Bence olması gereken de budur sizi kutluyorum. Bir erkeğin hayatındaki özel kadın eştir arkadaşlar, anne arkadaş hala teyze falan değil. Çocuk ciddi olduklarını belli etmek için yüzük almış, ailesiyle bir araya getirmiş, peki bu iyi bir eş olabileceği anlamına gelir mi? Bence gelmez ki zaten ileride eşi ve en yakını olacak kadının huzursuz olmasına bile imkan vermemeliydi bu erkek. İsteseler beraber olurlardı diyorsunuz madem beraberlik gibi bir dertleri yok, bu tarz mesajlar ve özel ilgiler neden sevgiliye harcanmıyor ve arkadaş da yerini bilmiyor? Benim gördüğüm tabloda erkek kişi arkadaşını artık namusu gibi görmeye başlamış ve laf edeni def ediyor. Yakın arkadaş ise belli ki bu durumdan haz alıyor ki kaç seferdir arkadaşının kendisi yüzünden ayrılıklar yaşamış olmasına rağmen bundan gocunmuyor ve tavırlarına çeki düzen vermiyor. Biz de arkadaş olduk diyen hanımlara sormak istiyorum dost dediginiz insanın sizin sebep olduğunuz bir ayrılık yaşaması zorunuza gitmez miydi/gitmedi mi? Arkadaşlığın sınırlarını burada birbirimize anlatacak değiliz tabii ve her ilişki kendi içinde dinamiklere sahiptir şöyle olmalı diye birşey yoktur. Mesele insanların hayatlarında kimi nereye koydukları ve kimin hayatında nerede olmak istedikleridir.
Son olarak konu sahibi arkadaşım, sana istedigin yeri vaat etmeyen bir erkeğin ve onun egoist arkadaşının yükü altında ezilme derim. Bu kişiyle evlenecek olursan sorunların biteceğini sanma. Erkek arkadaşının kafasına saksı düşmedikçe bu durumun düzeleceğini hiç zannetmiyorum.
Sorduğunuz için cevap veriyorum, yoksa bu konularda iki tarafın da fikirleri değişmediği için sonuçsuz bir tartışmaya girmeye gerek yok bence.
"Arkadaşın yeri" herhalde herkes için ayrı anlam taşıyor. Benim 'can' dediğim arkadaşlarımın yeri hayatımda ön sıralardır, "kalan vaktimi harcadığım" insanlar değil "vakit ayırdığım" insanlardır. Ben uzun süre görüşemediğim ve çok sevdiğim bir (erkek) arkadaşıma sabah 9da "çok özledim" diye mesaj atarım, "akşam senin evin o tarafa geleceğim, görüşelim" diye cevap gelir. Sevgilisiyle gelir, hep beraber görüşürüz.
Bizim için de bu gayet normal, 8-9 senedir hayatımda olan, annesini tanıdığım, annemi tanıyan, birbirimizin evine girip çıktığımız hatta birbirimizde kaldığımız insanın ben nasıl sevgilisine saygı duyuyorsam, sevgilisinin de bana saygı duyması gerekiyor. Kapris veya "üstünde hak iddia etme" nedeniyle kaç yıllık arkadaşımdan vazgeçecek değilim. İstiyorsa arkadaşım çıkarır beni hayatından.
Arkadaşım benim yüzümden sevgilisiyle tartıştı ama buna ben sebep olmadım. Benim evimde 15 kişi, gırgır şamata geçirilen bir gecede kız (ortamdaki diğer herkesin de fark ettiği üzere) durduk yere bana laf sokmaya uğraşıyor, ertesi gün arkadaşıma benimle ilgili çatıyor ve arkadaşım beni koruyorsa ben sebep olduğumu düşünmüyorum açıkçası. İkimizin de arkadaşımın gözünde yeri ayrı, ben sevgilisi olmaya çalışmıyorum, sevgilisi de ben olmaya çalışmamalı.
Tamamen benim şahsi görüşümdür ama benim sevgilim benim lafımla hayatında en değer verdiği arkadaşlarını silse ben o adamı karaktersiz görürüm açıkçası, sevgili uğruna arkadaşını dostunu satan adamdan (benim için) hayır gelmez.