Aileme diyemem, onlara zarar vermem , kendi başıma çözerimi lütfen ve lütfen bir kenara bırak yoksa çok üzülerek söylüyorum ki haberlerde okuruz durumunu. Bunu açık açık yazıyorum ki neyin içinde olduğunu idrak et. İlk önce ailene söylüyorsun sonra polise gerekirse. İş miş neyse bırakıp bir süre ailenin yanında kalmalısin.Gece gece beni bi dert sardi....uzun süredir erkek arkadasimdan ayrilmayi düsünüyorum. Günler gectikte ondan ayrilmam icin sebepler artiyor.
Biz tam iki sene önce tanistik ve bir iliskiye basladik. Ben o zamanlar tek yasiyordum, kendisi de benden 500 km uzakta tek yasiyordu. Her gün görüntülü olarak görüstük ve saatlerce konustuk, cok iyi anlasiyorduk. Sonra bana „ben artik dayanamiyorum, senin yaninda olmam lazim“ deyip 2 hafta icinde hem ev hem is bulup benim yasadigim sehire geldi. Ben o zamanlar ona bunun cok erken oldugunu söyledim. O da „olsun, benimle her gün görüsmek zorunda degilsin, yeter ki ayni sehirde olalim“ diye karsilik verdi. Bu olays abim cok kizdi, nasil senin onayin olmayan gelir, hasta mi adam diye.
Zaman gecti biz görüstük ettik, kendisi her gün ama her gün bana gelmek istiyordu. Ben de cok sikiliyordum bu durumdan. Tek yasamaya alismisim cok ta zevk aliyordum bundan, benden onay almadan gelip hayatimda girdi, her gün de görüsmek istiyor diye sinirleniyoryum. Bazen ona „gelme, iki gün görüsmeyelim“ diyordum, üzülüp gidiyordu.
Ama gittikce daha iyi anlasmaya basliyorduk. Her seyi birlikte yapmaya baslamistik. Ama benim yanima gelince cok agresif oldugunu fark ettim. Sinirlenince asiri kasiliyor ve bagiriyordu. Bi kac kez disarda sorun yasadik birisi ona yanlislikla carpti veya yan bakti diye.
Zaman gecti ve benim elime güzel maasli is firsati gecti ama 1 saatlik uzak bi sehirde. Ani bi kararla ikimiz buraya geldik. Kendisi 2 ay icinde is buldu ve biz günden günde birbirimize daha cok alismaya basladik. Iliskimiz güzeldi, iyi anlasiyordum ve bazen dakikalarca gülüsebiliyorduk en sacma seylere.
Yanliz bu yeni evde tartismalarimiz artti. Ve onun sinirinin kontrolü asla yok. Sinirlenince esya filan kiriyor, eve zarar veriyor ve acikcasi artik ondan korkmaya basladim. Kendisi 30 yas üstü ama asiri mi asiri cocuksu. Kavga etmeyi bile bilmiyor, hemen bagirip cagirip esya kiriyor, kapilari carpiyor.
Bugün sacma sapan bi sebepten dolayi küstü bana. Kendisini isten aldim, o da cok ac oldugunu ve kendine yemek alman istedigini söyledi. Ben de ay sonuna yetecek paramiz neredeyse kalmadi, evdeki yiyeceklerle idare et, pizza filan var dedim, baktim surati degisti. Gittim yine de markete kendine bisey alsin diye (onun suratini dirdirini cekmek istemedim, migrenim tuttu bugün). Bi baktim surati hala asik, dudaklari büzmüs. Cocuk degil sonucta, ben de zar zor bas agrisiyla gitmisim onu almaya 1 saat otobüsle ugrasmasin diye yaptigi harekete bak diye sinirlendim, tekrar eve dogru yol aldim. Otoparkta arabayi park edince bi hisimla indi arabadan, sonra da eve girince sirr cantasini ve anahtarini yere firlatip, ayakkabisini da kapinin önünde birakip odanin kapisini carpti.
Ve bu sürekli oluyor, sürekli kapi carpiyor sinirlenince. Yatagin basligini kirdi sinirden....
Ve artik benim de tahammülüm azaldi. Bu kacinci artik? Defalarca konustum, böyle olmaz, ben yapamam, ayrilalim diye ama asla yanasmiyor. Öfkeleniyot ve ben ondan korktugum icin bi sekil olayin üstünü kapatiyorum ama artik dayanacak gücüm kalmadi.
