Gece gece beni bi dert sardi....uzun süredir erkek arkadasimdan ayrilmayi düsünüyorum. Günler gectikte ondan ayrilmam icin sebepler artiyor.
Biz tam iki sene önce tanistik ve bir iliskiye basladik. Ben o zamanlar tek yasiyordum, kendisi de benden 500 km uzakta tek yasiyordu. Her gün görüntülü olarak görüstük ve saatlerce konustuk, cok iyi anlasiyorduk. Sonra bana „ben artik dayanamiyorum, senin yaninda olmam lazim“ deyip 2 hafta icinde hem ev hem is bulup benim yasadigim sehire geldi. Ben o zamanlar ona bunun cok erken oldugunu söyledim. O da „olsun, benimle her gün görüsmek zorunda degilsin, yeter ki ayni sehirde olalim“ diye karsilik verdi. Bu olays abim cok kizdi, nasil senin onayin olmayan gelir, hasta mi adam diye.
Zaman gecti biz görüstük ettik, kendisi her gün ama her gün bana gelmek istiyordu. Ben de cok sikiliyordum bu durumdan. Tek yasamaya alismisim cok ta zevk aliyordum bundan, benden onay almadan gelip hayatimda girdi, her gün de görüsmek istiyor diye sinirleniyoryum. Bazen ona „gelme, iki gün görüsmeyelim“ diyordum, üzülüp gidiyordu.
Ama gittikce daha iyi anlasmaya basliyorduk. Her seyi birlikte yapmaya baslamistik. Ama benim yanima gelince cok agresif oldugunu fark ettim. Sinirlenince asiri kasiliyor ve bagiriyordu. Bi kac kez disarda sorun yasadik birisi ona yanlislikla carpti veya yan bakti diye.
Zaman gecti ve benim elime güzel maasli is firsati gecti ama 1 saatlik uzak bi sehirde. Ani bi kararla ikimiz buraya geldik. Kendisi 2 ay icinde is buldu ve biz günden günde birbirimize daha cok alismaya basladik. Iliskimiz güzeldi, iyi anlasiyordum ve bazen dakikalarca gülüsebiliyorduk en sacma seylere.
Yanliz bu yeni evde tartismalarimiz artti. Ve onun sinirinin kontrolü asla yok. Sinirlenince esya filan kiriyor, eve zarar veriyor ve acikcasi artik ondan korkmaya basladim. Kendisi 30 yas üstü ama asiri mi asiri cocuksu. Kavga etmeyi bile bilmiyor, hemen bagirip cagirip esya kiriyor, kapilari carpiyor.
Bugün sacma sapan bi sebepten dolayi küstü bana. Kendisini isten aldim, o da cok ac oldugunu ve kendine yemek alman istedigini söyledi. Ben de ay sonuna yetecek paramiz neredeyse kalmadi, evdeki yiyeceklerle idare et, pizza filan var dedim, baktim surati degisti. Gittim yine de markete kendine bisey alsin diye (onun suratini dirdirini cekmek istemedim, migrenim tuttu bugün). Bi baktim surati hala asik, dudaklari büzmüs. Cocuk degil sonucta, ben de zar zor bas agrisiyla gitmisim onu almaya 1 saat otobüsle ugrasmasin diye yaptigi harekete bak diye sinirlendim, tekrar eve dogru yol aldim. Otoparkta arabayi park edince bi hisimla indi arabadan, sonra da eve girince sirr cantasini ve anahtarini yere firlatip, ayakkabisini da kapinin önünde birakip odanin kapisini carpti.
Ve bu sürekli oluyor, sürekli kapi carpiyor sinirlenince. Yatagin basligini kirdi sinirden....
Ve artik benim de tahammülüm azaldi. Bu kacinci artik? Defalarca konustum, böyle olmaz, ben yapamam, ayrilalim diye ama asla yanasmiyor. Öfkeleniyot ve ben ondan korktugum icin bi sekil olayin üstünü kapatiyorum ama artik dayanacak gücüm kalmadi.
Nasil ayrilirim bu adamdan? sagi sogu belli olmayan biri. Sinirlendiginde resmen gözleri baska bakiyor icine cin kacmis gibi. Cidden bana zarar verir diye korkuyorum. Bu evin sözlesmesi de iki senelik, daha ilk senemizin süresi dolmadi bile. Bj evi tutmak isteyen illa olur ama asla izin vermez, eve bakmaya gelenlere bagirir defolun der, sözlesmeyi baskasina geciremem. Yani nasil kurtulcagimi bilmiyorum. Ona karsi sevgimde kalmadi. Bi kez sevgimin azaldigini tam söyleyecektim, anladi mi ne hemen cildirmaya basladi. Ben de ürktüm. Cok caresizim. Annemlerin evini de biliyor oraya kacamam, kacsam, gelir beni bulur. Aileme zarar versin istemem. Onlari zor duruma soksun, üzsün asla istemem. Bu adamdan tertemiz kurtulmanin yolu yok gibi. Ayrilmaya asla yanasmiyor.
Cok uzun oldu, okuyanlara tesekkür ederim, hakkinizi helal edin.
Yazim hatalari icin simdiden özür diliyorum, telden yaziyorum ve kafam cok karisik, cok caresizim.
