Hiçbir aile çocuğunun üzülmesini istemez. Ama bazı kararları kendin vermen gerekiyor. Eşinle tekrar bir araya gelmen için senden önce ailenin güvenini kazanmaları gerekiyor. Sevmek hiçbişeyi çözmüyor, maalesef erkekler geç görüyor gerçekleri, biz kırıldıktan sonra ne kıymeti kalıyorsa. 9 yıl sürdü evliliğim, evlenmeden önce de 3 yıl arkadaşlığımız odu, toplam 12 yıldır bu adam hayattımda. Çok sevdim, çok fedakarlık ettim, ben yaptıkça yaptığım herşey görev gibi üstüme yapıştı. Annesi ve kızkardeşi nedense bir türlü sevemediler beni. Annemden kardeşimden ayırt etmemiştim ben halbuki. Çalışan bir bayan oduğum için sadece bankamatik ve hizmetçi olarak gördüler beni. Evime geldiler hiçbir hizmetimi eksik etmedim, hiç sayısızlık etmedim, her geliş gidişlerinde yol paralarını bile verdim. Ben onlara gittiimde gene hizmet ettim, evlerinin masraflarını gördüm, neden yaptın diyeceksin şimdi de mi? Açıkça istiyorlardı, evden çıkarken gelirken şunu al bunu al diye sipariş veryorlardı. Kendi evimde kayınvalidem bana misafirimin önünde seni çatır çatır boşatacağım dedi, daha bir sürü şeyde söyledi. Evimizdeki misafir unları eşime anlatmış, evliliğinin sürmesinin istiyorsan anneni evinden uzak tut demiş ki bunları da bana eşim anlattı. Kayınvalidem bize her gelip gittiğinde komşularımız eşimi uyardı. Zaman zaman kırıcı olmadan rahatsız olduğum şeyler söyledim eşime, ama her seferinde yaşlı kadın, cahil kadın, annem öyle söylemek istememişti sen yanlış anlamışın, benim annem kötü biri değil, sen annemlerin gelmesini istemiyorsun dedi. Bir kere de bana haklısın demedi. Yıllarca bebek sahibi olabilmek için tedavi gördüm, hamile kaldım ama bebeği kaybettim ve ben hastaneye yalnız gittim, eşim yanımda yokdu bebeğimizi kaybederken. En son yazın kayınvalidem, görümcem ve eşimin dayısının ğlu gelip 15 gün tatil yaptılar evimde. Ben sabah 07:30 işbaşı yapıyorum, 15 gün hizmet etmekten öldüm. Evine dönünce kayınvalidem konu komşusuna gelinde çok güzel tatil yaptık, yediğim önümde yemediğim arkamda idi ama gelin kısır çocuğu olmuyor deyince ben artık çıldırdım. Eşimi evden kovdum, boşanmak istediğimi söyledim. Bu arada eşim kendi işini kurdu ama ne hikmetse o çekemdiği için krediyi ben çektim. İş sahibi o borç sahibi benim yani, ama ödemelerde hiç sorun çıkarmadı bana. Yalvardı yaardı, herşeyi kabul ediyor, annemle kız kardeşim yüzünden hep seni kırdım, üzdüm dedi ama içim o kadar kırgın ki. beni evde bırkıp annesine gittiği bayramları unutamıyorum, bir kere bana haklısın demediği günleri unutamıyorum. Annesi benden hizmet beklerken bu kadın sabah 06:30 kalkıyor, ne istiyorsan kızın var ondan iste dememesini unutamıyorum. 4 şubatta boşandık ama şimdi gözümün içine bakıyor. Bense artık yalnız kalmak istiyorum tayin istedim, büyük ihtimalle 15 martta izmirden ayrılacağım. Sadece kavgasız gürültüsüz ayrılmak bana yeter, başka hiçbişey istemiyorum. Artık hayatımı istiyorum...