Nasil ayrilirim bu adamdan? sagi sogu belli olmayan biri. Sinirlendiginde resmen gözleri baska bakiyor icine cin kacmis gibi. Cidden bana zarar verir diye korkuyorum. Bu evin sözlesmesi de iki senelik, daha ilk senemizin süresi dolmadi bile. Bj evi tutmak isteyen illa olur ama asla izin vermez, eve bakmaya gelenlere bagirir defolun der, sözlesmeyi baskasina geciremem. Yani nasil kurtulcagimi bilmiyorum. Ona karsi sevgimde kalmadi. Bi kez sevgimin azaldigini tam söyleyecektim, anladi mi ne hemen cildirmaya basladi. Ben de ürktüm. Cok caresizim. Annemlerin evini de biliyor oraya kacamam, kacsam, gelir beni bulur. Aileme zarar versin istemem. Onlari zor duruma soksun, üzsün asla istemem. Bu adamdan tertemiz kurtulmanin yolu yok gibi. Ayrilmaya asla yanasmiyor.
Cok uzun oldu, okuyanlara tesekkür ederim, hakkinizi helal edin.
Yazim hatalari icin simdiden özür diliyorum, telden yaziyorum ve kafam cok karisik, cok caresizim.
Bebeğin ne oldu? Çok üzücü geçmiş olsunÇok üzüldüm.anlattiklarinin bazıları benim de başıma geldi.ayrilmam çok zor oldu.daha doğrusu çok acılı.bende korkudan sustum.baktim olacak gibi değil bende kavga ettim ona cevap verdim bu sefer bana şiddet uyguladı.anneme kardeşine zarar verir diye bişey diyemedim sonra şiddet arttı işkenceye dönüştü.sonra annemlere gittim hemen beni şehir dışına anneanne yolladilar.ama ben hamileydim ve dönmek zorunda kaldım.2 yıl sonra hala şiddet devam ederken bana saldırdı ve ölümden döndüm.bu şekilde kurtuldum.ama aklım başımda olsaydı annemlere kacmisken hamilegime rağmen donmezdim.
İlk başlarda küsmeler basliyo.sonra eşyalara yada kendine zarar veriyor.sonra sana hakaret küfür kıskançlık.sonra şiddet başlıyor ama onu işi garantiye alınca yapıyorlar genelde.bence kaç kurtar kendini.en kötüsü ailenin yanına gelir barışmaya çalışır.bunca cinayet işleniyor sende korkmakta haklısın ama onun yanındayken daha zor durumdasın.
İyiyiz canım kızım 14 yaşında artık.genc kız oldu.ben kızım küçükken evlendim.esimi baba bildi.tabii öz babasını tanıyor biliyor ama görüşmüyor.cok şükür artık çok iyiyiz.Bebeğin ne oldu? Çok üzücü geçmiş olsun
Çok mutlu oldumİyiyiz canım kızım 14 yaşında artık.genc kız oldu.ben kızım küçükken evlendim.esimi baba bildi.tabii öz babasını tanıyor biliyor ama görüşmüyor.cok şükür artık çok iyiyiz.
Gece gece beni bi dert sardi....uzun süredir erkek arkadasimdan ayrilmayi düsünüyorum. Günler gectikte ondan ayrilmam icin sebepler artiyor.
Biz tam iki sene önce tanistik ve bir iliskiye basladik. Ben o zamanlar tek yasiyordum, kendisi de benden 500 km uzakta tek yasiyordu. Her gün görüntülü olarak görüstük ve saatlerce konustuk, cok iyi anlasiyorduk. Sonra bana „ben artik dayanamiyorum, senin yaninda olmam lazim“ deyip 2 hafta icinde hem ev hem is bulup benim yasadigim sehire geldi. Ben o zamanlar ona bunun cok erken oldugunu söyledim. O da „olsun, benimle her gün görüsmek zorunda degilsin, yeter ki ayni sehirde olalim“ diye karsilik verdi. Bu olays abim cok kizdi, nasil senin onayin olmayan gelir, hasta mi adam diye.
Zaman gecti biz görüstük ettik, kendisi her gün ama her gün bana gelmek istiyordu. Ben de cok sikiliyordum bu durumdan. Tek yasamaya alismisim cok ta zevk aliyordum bundan, benden onay almadan gelip hayatimda girdi, her gün de görüsmek istiyor diye sinirleniyoryum. Bazen ona „gelme, iki gün görüsmeyelim“ diyordum, üzülüp gidiyordu.
