Nereye gittiğini bilmediğim evliliğim

7 yıl kadar asker olarak çalışanlara normal memurluğa geçiş hakkı veriliyordu bence belediyeye falan işe sokmaya çalışın yoksa bu şekilde siz çalışın o evde yatsın nereye kadar...
evet çok uğraştık ama olmadı, kamu olmayınca özeli de istemiyor
 
evet çok uğraştık ama olmadı, kamu olmayınca özeli de istemiyor

Yanlış anlamazsanız nasıl geçiniyorsunuz? Sadece sizin maaşınızla zor olmuyor mu 2 de çocuk varmış. Birikmiş paranız varsa ve onu harcıyorsanız bitince ne olacak?
Boşanmaya kalksanız adamdan nafaka bile alamayacaksınız şu anda, ev kuşu çünkü.
 
evet çok uğraştık ama olmadı, kamu olmayınca özeli de istemiyor
Uzun yıllar asker olarak görev yapıp asgari günde 12 saat çalışmayı kendine yedirememiş olabilir ama bunun böyle olacağını önceden bilmeliydi istifa etmeden önce iyi düşünmeliydi. Tazminat parasını bitirdi mi peki küçük bir işyeri falan açmayı düşünseniz?
 
Boşanmamak için 1 adetnedeniniz var mı?
 
Benimle evlenir misiniz?

Ben ses etmem. Her yere gitmenize izin veririm.
Annenizle iyi geçinirim. Sesim çıkmaz. Çocuklarla da ilgilenirim.

Siz yeter ki hem para kazanıp hem beni besleyip hem de benden izin alın.

Lütfen benimle evlenin.

Ben boşanıp geliyorum.

(Son zamanlarda bu şekilde konu açan ablalarima evlilik teklif ediyorum. Çünkü sizlerin kocası olmayı gerçekten isterdim. Ekmek elden su gölden. Hem de izin verme makamıyım... müthiş..)
 

Ben boşanayım da benimle evlen bari ev işi ve çocuklara bakma sende olacaksa
 
Ev aldık borçsuz, ben zaten memurum, küçük bir ilçe ve ben tutumluyumdur idare ederim
 
Çok çok benzer yanımız var, evlilik süresi, iki çocuk. Ben de saçmasapan bir yere gelmiş, boşanma düşüncesi içinde sıkışıp kalmış durumdayım.
Benim eşim de ben de çalışıyoruz. Ama benim eşim sadece işe gidip gelmek istiyor. Ev ile çocuklarla ya da benimle ilgilenmek istemiyor. Benimle ilgisi yataktaki 5 dk dan ibaret. Evin tamir tadilat işlerini bile hatırlatınca bana "emredersin müdüre hanım" diyor. Bu da kavga sebebi...
Asosyal eşim. Totosunu kaldırıp dışarı çıkmaz. Ben alıp çocuklarımı çıkıyorum, izin almam. Eğer sadece çocuklarım ile çıkıyorsam surat yapmaz, ona bulaşmadığımız için mutlu olur, kumandasıyla başbaşa kalacağı için. Ama eğer bir kız arkadaşımla, akrabamla yani onun dışında bir yetişkinle buluşacaksam yanımda çocuklar olsa da burnumdan getirir. Ben çıkarken izin almam ama senin dediğin gibi surat yapar laf sokar burnumdan getirir. Mesela bir güne katılmaya kalksam, bir akrabayı eve çağırsam, senin gibi arkadaş ortamıyla sinemaya gitsem... Anlamış değilim ben de, ondan ve çocuklardan başka ahpabım olmasın istiyor herhalde, onun gibi asosyal olayım istiyor...
Ben günlerdir tepki olarak kendisi ile yatmıyordum. Çocukların yanında çocukları sıkıştırıyorum, hazır yalnız yatmaya alışmış olan çocukların alışkanlıklarını bozuyorum diye içim rahat etmedi, akşam yatağıma geçtim. Cinsel olarak onu reddettim. Çok ısrar etti ama geri adım atmadım. Neden günlerdir durumu düzeltmek için hiçbir girişimde bulunmadığını, sadece yatakta karısını hatırlayınca çok rencide olduğumu, eğer öyle olursa beraber olmayı kabul etmediğimi söyledim. Çok sinirlendi, döndü arkasını uyudu. Sabah aynı fasıl tekrarlandı. Ve büyük bir sinirle işine gitti.
Arkasını dönüp uyuması, sabah aynı talebi tekrarlayışı, sinirli tepkileri günlerdir yataksız sürünmemin hiçbir işe yaramadığını gösteriyor. Buraya kadar o kazandı. Ama daha vaz geçmedim. O, çocuklarımı ve beni hayatına alana kadar ben vazgeçmeyeceğim. Ya da vazgeçtiğim yerde bu evliliği bitireceğim.
Umutlu muyum, değilim. Değişmeyecek. Benim içim rahat mı, hayır. Tabi ki maceraya atılmaktansa yıllardır beraber emek verdiğim adamla yoluma devam etmek isterim, dile kolay 15 sene. Ama mutsuz bir kadın olarak da ölmek istemiyorum. Yalnız ve mutsuz olmayı, evli ve mutsuz olmaya tercih ediyorum.
 
gerçekten hiç güleceğim yoktu güldüm

Gülün gülün çaresiz değilsiniz inanın. Boşanma kararı bile verseniz çok şükür mesleğiniz var, çocuklarınız çok küçük değil. Kendi ayakları üstünde durabilen bir kadınsınız. Kendinize de çocuklarınıza da bakarsınız.
 
ama benim artık kaldıramıyorum çünkü bizim ki aileme karşı çok saygısız sürekli hakaret, onlardan nefret ediyorum diyor bana
 
Taviz verildiği yerde birçok şey bitiyor. Elini veren kolunu kaptırıyor. Ailenizi aşağılayamayacağını çok net bilmesi gerekirdi ilk girişiminde öyle bir cevap almalıydıki bir daha cesaret edememeliydi.Erkeklere işsizlik yaramıyor böyle uyuşuk parazit bir şeye dönüşüyorlar. Sosyal hayatınızı bu denli kısıtlaması nefes alamama hissi veriyor size. Olmuyorsa, insan mutsuzsa, düzelmiyorsa çokta zorlamamak lazım.
 
bende talibim benim kazmadan bir hayır gördüğüm yok zati bende kamudayım, mühendisim, ev var, hazır çocuk da var çocuklarla ilgilenip, ev işine de yardım tamamdır.
 
ama benim artık kaldıramıyorum çünkü bizim ki aileme karşı çok saygısız sürekli hakaret, onlardan nefret ediyorum diyor bana
Keşke ailenin yaşadığı yere taşınmasaydınız. Adam aşağılık kompleksine girmiş. Psikolojisi bozulmuş. Bazı şartlar koşun eğer düzelmezse boşanmaktan başka çare yok gibi.
 
kızlar söylediğiniz şeyler sizin için mantıklı ama ben eşimin sağlıklı bir psikolojisi olduğunu düşünmüyorum
karşımdaki normal biri değil
 
Sadece sosyal hayat değil ki yaşınız genç daha. Sizin yaşınızda bekar olan insanlar var. Bi erkeğe bukadar fırsat verilmemelidir. Erkekse erkek.. Sizin gibi 2 eli ayağı olan bir insan
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…