Neyin doğru neyin yanlış bilemiyorum şu günlerde, düşüncenizi benimle paylaşır mısınız ?

Çok gerçekçi yaklaşmışsınız... İşten çıkarsam bunları yapabilecek durumda değilim maalesef :'(

 
Peki şimdi işimi bırakırsam bir daha iş hayatı için böyle bir yerde ve konumda çalışma fırsatı bulabilecek miyim... Bilemiyorum....

En azindan 4 yasina kdr calismamayi tercih edebilirsiniz ..ondan snrada o krese baslar is saatlerinizde cok ayri kalmamis olursunuz..
 
:'( :'( inanın çok duygusal hissediyorum şuan, o günler gelecek mi gerçekten... ya da asıl sorum o günler geldiğinde bebeklikte annesiyle yeterince vakit geçirememesinin eksikliğini duyacak mı içinde... Duymaz dimi.

 
Aynı durumu su an bende yasamaktayım oglum 10 aylık oldugundanberı calısıyorum sı anda 1,5 yasında annem ve babam bakıyorlar benım oglumada ve mukemmel bakılıyor gercekten hem aılemın bilgili insanlar olması hemde ılk torun olması sebebıyle ama son 2 haftadır bende yasamaya basladım aynı sorunu sabahları ananesıne bırakırken yapısıp boynuma ayrılmak ıstemıyor.gozunun onunden kacıcam dıye korkuyor.asla sıvışarak cıkmadım evden hep optum kokladım o benı kapıdan cıkarken gordu oyle cıktım.ama sımdı cok cok cok zorlanmaya basladım.arkamdan hemen unutuyormus kapıdan odaya gıdene kadar baslıyor oyuncaklarıyla oynamaya dıyor annemde ama ben cok ama cok suçlu hissediyorum kendimi ancak ev aldıgımız için kredisi devam ettiği için çalışmak zorundayım
 
benim oğlumda 2,5 yaşında.
ben 3,5 aylıkken iş hayatıma dönmek zorundaydım, döndüm de. Oğlumda tıpkı kızınız gibi 1,5 yaşlarındayken arkamdan aglardı.
Hatta dış kapının iç kısmında onun dış kısmında benim ağladıgım çok zamanlarımız oldu.
Ama ben işi bırakmayı hiç düşünmedim.
çünkü ben,sen çalışan tüm kadınlar çocuklarının istikbali için bunu yapıyoruz.
Şuan ise aradan sadece 1 yıl geçti konuşmaya başladı :)
sabah arkamdan el sallayıp akşam ona çikolata ve araba götürmemi istiyor :)
 
Önemli olan sizin her dakika yanında olmanız değil, onunlayken geçirdiğiniz vaktin kaltesi..
Bu gerçekten de çok önemli..
iki yaşından önce çocuğunu kreşe veren, imkansızlık nedeniyle çalışmak zorunda olan bir anneyim ben..
Ve iyi ki kızımı kreşe vermişim..
İyi ki çalışmışım..
Kızımla geri kalan zamanda şahane vakitler geçirdik..
Açığı kapattık..
Evde olan arkadaşlarıma bakıyorum da sanırım nasılsa hep yanımda diye bizim yaptığımız çoğu şeyi yapmadılar..
Evde olan anneler daha kolay depresyona giriyorlar..
Hem sürekli evdeler onlara zaman kalmıyor, hem de çalışmaya alışmış insanlar bir süre sonra bunalıma girebiliyorlar..
 
Evet her şeyin hayırlısı... kaçırdıklarına asla üzülmemelisin. ben de kendim ayrılamıyorum işten işimi de asla aksatmıyorum iş yerinde verimimi asla düşürmüyorum kendimi salmamaya çalışıyorum ama bir gün bir şey olur da buraya kadar derlerse inanın ki hiç itiraz etmem.... o gün eşyamı toplar çıkarım. bu konuda tamamen tevekkül içerisindeyim, allaha da hep dua ediyorum. Allahım sen bana yardım et hayırlısı neyse o yöne yönelmem için diyorum.... kendimi salmamaya çalışıyorum işte ama bugün bir taşma yaşandı galiba ruhumda

 
teşekkür ederim, amin... gerçekten zor bir durum .

 
o kreşe başladığında tekrar bu işime dönebilir miyim bilemiyorum. Bir de şöyle bir durum var şimdi işten çıksam çocuğumu 1 ya da 1 buçuk sene sonra istediğim kreşe veremem. parası uygun olan yerler arasında tercih yapmak zorunda kalırım bu da beni üzgün hissettirir....

1,5 sene sonra krese baslasa ve ya 1 sene sonra da olabilir. O zaman calisamaz misiniz? Benim de bebegim var ne yazik ki cok duygusalim, insallah ilerde pisman olamam
 
evet maalesef ki öyle olacak bu hayat çok acımasız !