Ama gittikce daha iyi anlasmaya basliyorduk. Her seyi birlikte yapmaya baslamistik. Ama benim yanima gelince cok agresif oldugunu fark ettim. Sinirlenince asiri kasiliyor ve bagiriyordu. Bi kac kez disarda sorun yasadik birisi ona yanlislikla carpti veya yan bakti diye.
Zaman gecti ve benim elime güzel maasli is firsati gecti ama 1 saatlik uzak bi sehirde. Ani bi kararla ikimiz buraya geldik. Kendisi 2 ay icinde is buldu ve biz günden günde birbirimize daha cok alismaya basladik. Iliskimiz güzeldi, iyi anlasiyordum ve bazen dakikalarca gülüsebiliyorduk en sacma seylere.
Yanliz bu yeni evde tartismalarimiz artti. Ve onun sinirinin kontrolü asla yok. Sinirlenince esya filan kiriyor, eve zarar veriyor ve acikcasi artik ondan korkmaya basladim. Kendisi 30 yas üstü ama asiri mi asiri cocuksu. Kavga etmeyi bile bilmiyor, hemen bagirip cagirip esya kiriyor, kapilari carpiyor.
Bugün sacma sapan bi sebepten dolayi küstü bana. Kendisini isten aldim, o da cok ac oldugunu ve kendine yemek alman istedigini söyledi. Ben de ay sonuna yetecek paramiz neredeyse kalmadi, evdeki yiyeceklerle idare et, pizza filan var dedim, baktim surati degisti. Gittim yine de markete kendine bisey alsin diye (onun suratini dirdirini cekmek istemedim, migrenim tuttu bugün). Bi baktim surati hala asik, dudaklari büzmüs. Cocuk degil sonucta, ben de zar zor bas agrisiyla gitmisim onu almaya 1 saat otobüsle ugrasmasin diye yaptigi harekete bak diye sinirlendim, tekrar eve dogru yol aldim. Otoparkta arabayi park edince bi hisimla indi arabadan, sonra da eve girince sirr cantasini ve anahtarini yere firlatip, ayakkabisini da kapinin önünde birakip odanin kapisini carpti.
Ve bu sürekli oluyor, sürekli kapi carpiyor sinirlenince. Yatagin basligini kirdi sinirden....
Ve artik benim de tahammülüm azaldi. Bu kacinci artik? Defalarca konustum, böyle olmaz, ben yapamam, ayrilalim diye ama asla yanasmiyor. Öfkeleniyot ve ben ondan korktugum icin bi sekil olayin üstünü kapatiyorum ama artik dayanacak gücüm kalmadi.
Nasil ayrilirim bu adamdan? sagi sogu belli olmayan biri. Sinirlendiginde resmen gözleri baska bakiyor icine cin kacmis gibi. Cidden bana zarar verir diye korkuyorum. Bu evin sözlesmesi de iki senelik, daha ilk senemizin süresi dolmadi bile. Bj evi tutmak isteyen illa olur ama asla izin vermez, eve bakmaya gelenlere bagirir defolun der, sözlesmeyi baskasina geciremem. Yani nasil kurtulcagimi bilmiyorum. Ona karsi sevgimde kalmadi. Bi kez sevgimin azaldigini tam söyleyecektim, anladi mi ne hemen cildirmaya basladi. Ben de ürktüm. Cok caresizim. Annemlerin evini de biliyor oraya kacamam, kacsam, gelir beni bulur. Aileme zarar versin istemem. Onlari zor duruma soksun, üzsün asla istemem. Bu adamdan tertemiz kurtulmanin yolu yok gibi. Ayrilmaya asla yanasmiyor.
Cok uzun oldu, okuyanlara tesekkür ederim, hakkinizi helal edin.
Yazim hatalari icin simdiden özür diliyorum, telden yaziyorum ve kafam cok karisik, cok caresizim.
4 ay farklı şehirde kalmışlar ?Agresiflikle ne alakasi var genel dusuncem boyle benim, bu konuya özel değil.
2 sene boyunca yuzunu gercekte gormedigin biriyle ilişki yaşamak norrrmal değil. Yaşayanlara tabi ki normal gelebilir ama ortada hicbir engel yokken kimse beklemez o şekilde.
