Amacım üzmek değil de birinin size gerçekleri söylemesi gerekiyor yüzleşin artık, cevaplarınızı okudum fedakalarlıklarınızla yaşanmış flört dönemi klasik şeyler, girin bir işe çalışın kimsenin eline bakmayın zaten çocuk da yok, sonra boşanın yeni bir hayat kurun zor değil.Teşekkürler ne kadar da acımasızca bir yorum.
Nasil sikintlarnz vaf esinizle halledilemicek seylermi biraz acarsanz daha iyi yorumlar alirsinizİyi pazarlar herkese..
Konuya nasıl başlasam bilemiyorum cümlelerim karışık olursa lütfen kusura bakmayın çok stresliyim..
Daha öncede bebek konusunda konu açmıştım. Ama artık yuvamda ki huzursuzluktan dolayı isteyemiyorum onuda.
2 buçuk yıllık evliyim evlenmeden öncede 4 yıllık bir geçmişimiz var ve ben şu son 3 haftadır stresten kafayı yemek üzereyim derdimi kimseyle paylaşamıyorum üzüntüden fiziken çöktüm diyebilirimm..
Eşimle anlaşamıyorum kafa yapilarimiz kesinlikle uyuşmuyor, ev arkadaşi gibiyiz su siralar buda canimi cok yakiyor yoruldum çok çıkmazda hissediyorum kendimi ayrılmaya cesaretim yok ufak bi yerde yaşıyorum ailem arkamda durur ama ben tekrar ailemle yaşayamam bir mesleğim yok o yüzden kendimi çok güçsüz hissediyorum. Ayrılsam mutlu olurmuyum onuda bilemiyorum ama çok sikintidayim kendimi çok Yalnız ve mutsuz hissediyorum. Benim gibi eşiyle kafa yapısı uymayipta ayrılıpta mutlu olanlar varmı, Yada bu hayatı kabullenip kendiyle barışık mutlu olanlar varmı ; (
Malesef eşimin işi hep yoğun istese 15 günde bir eşine de vakit ayırabilir ama kafayı işle bozmuş. Yoksa ben tutup ta hadi her hafta gezelim demem demeyi çok güzel öğrendim ben zamanında çalışma hayatında oldum hem fiziken hemde insanlarla uğraşan yerde çalıştım çok güzel biliyorum ama herkes çalışıyor eşini ihmal etmeyen gene etmiyor. Evde de bir iletişimimiz yok çok yiprattik birbirimizi normalde eşim bir ortam olursa gayet sohbet eden hatta susmayan biri.Evliliklerde ya da ilişkilerde kimsenin mükemmel uyum içinde olduğunu sanmıyorum. Eşiniz yoğun çalışıyorsa bu ara sizle ilgilenmemesi çok normal, yorucu iş temposu insanı fazlası ile strese sokuyor, haftasonu gezmektense evde 2 gün kafa dinlemek daha cazip hale geliyor. Sizde çalışma hayatına atılırsanız muhtemelen anlarsınız. Hele insan ile uğraşan bir işin içindeyse her şey daha yorucu zor oluyor
Mesela insanca tartisamiyoruz birbirimize çok ağır sözler söylüyoruz hakaret boyutunda deliriyor tartışırken başlıyor deli gibi bağırmaya üstüne gitsem bütün mahalle bize bakar öyle diyeyim suçlu olduğunda asla gönlümü almaz özür dilemez ssuan taraf hep ben olmaktan yoruldum yıprandım.Nasil sikintlarnz vaf esinizle halledilemicek seylermi biraz acarsanz daha iyi yorumlar alirsiniz
Ben gerçeklerimle fazlaca yüzleşiyorum arkamda durucak ailem var ailemden kaçmak için evlenmedim öyle olsa neden eşimi 4 yıl bekleyim gider başkasıyla evlenirdim. Annem babam çok yaşlı ayrılırsam annem kaldıramaz üzüntüden kahrolur. Çalışmak istiyorum ama çok küçük yerde yaşadığım için iş yok bu yüzden fazlaca nefret ediyorumAmacım üzmek değil de birinin size gerçekleri söylemesi gerekiyor yüzleşin artık, cevaplarınızı okudum fedakalarlıklarınızla yaşanmış flört dönemi klasik şeyler, girin bir işe çalışın kimsenin eline bakmayın zaten çocuk da yok, sonra boşanın yeni bir hayat kurun zor değil.
