Ayyy
Beenim de bir sevgilim vardı, daha tanisali birkaç ay olmamisken (ki ikimizin de ortak konuştuğu bir dil bile yoktu,resmen tarzanca-bakisip gülüşerek anlaşirdik)
ne zaman iki mutlu an yaşasak başlardı; benim yaşım senin kadar genç değil (32ydi oysa,gayet de genç bir yaş) , benim yıllarımı alacaksan- beraber olup sonradan ailem izin vermez, dinin farklı vs diyeceksen beni oyalama demeye.
'daha birbirimizi tanımayı geç, translate kullanmadan iletişim kuramıyoruz, nasıl söz vereyim?' derdim.
Yani belki zamanla çok seveceğim, hiç bir engel beni yildiramayacak. Ya da belki zamanla karakterini sevmeyeceğim , ya da araya bir şeyler girecek ayrılık olacak.
Yani bunun garantisi var mı?
"Niyetin ne, niyetin ciddi mi?" diyeeeee diyeeee içimi bayardi.
Sonuçta zaten evlenmedik ayrıldık .
Bence bu düşünceleri kafanizdan atın ya. Asla bilemezsiniz ki. Kiisi evlilik bile istese, kendi aklında 'aman 30 olmadan kesin evleneyim' diye bile düşünse belki de sizin bazı huylarinizi sevmeyip sizinle yola devam etmek istemeyecek. Belki siz onun berbat bir özelliğine tanık olacaksiniz; mesela wcden çıkıp elini yikamayan, ya da cimri, ya da anne aşığı biri olduğunu fark edeceksiniz,niyetiniz ciddi de olsa onunla devam etmeyeceksiniz...
Bunun bir algoritmasi , şusu busu yok ki
Evlenmeyi çok isteyen insanlar sevgilisiyle evlilik yolunda yürürken ayrilabiliyorlar. Ya da hiç evlenmeyi düşünmeyen insanlar pat diye evlenebiliyor.
Benim erkek bir arkadasim var. Çocuk, dünyanın en gamsız insanlarindan biri.
Ağustos böceği gibi, Yillar yılı yazın birkaç ay eğlence sektöründe çalışıp kışın o parayla idare etti , 'aman ülkeden gideyim yeter ki' kafasında aklına gelebilecek her yere başvuru yaptı, hiç ciddi ilişkisi olmadı,sevgililik sorumluluklarına, aramaya sormaya falan gelemeyecek bir insandı. Derken birkaç yerden vize reddi yiyip yurtdışına çıkma işinden ümidi kesince sınava çalıştı, atandı. Daha atandığı gibi orada tanıştığı, inanılmaz kıskanç ve dominant , üstelik kendine oldukca büyük bir kızla evlendi . Şimdi çocukları bile var :) yani bu adam yüz sene bekar kalacak gibi birisiydi. Tipi, hayata bakışı, düşünce yapısı falan asla evinin direği, çocukların babası olacak gibi degildi. Ama yıllardır evli, daha otuz bile olmadan çocuğu falan oldu. Hatta saçı uzundu gençliğinde, geçen instagramdan denk geldim bildiğin baba bıyığı bırakmış
Yaniiii bu işler nasip, kismet.
Agzini da arasanız , 'en buyuk hayalim erkenden evlenip üç çocuk yapmak' diye blog yazısını da okusanız sizinle evleneceğinin bir garantisi yok.
O yüzden bence akışına bırakın
tabi ki, haklısınız. Ama gereksiz bağlanan bir insan olduğum için artık hayvan gibi bağlanıp, sonrasında aylarca acı çekmek istemiyorum 
ufa
evet sanırım süre olmadan asla anlayamayacağım 
o yüzden çok korkuyorum. Bu etkilenmem maalesef, beni süründürmesine, acılar çektirebilmesine davetiye çıkarıyor. Ve ben hiçbir şey yapamıyorum sevip, sürünmekten başka 
ilişkim olursa tabi ki 2 değil bin bir huyunu tanıyacağım :))