Sevgilisiyle el ele tutuşup gezmek, sarilmak, öpmek, birlikte biseyler yapmak varken pc, telefon ekranindan senelerce ilişki yaşamak normal olamaz.
bunu bir izleyin benceGece gece beni bi dert sardi....uzun süredir erkek arkadasimdan ayrilmayi düsünüyorum. Günler gectikte ondan ayrilmam icin sebepler artiyor.
Biz tam iki sene önce tanistik ve bir iliskiye basladik. Ben o zamanlar tek yasiyordum, kendisi de benden 500 km uzakta tek yasiyordu. Her gün görüntülü olarak görüstük ve saatlerce konustuk, cok iyi anlasiyorduk. Sonra bana „ben artik dayanamiyorum, senin yaninda olmam lazim“ deyip 2 hafta icinde hem ev hem is bulup benim yasadigim sehire geldi. Ben o zamanlar ona bunun cok erken oldugunu söyledim. O da „olsun, benimle her gün görüsmek zorunda degilsin, yeter ki ayni sehirde olalim“ diye karsilik verdi. Bu olays abim cok kizdi, nasil senin onayin olmayan gelir, hasta mi adam diye.
Zaman gecti biz görüstük ettik, kendisi her gün ama her gün bana gelmek istiyordu. Ben de cok sikiliyordum bu durumdan. Tek yasamaya alismisim cok ta zevk aliyordum bundan, benden onay almadan gelip hayatimda girdi, her gün de görüsmek istiyor diye sinirleniyoryum. Bazen ona „gelme, iki gün görüsmeyelim“ diyordum, üzülüp gidiyordu.
Ama gittikce daha iyi anlasmaya basliyorduk. Her seyi birlikte yapmaya baslamistik. Ama benim yanima gelince cok agresif oldugunu fark ettim. Sinirlenince asiri kasiliyor ve bagiriyordu. Bi kac kez disarda sorun yasadik birisi ona yanlislikla carpti veya yan bakti diye.
Zaman gecti ve benim elime güzel maasli is firsati gecti ama 1 saatlik uzak bi sehirde. Ani bi kararla ikimiz buraya geldik. Kendisi 2 ay icinde is buldu ve biz günden günde birbirimize daha cok alismaya basladik. Iliskimiz güzeldi, iyi anlasiyordum ve bazen dakikalarca gülüsebiliyorduk en sacma seylere.
Yanliz bu yeni evde tartismalarimiz artti. Ve onun sinirinin kontrolü asla yok. Sinirlenince esya filan kiriyor, eve zarar veriyor ve acikcasi artik ondan korkmaya basladim. Kendisi 30 yas üstü ama asiri mi asiri cocuksu. Kavga etmeyi bile bilmiyor, hemen bagirip cagirip esya kiriyor, kapilari carpiyor.
Bugün sacma sapan bi sebepten dolayi küstü bana. Kendisini isten aldim, o da cok ac oldugunu ve kendine yemek alman istedigini söyledi. Ben de ay sonuna yetecek paramiz neredeyse kalmadi, evdeki yiyeceklerle idare et, pizza filan var dedim, baktim surati degisti. Gittim yine de markete kendine bisey alsin diye (onun suratini dirdirini cekmek istemedim, migrenim tuttu bugün). Bi baktim surati hala asik, dudaklari büzmüs. Cocuk degil sonucta, ben de zar zor bas agrisiyla gitmisim onu almaya 1 saat otobüsle ugrasmasin diye yaptigi harekete bak diye sinirlendim, tekrar eve dogru yol aldim. Otoparkta arabayi park edince bi hisimla indi arabadan, sonra da eve girince sirr cantasini ve anahtarini yere firlatip, ayakkabisini da kapinin önünde birakip odanin kapisini carpti.
Ve bu sürekli oluyor, sürekli kapi carpiyor sinirlenince. Yatagin basligini kirdi sinirden....
Ve artik benim de tahammülüm azaldi. Bu kacinci artik? Defalarca konustum, böyle olmaz, ben yapamam, ayrilalim diye ama asla yanasmiyor. Öfkeleniyot ve ben ondan korktugum icin bi sekil olayin üstünü kapatiyorum ama artik dayanacak gücüm kalmadi.