Tabikide kimse ayrılmak için boşanmiyorÇok yeni benim ayrılığım.benim eşim anlaşmalı boşanmaya yanaşmadı.mecbur kaldım.o kadar insanın canına tak ediyo ki son çaren oluyo ayrılık.ben pişman değilim ailemde hep yanımdaydı hiç moralimi bozucak bi laf etmiyolar oda kendi zorumla evlendiğim halde.eşinle bence bi konuş ya da bir süre uzak kal eğer seviyosan eşinde değişirse devam edersin.ben çok şans verdim sabır ettim baktım olmuyo boşanma kararını verdim.hakkında iyi olan hayırlı olan gerçekleşsin.yaş kaç bu arada
İllaki var ama uyusmadiklarimiz daha çok ağır basıyor artık 8 yılın içine giriyoruz fazla yiprattik birbirimizi. Yani aslında ne kadar farklı düşünsekte saygılı bir şekilde sonuca bagalayamiyoruz buda sürekli kavgaya dönüşüyor ağır bir kavga oluyor basit olsa neyse o yüzden çok yıprandım gönlüm öldü yaniKonuyu eksik anlatmışsınız uyumasamadiginiz nokta ne nasıl oluyo yani.Hic mi ortak nokta bulamadınız?
Zaten o yüzden işin içinden çıkamıyorum hiç kolay değil ayrılmak sabrediyorum ama sağlığımdan olucam diye korkuyorum.Yuva kurmak çok zor, boşanmak bu kadar kolay olmamalı. Büyük bir kusur olmadığı müddetçe kurtarma taraftarıyım. Evlilik terapisti öneriyorum.
Olmuyor ki zaten çocuk cinsel hayatımız da şu sıralar yok kardeş kardeşe uyuyoruzCocuk yapma simdilik iyice cocuk icin ayrilamazsin o zaman. Evlenmeden once nasil geciniyosan yine gecinirsin
Iyiki olmamis o zaman yoksa hic bosanamazsinOlmuyor ki zaten çocuk cinsel hayatımız da şu sıralar yok kardeş kardeşe uyuyoruz
Zaten herşey de bi hayır vardır diyorum. Bu huzursuzlukta asla bir evlat yetiştirmek isteyemem kendine hayrı olmayan nasıl sağlıklı bir ebeveyn olur ki..Iyiki olmamis o zaman yoksa hic bosanamazsin
En güzel şansınız farklı yerlerdesiniz. Ben ayrılırsam kendi olmasa ailesi ailesi olmasa akrabalarını görürüm tiksiniyorum o yüzden. Maalesef ben kendim gördüm üniversiteyi bitirip geldi beğendim sonra arkadaş vasıtasıyla tanıştık 4 yılın sonunda evlendik. Bide beni düşündüren ve üzen bir ayrıntı var ben ilk altınları mi bozdurup nakit olarak bankaya yatiricaktim ama eşim benim iznim olmadan ailesine vermiş onları da almadan ayrılmaktadır istemiyorum benim hakkım olan şeyler neden kalsın ki ? Sizce yanlış mı düşünüyorumBende 29 yaşındayım.ayrı şehirlerdeyiz şuan eşimle.Ben ailemin yanındayım memlekette.hiç birşekilde görüşemeyiz.allahtan akraba değil.sen nasıl tanıştın ve evlendin?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?