 
Canım seni çok ama çok iyi anlıyorum,diğer anneler gibi. Ben daha yeni atlattım yani işi bırakmayı daha düne kadar ben de düşünüyordum. 1 buçuk yaşındayken döndüm ben. Sen mesela kızın 10 aylıkken işe dönmüşsün,bu konuyu ozaman açsaydın kesinlikle işi boşver yazardım ama zor kısımları atlatmışsın. Senin şimdi yapman gereken, kızınla çok iyi kaliteli vakit geçirmen.Bıkmadan usanmadan işe gittiğini güzelce ona anlatman,akşam yapacaklarınız için onu heveslendirmen.Hafta sonları oyun gruplarına da götürebilirsin. Şuan sen evde bile olsan ona yeterli gelmeyecek çünkü sosyalleşmek isteyeceği yaşlar geldi. Bizim son zamanlarda pazartesi günlerinde sorun vardı, 2 gün bizimle olup pzt.kalktığında bizi görmeyince o gün çok hırçın oluyordu. Onun çözümünü de pazar gecesi uyurken "Kızım yarın biz işe gideceğiz anneanne senin yanına gelecek" diye başlayan cümlelerde buldum,büyük birisiymiş gibi anlattım. Kalktığında bizim işte olacağımızı bilerek uyudu yani.Ama ikna ederek anlatman önemli. Bir de sık sık iş yerine gelsin biriyle,senin nereye gittiğini bilsin.
 
Ağlaması çok normal.
Senin unutmaman gereken onun geleceği için çalıştığın.
 
Bende çalışan anne baba çocuğuydum. Bakıcıda, kreşlerde büyüdük. Arkadaşımla birlikte eve gelirdik, onun annesi açap kapıyı karşılardı onu. Evinden mis gibi yemek kokuları gelirdi. Bende boynumda anahtarla açardım kapıyı. Kendim ısıtabilirsem ısıtırdım yemeğimi, yoksa annemi babamı beklerdim. Hep özenirim annesi evde olan çocuklara. Ama bakıyorum da onlarında bizim gibi imkanı yoktu. Biz en iyi yerlerden giyerdik, istediğimi alınırdı. O arkadaşım öyle değildi. Hep sınırlıyı aldıkları, giydikleri. Hangisini istediğine sen karar ver?
 
Canım Kıyamam sana ben...

Ben 2 sene ücretsiz izin aldım gerçekten çocuğunun her anına şahit olmak gibisi yok, ama söyle ki biz şu an şarktayız ve giderimiz batıya göre daha düşük ama maaş farkı var eşimin,bir de bizim borcumuz falan yok, tabir-i caizse tuzum kuru, o yüzden ne desem bilemedim romantik düşünüp bırak kız işi desem yarın maddi sıkıntıların olsa gene sen sıkıntı çekeceksin bu seferde çocuğuma istediğim imkanları veremiyorum diye üzüleceksin
 
ben 3 aylıkken başladım işe..elbette çalışan anne olmak kolay değil ancak iyi ki bırakmamışım işimi dedim.oğlum 5 yaşına geldi..okula gidiyor,o zaman bırakmış olsam şimdi iş bulmam çok zordu..maddi gücüm var çok şükür..
oğlumla çok güzel ve kaliteli zaman geçirdim her daim. işten geldiğimde yatana kadar zamanın onun..beraber yapmayı svediğimiz çok şey var. güzel vakit geçiriyoruz.
bu zamanlar geçiyor merak etmeyin.bence işi bırakmayın..hayat bu binbir türlü hali var.
üstelik sadece maddiyat değil,ben çalışırken kendimi iyi hissediyorum,ben iyi olunca oğlum da iyi oluyor..mutlu anne mutlu çocuklar..
ilk aıdmı göremedim,ilk kelimesini duyamadım diye birşey yok ayrıca..ilk adımı görmezsen ikinciyü görürsün merak etme,ilk kelimeyi sadece sen anlamdırabilrsin zaten:):)
 
Teşekkür ederim cevap için... maddi durumumuz benim çalışmamla birlikte orta-iyi seviyede. işi bırakırsam vasat-orta seviyeye düşer. KV yaşlı değil çok şükür genç 48 yaşında. lise mezunu.... ve 6 aydır kızıma bakıyor bir gün ağzından en ufak bir şikayet bile duymadım allah için.... bizden bir lira maddi beklentisi bile yok aksine emekli maaşıyla hem kızıma hem de eve alışveriş yapıyor.... ev işlerinde yardımcı oluyor... daha ne diyim, kv konusunda fazla bir sıkıntım yok çok şükür....

 
Ben calismiyorum oglum krese baslayanada kadar da calismayi dusunmuyorum o okula ben ise diyorum ama kisisel bi karar sonucta eger maddi olarak zor olmiyacaksa evde olun bence
 
canım senin durumun fakrlı şöyle ki,ücretsiz izin aldın ve memursun..özel sektörde olsan belki sen de evde oturamayacaktın ilerisini düşünerek..sonra döneceğin iş olmayacaktı çünkü.:)
 
Merhaba yorumlarınızı ilgiyle okurum nerde görsem benimde bazı konularda yardım istediğimde sizden faydalanmışlığım var fakat şu kırmızıyla işaretlediğim yeri anlayamadım affınıza sığınarak açıklama istiyorum sizden. Teşekkür ederim.

Edit: bu aralar uykusuzum dört gecedir. Ancak beşinci okuyuşumda anladım şimdi. Kusura bakmayın
 
Son düzenleme:
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…