Nasil ayrilirim bu adamdan? sagi sogu belli olmayan biri. Sinirlendiginde resmen gözleri baska bakiyor icine cin kacmis gibi. Cidden bana zarar verir diye korkuyorum. Bu evin sözlesmesi de iki senelik, daha ilk senemizin süresi dolmadi bile. Bj evi tutmak isteyen illa olur ama asla izin vermez, eve bakmaya gelenlere bagirir defolun der, sözlesmeyi baskasina geciremem. Yani nasil kurtulcagimi bilmiyorum. Ona karsi sevgimde kalmadi. Bi kez sevgimin azaldigini tam söyleyecektim, anladi mi ne hemen cildirmaya basladi. Ben de ürktüm. Cok caresizim. Annemlerin evini de biliyor oraya kacamam, kacsam, gelir beni bulur. Aileme zarar versin istemem. Onlari zor duruma soksun, üzsün asla istemem. Bu adamdan tertemiz kurtulmanin yolu yok gibi. Ayrilmaya asla yanasmiyor.
Cok uzun oldu, okuyanlara tesekkür ederim, hakkinizi helal edin.
Yazim hatalari icin simdiden özür diliyorum, telden yaziyorum ve kafam cok karisik, cok caresizim.
İnan çok üzüldüm... Nasıl böyle bir şey diyebilirler ki? Ölünce geldiklerinde ne anlamı olacak? Aklıma gelen tek mantıklı çözüm şu ab için anahtarları değiştirmeniz. Acamayinca sinirlenip tekmeler büyük ihtimal. O sırada polisi ararsanız bir cozum olabilir diye düşünüyorum. Veya her şeyi gözden çıkarıp abinizin yanına gideceksiniz. Son seçenek en sağlıklısı gibi duruyor böyle zaman geçtikce kendinize zarar veriyorsunuzIyi geceler arkadaslar. Burda bazi arkadaslarin kötü ve olumsuz yorumlarimdan dolayi tekrar yazmak istemedim ama bugün konumu tekrar okuyunca ve destekleyenleri hatirlayimca ve merak edenleri görünce yazmaya karar verdim.
Maalesef ki hala o kisi ile ayni evde yasiyorum. Nedendir bilmiyorum ama is görüsmelerim olumsuz gecti ve basvuru yaptigim bazi yerler geri dönüs bile yapmadi. Is hayatimda böyle biseye ilk kez denk geliyorum. Hala is ariyorum. Isimi gücümü birakip gitmek ne yazikki bi secenek degil, is bulup anca öyle gidebilirim burdan.
Kendisi ile aramiz hala eskisi gibi, degisen bisey yok. Fazla gelgitli halleri var. Bugün abuk subuk bi olaydan tartisma cikinca bende bardagi tasiran son damla oldu. Ona bu evden gitmesini söyledim, bagirdim cagirdim. Cok fazla cirkeflik yaptim benden sogusun biksin, ben bunu niye cekiyorum desin diye ama tabi ki demedi. Kendisi anahtarimi alip evden cikti. Ben de kendisini arayp gelmemesini söyledim, polisi arayacagimi söyledim. Kendisi geri adim atmayinca ben de polisi aradim, dedim su an yolda ve geliyor, bana zarar vermesinden korkuyorum. Polis ne dese begenirsiniz? „Size gitmeden önce zarar verdi mi“ ben de hayir ama önceden esya kirmisligi var deyince bisey olmadiysa hic bir yetkimiz yok, onu evden kovamazsin, o da o evde yasiyor evin sözlesmesi senin üzerine olsa bile. Ama öyle bir üslubu var di ki inanamadim, adam bana telefonda resmen bagirdi. Sonra ben de sesimi yükselttim, illa gözümün sismesi mi kafamin patlamasi mi gerekiyor bisey yapamaniz icin, benim size ihtiyacim yok, kendi basimin caresine bakarim deyip telefonu suratina kapattim memurun. Asiri sinirlendim...ben polise korkutugumu söylüyorum, onlar ama bisey olmadi ki diyor.
neyse..sonra babasini arayip lütfen oglunuza sahip cikin diye durumu anlattim, gelip bagirip cagirip kapiyi tekmelemesini istemiyorum dedim. Ha bide evimim anahtarini bana geri getirsin dedim. Babasiyla konusmuslar, sonra geldi, babasi git konus demis. tabi ki beni sucladi, olay benden dolayi kavgaya döndü dedi. Ben de tamam hepsini kabul ediyorum, ben sucluyum ama bu iliski bitti, lütfen bu evden ayril dedim.
