off sormayın. gidip millete demiyor mu onun yanında olun destek olun diye ölüyorum ben.Ekonomik özgürlüğünüz var , aileniz arkanızda eyvallah ama ilişki bu durumdayken boşanırsanız ikiniz içinde yarım kalmış olacak içinizde kalacak. Bence bi şekilde tamamlayın iyi veya kötü..eğer buluşup konuşursanızda Açıkça dersiniz bu yaşımıza birbirimizin aileleriyle gelmedik insan anne babasıyla anlaşamıyor bizimle onlarla anlaşamamış normal ama senin tutumun yanlış , biz onlarla birbirimizi sevmeyebiliriz ama ortak noktamız sensin sen dengeyi kurmuyorsun beni bi kenara atıyorsun falan filan konuşursunuz. Eminim zaten şu an Köpekler gibi pişmandır. Ama ipini ailesi+gururu tutuyor
Madem bunun farkındasınız bu Süreci yönetmeniz Lazım. Yani hoop barıştık herşey eski haline döndü değilde nasıl aşılır bunun üstünde durmanız Lazım. Zaten açıkçası bu Sürecin yönetimi elinizde olmaz sizde Olmalı çünkü onun sorun olarak baktığı Yön Bambaşka. Yani durup durup tekrarlanmaması için top sizde ama kendinizi çok iyi ifade etmeniz ve sakinliğinizi korumanız Lazım.. Tabiki içinizde istek varsaoff sormayın. gidip millete demiyor mu onun yanında olun destek olun diye ölüyorum ben.
adım atardım gurur da bir yere kadar ama sonunu göremiyorum. sanki şuan adım atsam barışacağız gibi geliyor,
ama benim derdim barışmak değil.
bu sorun zaten durup durup tekrarlayacaksa ne anlarım barışmadan?
dava tarihi belli değil daha, ben yalnız açtığım için çekişmeli oldu dava.ömrümde en nefret ettiğim konudur bu 3 yıl yaşadım yeni yeni geçiyor. her günüm ağlamaklı kavgayla geçti. neler neler yaşadım kaç kere evi terkettik yetmedi boşandık terar evlendik ikinci kez evlilikte yine yaşadık. sadece 2 aydır bu problemi yaşamıyorum. ailesi şimdi ona oh iyi oldu oğlum der sonra eşin ağlayıp sızlamaya başlayınca biz bişey yapmadık ki kendin karar verdin olur. işte o beyefendi ancak anlar kıymetini. ben de böyle sinirle boşadım hatta davayı öne çektim 1 haftada boşandım. ama pişman oldum tabi. tavsiyem dava tarihi belli mi bilmiyorum ama eğer belli değilse avukata arat. zaten protokolde neler sizde kalacak yazıyor olması gerek. buyrun protokolü ofisimde imzalayın sonra da müvekkilim hemen dava açaçcakmış desin. avukatın ofisinde buluşun anlarsınız zaten.
yok ben hayatımızdan çıksınlar demedim asla..bunun mümkün olmayacağının bilincindeyim.siz barışma teklif etmeyin ama siz adım attı olursunuz ve siz barışmak istedi olursunuz ama şunu da söyliyim bu insanları göreceksiniz mecbur ben çok denedim onlardan kurtulmayı kurtulamadım. alışın bu insanlara. barışırsanız zaten size mesafeli olacaklar. bi de bu adama değer mi diye de sorun
Ne yaptınız? (Benim de görümce hatalı ama evine gitmeyi bırak adını duymayı istemiyordum. Eşimin ve bebeğimin hatrına biraz yumuşar gibiyim ama yine de evine gitmek içimden gelmiyor).Bu ve benzeri problemi bundan sonra evliliģin devam ederse her zaman yaşarsın. Şunu da söyleyeyim başka evlilikte aynı sorunu yaşamazsın diyemem. Benim 1 tane gorümcem var ama kv le baraber 10 tane dersin. Sülalenin tek oğlu düşun artık. Bende de görümcemle problemim oldu, o hatalıydı yine de evine ben gittim. Ama sonra burunlarından fitil fitil getirdim. Artık benden izinsiz bize gelemezler. O derece.
