Merhabalar, ben bir anneyim .
27 yaşımdayım . 1,5 yaşında da bir kızım var. Çalışan bir kadınım ama şuanda ağlamamak için kendimi çok zor tutuyorum. Boğazım düğüm düğüm....
Kızımı 10. ayına girdiğinde anneannesine bırakıp işe başladım. Evde çünkü çok bunalmıştım, çalışmaya alışkınım çalışmayı da çok seviyorum . Güzel bir şirkette mesleğim üzerine iyi bir iş bulunca başlama kararı almıştım. 8 aydır da çalışıyorum .
Kızıma ilk iki ay annem daha sonra da kayınvalidem bakmaya başladı, şuan hala da o bakıyor. Bizde kalıyor kayınvalidem haftaiçi. Haftasonu da çorluda yazlıkları var oraya gidiyor.
Ben kayınvalideyle yaşamanın zorlukları kolaylıkları konularını bir kenara bırakacağım, bir çok şeye uyum sağlayabilirim. Fakat kızlar, özellikle anneler.... ne olur bana bir yol gösterin . kızım 3-4 günden beri ben işe gideceğim zaman uyanıyor . Kesinlikle tekrar uyumamak için direniyor.... ben gözünün önünden ayrılacağım diye öyle bir içten ağlıyor ki, resmen gözleriyle yalvarıyor gitme diye. İşe gittiğim için üzülüyor ve kendisini kötü hissediyor bu çok açık .
Ben bugün çok sevdiğim işimi, aldığım maaşımı, geleceğim iyi noktaları hepsini bir kenara bırakıp işten ayrılmayı düşünüyorum . Nasıl bir karar vermeliyim bilemiyorum .
Terazinin bir kefesinde mesleğim, kariyerim, çocuğumun maddi olarak geleceğini hazırlamak, çok rahat yaşamak gibi artılar var.
Bir kefesinde canımdan çok sevdiğim kızımı istediğim gibi yetiştirmek, bakımını istediğim gibi yapmak, yemek düzenlerini uyku düzenlerini kontrolüm altında tutmak gibi artılar var…..
Ne yapmalıyım, ne yapmalıyım…. İşimden de ayrılmak istemiyorum, çocuğumu da bırakmak istemiyorum .
Hem onun için hem kendim için doğru kararı vermem lazım . Bu konuda vereceğim karar da tüm hayatımı etkileyecek derecede önemli bir karar.
İşe devam etmeli miyim ? Kızımla evde mi olmalıyım ? Buradan ayrılmayı aklımın ucundan bile geçirmemiştim bugüne kadar, fakat şimdi düşününce buradaki hiç kimseyi yüzüstü bırakmak istemiyorum yalnız bırakmak istemiyorum . Özellikle beni kalpten sevdiklerini hissettiğim yöneticilerimizi ve destek ekibimizi
Çok kararsız hissediyorum.
27 yaşımdayım . 1,5 yaşında da bir kızım var. Çalışan bir kadınım ama şuanda ağlamamak için kendimi çok zor tutuyorum. Boğazım düğüm düğüm....
Kızımı 10. ayına girdiğinde anneannesine bırakıp işe başladım. Evde çünkü çok bunalmıştım, çalışmaya alışkınım çalışmayı da çok seviyorum . Güzel bir şirkette mesleğim üzerine iyi bir iş bulunca başlama kararı almıştım. 8 aydır da çalışıyorum .
Kızıma ilk iki ay annem daha sonra da kayınvalidem bakmaya başladı, şuan hala da o bakıyor. Bizde kalıyor kayınvalidem haftaiçi. Haftasonu da çorluda yazlıkları var oraya gidiyor.
Ben kayınvalideyle yaşamanın zorlukları kolaylıkları konularını bir kenara bırakacağım, bir çok şeye uyum sağlayabilirim. Fakat kızlar, özellikle anneler.... ne olur bana bir yol gösterin . kızım 3-4 günden beri ben işe gideceğim zaman uyanıyor . Kesinlikle tekrar uyumamak için direniyor.... ben gözünün önünden ayrılacağım diye öyle bir içten ağlıyor ki, resmen gözleriyle yalvarıyor gitme diye. İşe gittiğim için üzülüyor ve kendisini kötü hissediyor bu çok açık .
Ben bugün çok sevdiğim işimi, aldığım maaşımı, geleceğim iyi noktaları hepsini bir kenara bırakıp işten ayrılmayı düşünüyorum . Nasıl bir karar vermeliyim bilemiyorum .
Terazinin bir kefesinde mesleğim, kariyerim, çocuğumun maddi olarak geleceğini hazırlamak, çok rahat yaşamak gibi artılar var.
Bir kefesinde canımdan çok sevdiğim kızımı istediğim gibi yetiştirmek, bakımını istediğim gibi yapmak, yemek düzenlerini uyku düzenlerini kontrolüm altında tutmak gibi artılar var…..
Ne yapmalıyım, ne yapmalıyım…. İşimden de ayrılmak istemiyorum, çocuğumu da bırakmak istemiyorum .
Hem onun için hem kendim için doğru kararı vermem lazım . Bu konuda vereceğim karar da tüm hayatımı etkileyecek derecede önemli bir karar.
İşe devam etmeli miyim ? Kızımla evde mi olmalıyım ? Buradan ayrılmayı aklımın ucundan bile geçirmemiştim bugüne kadar, fakat şimdi düşününce buradaki hiç kimseyi yüzüstü bırakmak istemiyorum yalnız bırakmak istemiyorum . Özellikle beni kalpten sevdiklerini hissettiğim yöneticilerimizi ve destek ekibimizi
Çok kararsız hissediyorum.