Asla orali olmadi, burasi benimde evim, beni kovamazsin dedi.
Asla bir gelisme yok, cok fazla ümitsizlige kapildim. Polis dahi bisey yapmiyor, is görüsmeleri olumsuz geciyor, napicagimi sastim
cidden.
yazim hatalari icin simdiden özür dilerim, telden girip yaziyorum.
Ya o kadar üzüldüm ki bunu okuduğuma. Ne zamandır merak ediyodum durumunuzu. Konu sahibi, aylar geçti, artık bi aksiyon almanız lazım bu adam hayatınıza çöreklenmiş resmen. Hangi ülkede yasiyosaniz polisi de berbatmis yine de umudunuzu yitirmeyin. Evin anahtarını değiştireceksiniz mecbur, işten iki gün falan izin alın ,onun eşyalarını toplayın kapıya koyun, lira sozlesmesinde adı yok nasılsa di mi? Kapının da kilidini değiştirip arkaya ek olarak kancalı eski usul kilitlerden falan takın. Ve hatta yapabilirseniz eve bi bebek kamerası gibi bişey alın kayıt yapacak. Olur da kapıya dayanır veya siz yokken kapıyı falan kırmaya kalkarsa kaydetsin. Zaten kapıya dayanırsa polisi tekrar ararsınız, buna da bişey olmaz falan derlerse artık yuh!Iyi geceler arkadaslar. Burda bazi arkadaslarin kötü ve olumsuz yorumlarimdan dolayi tekrar yazmak istemedim ama bugün konumu tekrar okuyunca ve destekleyenleri hatirlayimca ve merak edenleri görünce yazmaya karar verdim.
Maalesef ki hala o kisi ile ayni evde yasiyorum. Nedendir bilmiyorum ama is görüsmelerim olumsuz gecti ve basvuru yaptigim bazi yerler geri dönüs bile yapmadi. Is hayatimda böyle biseye ilk kez denk geliyorum. Hala is ariyorum. Isimi gücümü birakip gitmek ne yazikki bi secenek degil, is bulup anca öyle gidebilirim burdan.
Kendisi ile aramiz hala eskisi gibi, degisen bisey yok. Fazla gelgitli halleri var. Bugün abuk subuk bi olaydan tartisma cikinca bende bardagi tasiran son damla oldu. Ona bu evden gitmesini söyledim, bagirdim cagirdim. Cok fazla cirkeflik yaptim benden sogusun biksin, ben bunu niye cekiyorum desin diye ama tabi ki demedi. Kendisi anahtarimi alip evden cikti. Ben de kendisini arayp gelmemesini söyledim, polisi arayacagimi söyledim. Kendisi geri adim atmayinca ben de polisi aradim, dedim su an yolda ve geliyor, bana zarar vermesinden korkuyorum. Polis ne dese begenirsiniz? „Size gitmeden önce zarar verdi mi“ ben de hayir ama önceden esya kirmisligi var deyince bisey olmadiysa hic bir yetkimiz yok, onu evden kovamazsin, o da o evde yasiyor evin sözlesmesi senin üzerine olsa bile. Ama öyle bir üslubu var di ki inanamadim, adam bana telefonda resmen bagirdi. Sonra ben de sesimi yükselttim, illa gözümün sismesi mi kafamin patlamasi mi gerekiyor bisey yapamaniz icin, benim size ihtiyacim yok, kendi basimin caresine bakarim deyip telefonu suratina kapattim memurun. Asiri sinirlendim...ben polise korkutugumu söylüyorum, onlar ama bisey olmadi ki diyor.
neyse..sonra babasini arayip lütfen oglunuza sahip cikin diye durumu anlattim, gelip bagirip cagirip kapiyi tekmelemesini istemiyorum dedim. Ha bide evimim anahtarini bana geri getirsin dedim. Babasiyla konusmuslar, sonra geldi, babasi git konus demis. tabi ki beni sucladi, olay benden dolayi kavgaya döndü dedi. Ben de tamam hepsini kabul ediyorum, ben sucluyum ama bu iliski bitti, lütfen bu evden ayril dedim.
Asla orali olmadi, burasi benimde evim, beni kovamazsin dedi.