5 ay içinde tekrar evlendim. dava tarihine kadar bekleyin derim öyleyse. pişman olup bi adım atabilir. en azından anlaşmalı boşanalım hemen bitsin dememiş. bekleyin derim.dava tarihi belli değil daha, ben yalnız açtığım için çekişmeli oldu dava.
ondan bari anlaşalım gibi bir adım bekliyordum ama yok, o da avukat tutmuş kendine.
boşandıktan ne kadar sonra tekrar evlendiniz çok merak ettim, ve değişen bir şey oldu mu :)
Ortada tam olarak çözülmeyen bir konu olduğu için acı çekiyorsunuzBoşanma aşamasındayım.
Eşime kızgınlıkla da olsa, güvenim kırıldı ve ben hiç beklemeden dava açtım. 1 ay oluyor neredeyse dava açılalı. ama neden hala onu düşünüyorum?
onsuz hayatıma devam ediyorum. 35 gündür ne yüzünü gördüm, ne sesini duydum. sabah işe gelirken, bu saatlerde ve gece uyurken bi acıtıyor ki yokluğu sormayın. onsuz her işimi halledebiliyorum, mantıken ona hiç ihtiyacım yok, ama rutin olarak bu acıyı çekmek normal mi ?
onunla son konuşma yapmadım. o konuşacağız diye beklerken dava açtım. belki bunun ağırlığı altında eziliyorum. bilmiyorum. erkeklik gururumu kırdı demiş herkese, beni çok sevmesine rağmen adım atmazmış sırtından vurmuşum. ve aynen davayı öğrendikten sonra ne bi mesaj, ne arama. hatta çirkinleşti bile.
ikimizin de birbirine güveni yok artık. düzelmesi çok çok çok zor. ama benim bu acım ne zaman geçecek? duruşmadan sonra geçer mi?
eşini hala seviyor musun demeyin, nasıl bilmiyorum ama onu hala çok çok seviyorum. sadece gururumun peşinden gittim..
edit: çok eksik yazmışım sanki herkes olayları biliyormuş gibi pardon.
ayrılma sebebimiz ailesi. yani tek erkek. bana karşı attığı her adımın sanki onu ailesinden uzaklaştırdığını söylediler eşim ve ailesi. eşim tek erkek, ablaları var babası yok, annesi var. yani etrafı hep kadın. dengeyi kuramadı, ablalarıyla sorun yaşadım. çözmek için adımı herkes benden bekledi, ben adım atmayınca da gelip bana böyle olmaz. düzelmeyecekse bitsin dedi.ben de alttan almadım.
bu arada 24 yaşındayım 3 yıllık evliyim.çocuk yok
Evine git bayramdı ben gittim. Güzelce giydim, saç makyaj yaptırdım gittim. Bir kere havalı durdum, hiç konuşmadım. Sorulara evet hayır diye cevap verdim. 1 saatte bitti. Sonra ben başka şehirdeydim gelecez diye telefon ettiler, uygun dille geri çevirdim. Hiç sert cevap vermek yok. Herşeyi gülerek söylüyorum. Ama onlar üzerine alması gerekeni biliyor. Eşim yanımda yokken bana kötü davranıyorlar ve kolayca yalan söylüyorlardı. Bense çok dürüst biriyim eşime bu durumu farkettirdim. Çok şey var, hangi birini söyleyeyim. Ama gez toz hava at. Sen eşinle mutlu olunca birileri çatlıyor. Ablası annesi hariç babası ve diğer bütün akrabalarını aradım sordum. Muhabbet ettim, davet ettim herkes şimdi beni seviyor. Bizimkiler geçimi zor insanlar diyorlar. Eşim de sen haklısın artık tek amacım onların sana bulaşmadina engel olmak diyor. Ben artik ağzımı açmıyorum. En önemlisi eşine direk bana şuni yaptılar bana bunu dediler deme, başka yolla farkettir.Ne yaptınız? (Benim de görümce hatalı ama evine gitmeyi bırak adını duymayı istemiyordum. Eşimin ve bebeğimin hatrına biraz yumuşar gibiyim ama yine de evine gitmek içimden gelmiyor).
