Dün rahatsızdım görümcem kaynanam bizdeler. Gözlerimi açamıyorum, üşüme titreme geliyor. Çay koydum içtik. Yine de dayanmaya çalışıyorum. Görümcem diyor yat dinlen, neren ağrıyor, sonra onun çocuğu geliyor yanıma ben hastayım sende mi hastasın o tarz konuşuyoruz. Ama kaynanam ağzını açıp hiç bir şey demedi biliyor musunuz. Zaten hastayım duygusalım, daha da batmaya başladı bu durum. Ben hastayım dedikçe görümceme dönüyor diyor ayağına çorap giy sen hasta olursun ben çok üzülüyorum sen hasta olduğunda. E ben insan değil miyim, ben de bir ananın evladıyım. O kadar kötü oldum ki. Annem geliyor gözümün önüne gidip wc de ağladım durdum. Annem çok düşkündür bana hele hasta olduğumda o kadar ilgilenirdi ki. Bİliyorum ikisini kıyaslamak çok saçma bir durum ama ne bileyim yine de zoruma gitti bir neyin var bile dememesi. Eşimle enişteside geleceklerdi, yemek var mı diye soruyor bir de kaynanam. Ya görüyorsun halimi kalk sen yap evinde aşağıda getir o zaman öyle değil mi.. Bilmiyorum kötü düşünmemeye çalışıyorum takmamaya çalışıyorum ama çok batıyor gözüme. Nasıl umursamamayı öğreneceğimi bilmiyorum.