Hanımlar hepinize merhaba.
Benim 2 senelik bir ilişkim var. Sevgilim sessiz uysal efendi olgun 23 yaşında. Fakat lise çağlarımda konuştuğum bizim memleketli bir çocuğu dün kendi köylümüzün düğününde görünce içim bir tuhaf oldu. Daha doğrusu her düğünde karşı karşıya geliyoruz ortak köyden olunca. Ve her zaman birbirimizi görmek için uzaktanda olsa çaba sarfediyoruz. Beni çok sevmişti geçmişte fakat mantığıma uymadığı, rahat gevşek bir insan olması, yaşantı tarzı benimle pek uyuşmadığı için konuşmayı kesmiştim. Fakat aramızdaki bağ asla kopmadı. Biliyorum yanlış yapıyorum sevgilim olduğu halde bu çocuğa olan “takıntım diyelim” bir türlü geçmek bilmiyor. Her düğünde gözlerim onu arar oldu.
Bugünde bir yanlış yapıp çocuğu aradım ve biyerde oturup yüz yüze konuşalım dedim. Kabul etti geldi yanıma. Bakışları hiç değişmemişti sanki hala beni seviyor gibiydi. Sevgilim var onu seviyorum niye böyle birşey yaptığımı inanın farkında değilim. O da bana takıntılı olduğunu hala sevdiğini başkasını sevemediğini vs söyledi. Bu durumdan nasıl kurtulabilirim ? Sevgilim varken, sevgilimi seviyorken bu çocuğa neden böylesine takıntılıyım ? Takıntılıysan ayrıl onunla sevgili ol diceksiniz biliyorum ama onunla olmucağını biliyorum. Şuanki ilişkimde oldukca mutluyum sorunum yok dünyanın en iyi adamıyla birlikte olduğumu hissettiriyor bana. Ama gel gelelim işte bu çocuğa olan takıntıma. Önüne geçemiyorum....