Benim de eşim yokken laf çarpmalar vs. çok olur, eşim varken yine az da olsa yaparlar ama eşim anlamaz ne hikmetse. Direkt söylerdim şöyle yaptılar böyle yaptılar diye ama artık çok bunaldım çünkü anlat anlat bitmiyor hep yeni bir şeyler var... Artık evde sinirimden üzüntümden ağlıyorum çatlıyorum, eşim görüp sorunca bir şey yok deyip anlatmıyorum, beyefendi anlatmayınca bana tavır yapıyor anlatmadım diye. İşin kötüsü eşimle de mutlu değilim, konu sahibi arkadaşın eşi gibi bir eşim var ailesinin yanında ben yokum. Dediğin gibi hava atmak aklıma geldi ama mutlu olmadığım eşimle ne gezecem ne havası atacam dedim kendi kendime, arkamdan bi de bunun lâfı oluyor biliyorum, "bize gelmedi bizimle gelmedi, filan yere gitmiş, annesine gitmiş" vs. Yine konu sahibi arkadaş gibi görümceyle ve başka bir akraba kızla sorun yaşadık diye şimdi bütün akrabası sülalesi bana cephe almış durumda, bayram ve özel zorunlu ziyaretler (hac umre uğurlaması karşılaması vb.) dışında gitmiyorum gelmiyorlar. Eşime çok kızıyorum, ondan çok soğuyorum ama yine dayanamayıp gidip sarılıyorum öpüyorum, ondan sonra da kendime kızıyorum beni üzen adama niye sıcak yakın davranıyorum diye. Konu sahibi arkadaştan özür dilerim biz burda başka bir konuya geçtik ben dert anlattım hakkını helâl etEvine git bayramdı ben gittim. Güzelce giydim, saç makyaj yaptırdım gittim. Bir kere havalı durdum, hiç konuşmadım. Sorulara evet hayır diye cevap verdim. 1 saatte bitti. Sonra ben başka şehirdeydim gelecez diye telefon ettiler, uygun dille geri çevirdim. Hiç sert cevap vermek yok. Herşeyi gülerek söylüyorum. Ama onlar üzerine alması gerekeni biliyor. Eşim yanımda yokken bana kötü davranıyorlar ve kolayca yalan söylüyorlardı. Bense çok dürüst biriyim eşime bu durumu farkettirdim. Çok şey var, hangi birini söyleyeyim. Ama gez toz hava at. Sen eşinle mutlu olunca birileri çatlıyor. Ablası annesi hariç babası ve diğer bütün akrabalarını aradım sordum. Muhabbet ettim, davet ettim herkes şimdi beni seviyor. Bizimkiler geçimi zor insanlar diyorlar. Eşim de sen haklısın artık tek amacım onların sana bulaşmadina engel olmak diyor. Ben artik ağzımı açmıyorum. En önemlisi eşine direk bana şuni yaptılar bana bunu dediler deme, başka yolla farkettir.
yeni evli değilim. 3 bitti 4 e girdik.
bunun dışında tek bir sorunumuz olmayan adam, işten eve gelmiş tv izlerken bana onlar benim için önemli, eğer adım atmayacaksan(ki aramızın bozuk olduğu zaman dilimi 3 ay) sen kendi yoluna ben kendi yoluma dedi. ne deseydim? dur hemen adım atcam ben sen yeter ki gitme mi?
yüzüne baktım ve sadece tamam dedim.
benim de bir hayatım var. benim evliliğim, hayatım, mutluluğum neden 3. kişilerle iyi geçinmeme bağlı olsun? evlilik gerçekten bu mu ben mi bilmiyorum?
aynen öyle oldu.
bu ilk olayımız değildi. 3 kez daha ailesi yüzünden problem yaşamıştık, barışmıştık. ve bu defa ikimiz de son şansımız demiştik. beni zorlamayacaktı görüşmeye, ben de ona karışmayacaktım. böyle anlaşmıştık. doğrusu bu değil mi?
3 ay dayanabildi ve gelip böyle dedi. kavga esnasında falan da değil, işten geldik tv izlerken dedi. sustum tamam dedim sadece. kızgınlıkla ağzından çıktı diyemiyorum, gayet sakindik. tartışmadık bile.
ailesi duyunca biz karışmayız kendi kararları demiş. tabi oğullarını nasıl teselli ettiklerini de bilemem şimdi[/QUOTE
Hem sebep olup hemde kendi kararları diyorlar haaa allah yanlarına bırakmaz
yok sadece telefonla konuşmadın diye değil.
genel olarak aramızdan su sızmasın istiyorlardı. eşim için veya kendim için, sonuçta nefret etmiyordum. arıyordum, soruyordum. buraya geldiklerinde hep beraberdik.
