim ben
 
mutlu değil anlamiyor musunuz? Tamam sizin icin dayak yememek, hakaret isitmemek yeterlidir ama bazi kadinlar icin bu olaylar zaten soz konusu bile değil, aninda bosanirlar. Siz ona da bir sekilde tolerans gösterirsiniz gibi.
Ya gösterme değil benim başınada aynısı geldide bilemiyorum aramızda on yaş vardi ben istemedim
ne olursa olsun orasi onemli değil, onemli olan kadin mutsuz
Ayrilcak ozaman ben sadece sebebi anlamadığım için ole yazdim kendi kararı birazda çocuğun piskolojisini düşündüm ya zor işler aman karismayim
 

İnsanlar 5-6 sevgili kalıp, evlenip 2 senelik evliliklerini bile bitiriyor. Çünkü insanlar değişir. 25 yıllık evlilikler bitiyor.

Ayrıldığında maddi manevi ne durumda olacağını kendin daha iyi bilirsin, kocan ne der, saygı mı duyar, çocuğuna ayrıldıktan sonra anne-baba olarak eşit bakıp, destek olabilecek misiniz? Bunların ayrıntısını biz bilemeyiz.

Ama mutlu, huzurlu olmayan bir evliliği bitirebilme şansın varken sürdürmek kendinden önce çocuğuna haksızlık. Burada bazı kadınlar çocukları saf sanıyorlar galiba, anne babalar arasındaki bu sevgi dolu hallerin olmadığını fark edince elbette çocukta olumsuz etkileniyor. Birbirine sevgisi kalmamış bir çiftle yaşamaktansa,boşandıktan sonra birbirine saygı duyan ayrılmış anne ve babaya sahip olması çocuk için çok daha iyi.
 
6
Ayni şaşkınlık ve ayni fikirler içindeyim. Cocuk mu ödeyecek 17 yasindaki aptalliginizin bedelini? Yuzlerce yüzlerce parcalanmis aile cocugunun öğretmeni oldum, hep bir seyleri eksik. Hic degilse 17, 18 yaşına gelene kadar bekleyin.
 
Elbette en ideali çocuğun anne ve babasıyla aynı evde büyümesi ama bu evde anneyle baba ortak bir yaşam suremiyorsa, ortada sevgi yoksa illaki huzursuzluklar çıkar ortaya. Uçakta şu zimbirtiyi adını unuttum simdi, önce anne taksın sonra çocuğuna taksın diyorlar ya heh aynı onun gibi.. önce senin mutluluğun arkadaşım. Sen mutsuz olursan mutlu edemezsin. Aradan 20 sene geçer çocuğunun karşısına geçer ömrümü sana heba ettim senin için babana katlandım dersin. Her çocuk mutlu anne baba ister.
 
Ortak yasaminiz hic mi yok?
maalesef oğlumuz dışında ortak bi zevkimiz paylaştığımız herhangi b irşey yok
kendimi bu mutsuzluğun dışına itmek için farklı şeylere yöneliyorum açıköğretim gibi kurslar gibi ama ortak birşeyler paylaşmayınca çözüm bulamıyorum
17 yaşınızda tanıştınız ve 31 yaşında mı fark ettiniz bu durumu gerçekten?
evet bu gayet doğal 17 yaşındaki düşüncelerinizde şuanki düşünceleriniz aynımı sizin insanların görüşleri karakteri tabiki değişir ve zamanla oturur benimde öyle oldu
Ozaman sıkıntı tam olarak nedir neyini sevmiyosun davranislarinimi tipinizi seni mutsuzluğa iten ne
ortak hiç bir paydamız yok burdaki düşüncelerin objektif olabilmesi için ayrıntı vermek istemiyorum açıkcası
ben 17 yaşındayken bunun mukayesesini yapamıyordum maalesef,onun bana o yaşta o gözle bakmasınıda aşık olmasına bağlıyorum ahlaksızlık olarak düşünmedim. dediğiniz gibi o yaştaki bir kızı tavlamak oldukça kolay o yüzdende kolay aldandık çok şükürki kötü bir adama denk gelmemişim. kötü biri olduğunu düşünmüyorum kötülüğün tanımı benim için daha farklı kötü adam benim için sorumsuz bir adamdır evine bakmayan adamdır çocuğuna sevgi göstermeyen adamdır.
Boşanmam için sebepler;
Saygısızlık
Sadakatsizlik
Alanıma gereksiz müdahale etmesi sınırını kaçırması
Sevgisizlik
Görüş farklılığının oluşması

bence boşanabilrsiniz
bunlardan sadece görüş farklılığı diğerlerinin olduğunu düşünmüyorum sanırım benim sevgim bitti ona karşı
sizce böyle düşünmesi acımasızca değilmi yani bence öyle ama oğlumuz için katlanmalısın diyip beni manipülemi ediyor bilemiyorum
'Ama benim fikrime göre ortada şiddet, aldatma çocuğa kötü muamele yoksa, kimsenin çocuklar yetiskin olana kadar boşanmaya hakkı yok.' nedense bende bu düşüncenizdeyim tek önceliğim oğlum doğru olanı yapmak istiyorum,bencilce düşünüp ona zarar vermekten çok korkuyorum.
sanırım sevmiyorum artık mutsuzluğumun kaynağı bu olabilirmi, her farklılık gözüme batar oldu. Anne olarak bencilce düşünmeyip evliliği sürmem dahamı mantıklı
Hayır olmayacak hatta daha zorlu bir haayat beni bekliyor maddi açıdan ve annemin evinin konforu açısından. ama sanki özgür olsam daha mutlu olacakmışım gibi geliyor altın kafeste gibi hissediyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…