Üzülmek yerine bir yerinden tutmayı düşünebilirsiniz... İş yoksa bulunabilir, okul okunabilir, hayatın bir yerinden baslanilabilir yani.. ama hiç birseyim yok diye oturup uzulunurse kimse de gelip size al hadi al bu işin al bu da eşin diye sunmaz...
40 yaş herşey için başlangıç olabilecek harika bir yaş... Bundan sonra olmayana üzülmek yerine var olan bir çok şeye (akıl, beden sağlığımız, başımızın üstünde çatının var olması, dünya daki bir çok insana göre daha iyi bir ülkede yaşıyor olmak vs vs...) tutunup ayağa kalkmaya çalışın. İnşallah bundan sonra herşey çok daha güzel olur..
) birşeylerin ucundan tutunca ay hayat toz pembe herşey mükemmel bir hal aliyor. Ben de sevgi pitircigina donusuyorum :)) 