3 ay önce bir olay oldu. biriyle sorun yaşadım diye hepsi bana küstü. yine boşanma noktasına geldik. kimse aramadı sormadı. ben de buna kızdım diye barıştığımızdan beri 3 ay yani kimseyi aramadım. madem aramamın değeri yokmuş, aramam dedim.
Canım benim çok üzüldüm böyle olmasına sevdiğine rağmen boşanırsan çok pişman olursun ailesi yüzünden boşanma oturun birlikte şartlarınızı koyup dengeyi dağlayın yoksa ikinizede çok yazık olacak.Boşanma aşamasındayım.
Eşime kızgınlıkla da olsa, güvenim kırıldı ve ben hiç beklemeden dava açtım. 1 ay oluyor neredeyse dava açılalı. ama neden hala onu düşünüyorum?
onsuz hayatıma devam ediyorum. 35 gündür ne yüzünü gördüm, ne sesini duydum. sabah işe gelirken, bu saatlerde ve gece uyurken bi acıtıyor ki yokluğu sormayın. onsuz her işimi halledebiliyorum, mantıken ona hiç ihtiyacım yok, ama rutin olarak bu acıyı çekmek normal mi ?
onunla son konuşma yapmadım. o konuşacağız diye beklerken dava açtım. belki bunun ağırlığı altında eziliyorum. bilmiyorum. erkeklik gururumu kırdı demiş herkese, beni çok sevmesine rağmen adım atmazmış sırtından vurmuşum. ve aynen davayı öğrendikten sonra ne bi mesaj, ne arama. hatta çirkinleşti bile.
ikimizin de birbirine güveni yok artık. düzelmesi çok çok çok zor. ama benim bu acım ne zaman geçecek? duruşmadan sonra geçer mi?
eşini hala seviyor musun demeyin, nasıl bilmiyorum ama onu hala çok çok seviyorum. sadece gururumun peşinden gittim..
edit: çok eksik yazmışım sanki herkes olayları biliyormuş gibi pardon.
ayrılma sebebimiz ailesi. yani tek erkek. bana karşı attığı her adımın sanki onu ailesinden uzaklaştırdığını söylediler eşim ve ailesi. eşim tek erkek, ablaları var babası yok, annesi var. yani etrafı hep kadın. dengeyi kuramadı, ablalarıyla sorun yaşadım. çözmek için adımı herkes benden bekledi, ben adım atmayınca da gelip bana böyle olmaz. düzelmeyecekse bitsin dedi.ben de alttan almadım.
bu arada 24 yaşındayım 3 yıllık evliyim.çocuk yok
Ben de sizi hatırladım.Konunuzu Hatırlıyorum. Anlaşmalı boşansaydım demiştin. Şimdi şöyle söyliyim. Eşinizden konuşma talebi gelmesine rağmen ders vermek için dava açtınız. Şimdide o geri adım atmıyor. Içinizde bunun pişmanlığı var. Aslında Boşanmak istemiyorsunuz ama gururun izin vermiyor. Eşinde büyük ihtimalle pişman olsun diye bekliyor. Bence davayı açmanız doğru olmamış. Ondan beklemekiydiniz. Ikincisi bu saatten sonra adım atarsanız ipler karşı Tarafın eline geçer. Üçüncüsü malesef karşı Tarafın ailesine bi kere ısınımayınca bir daha olmuyor, her görüşme işkence gibi geliyo. Ve eğer benim gibi sahte davranmayı beceremiyorsanız mutsuzluğunuz yüzünüze yansıyo. Eşinize gelince siz ailemsiniz o eşim. Ben eşimi seviyorum demeliydi boşanmaktan bahsetmek yerine. Çünkü bende bekledim bu tavrı ama malesef ailesi daha önemliydi herzaman. Sevgi varsa unutmak kolay olmuyo malesef. Aylar yıllar . Bence bu saatten sonra yapacağınız dua edip hayırlısını dilemek. Belkide bu Evliliğin sonu hayırlı değildir. Şu an sizin yerinizde olsam ki oldum ( benim sebeplerim çok fazla ve çok ağırdı buna rağmen davayı açan o oldu) beklerim . Acı çekiyorsa geri adım atıp evliliğini ailesinden korusun.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?