Asla bir gelisme yok, cok fazla ümitsizlige kapildim. Polis dahi bisey yapmiyor, is görüsmeleri olumsuz geciyor, napicagimi sastim
cidden.
yazim hatalari icin simdiden özür dilerim, telden girip yaziyorum.
Polis çağır, evden kov, uzaklaştırma kararı aldır, kilidi değiştir, bu adam senin kocan bile değil, bu me saçmalık, kendi düzeninde esir etmiş seni ...Tahammül edemedigi cok fazla sey var ama benimle ilgili olunca tuhaf bi sekilde görmezden geliyor. Onun sevmeyecegi ne varsa denedim. Kendime bile bakmiyorum, zaten depresyonlu bi haldeyim, haftalardir ise gitmemisim, pandemi de cabasi, ölü gibi görünüyorum ama tik yok. Kendine ceki düzen ver, seni begenmiyorum vs vs hic bisey. Normal devam ediyor. Bi kac kez ayrilma karari alip konusmayi denedim, son denememde yatak basligini kirdi iste....bi daha cesaret edemedim. Korkuyorum.
Yahu nikahin mi var cek git annenin babanin evine adam belli ki keyfi yerinde baktı sende gitmiyosun adamin yasi 30 ustu senin kac?Iyi geceler arkadaslar. Burda bazi arkadaslarin kötü ve olumsuz yorumlarimdan dolayi tekrar yazmak istemedim ama bugün konumu tekrar okuyunca ve destekleyenleri hatirlayimca ve merak edenleri görünce yazmaya karar verdim.
Maalesef ki hala o kisi ile ayni evde yasiyorum. Nedendir bilmiyorum ama is görüsmelerim olumsuz gecti ve basvuru yaptigim bazi yerler geri dönüs bile yapmadi. Is hayatimda böyle biseye ilk kez denk geliyorum. Hala is ariyorum. Isimi gücümü birakip gitmek ne yazikki bi secenek degil, is bulup anca öyle gidebilirim burdan.
Kendisi ile aramiz hala eskisi gibi, degisen bisey yok. Fazla gelgitli halleri var. Bugün abuk subuk bi olaydan tartisma cikinca bende bardagi tasiran son damla oldu. Ona bu evden gitmesini söyledim, bagirdim cagirdim. Cok fazla cirkeflik yaptim benden sogusun biksin, ben bunu niye cekiyorum desin diye ama tabi ki demedi. Kendisi anahtarimi alip evden cikti. Ben de kendisini arayp gelmemesini söyledim, polisi arayacagimi söyledim. Kendisi geri adim atmayinca ben de polisi aradim, dedim su an yolda ve geliyor, bana zarar vermesinden korkuyorum. Polis ne dese begenirsiniz? „Size gitmeden önce zarar verdi mi“ ben de hayir ama önceden esya kirmisligi var deyince bisey olmadiysa hic bir yetkimiz yok, onu evden kovamazsin, o da o evde yasiyor evin sözlesmesi senin üzerine olsa bile. Ama öyle bir üslubu var di ki inanamadim, adam bana telefonda resmen bagirdi. Sonra ben de sesimi yükselttim, illa gözümün sismesi mi kafamin patlamasi mi gerekiyor bisey yapamaniz icin, benim size ihtiyacim yok, kendi basimin caresine bakarim deyip telefonu suratina kapattim memurun. Asiri sinirlendim...ben polise korkutugumu söylüyorum, onlar ama bisey olmadi ki diyor.
neyse..sonra babasini arayip lütfen oglunuza sahip cikin diye durumu anlattim, gelip bagirip cagirip kapiyi tekmelemesini istemiyorum dedim. Ha bide evimim anahtarini bana geri getirsin dedim. Babasiyla konusmuslar, sonra geldi, babasi git konus demis. tabi ki beni sucladi, olay benden dolayi kavgaya döndü dedi. Ben de tamam hepsini kabul ediyorum, ben sucluyum ama bu iliski bitti, lütfen bu evden ayril dedim.
Asla orali olmadi, burasi benimde evim, beni kovamazsin dedi.
Asla bir gelisme yok, cok fazla ümitsizlige kapildim. Polis dahi bisey yapmiyor, is görüsmeleri olumsuz geciyor, napicagimi sastim
cidden.
yazim hatalari icin simdiden özür dilerim, telden girip yaziyorum.