- 19 Mayıs 2011
- 10.943
- 9.677
- 248
bi de ben bakıcıya bıraktım düşün ki..ne güzel ananesi babanesi bakıyor,gözün arkada değil..Bende bi sıkıntı var sanırım :)
4 aylıkken bıraktım anneannesine. Hic sucluluk duygusu hissetmedim.
Elbette özlüyorum, üzülüyorum ama işten ayrılmak fln en son düşüneceğim sey olurdu sanırım.
Anneannesi günlük video cekiyor fotograf atıyor ilgileniyor sağolsun. Seneye de yarım gün oyun grubuna yazdırmayı planlıyorum. Kreşe ya da anaokuluna basladıktan sonra ne yapacaksınız
Ben sizin yerinizde olsam çalışırdım.
Çalışmaya alışmış biri, bir zaman sonra evde bunalmaya başlar diye düşünüyorum. Bebekle vakit geçirmek güzel, ama yetişkin yüzü görmeden sadece bebekle ilgilenmek bir zaman sonra benim psikolijimi bozardı. O kafayla da ne kendime ne çocuğa hayrım olurdu diye düşünüyorum.
Çok gerçekçi yaklaşmışsınız... İşten çıkarsam bunları yapabilecek durumda değilim maalesef :'(
o zaman üzgünüm ama calısmak zorundasınız.Sizin gibi örnekler görmek yüreklendiriyor beni... eşimin maaşı 2500 ama istanbulun nezih bir semtinde bir site içerisinde yaşıyoruz haliyle masraflarımız da normal bir aileye göre daha fazla oluyor. evimiz kira değil bu arada ama site aidatı var, civardaki marketler bile normal marketlere göre daha pahalı. sonra araba masrafları var.... yani sadece eşimin çalışmasıyla ucu ucuna anca yetirebiliyoruz. hiç kendimize bişey alamadan, istediğimiz bir çok şeyi kısıtlamaya çalışarak
Cok guzel tavsiyeleriniz. Kafamda bir yere yazdim =)Biraz sakin ol
Çocuklar çabucak büyüyor ama iş bulunmuyor
Benimki 25 aylıktan beri kreşe gidiyor
4,5 yaşında iken iş görüşmesine gittim kuşa geçeyim kreşe gidiyor anneanne babaanne bakmıyor biz seni beğenmiştik ama erkek adayı aldık dediler gerekçe çocuğum varmış hasta vs olurmuş
Çocuk büyüyünce gider artıyor ama ara vermiş kişinin iş bulması zorlaşıyor
Kızın belki mevsim geçişi hasta olacaktır o nedenle mızmızlığı vardır ta da babaannenin bir sebeple tahammülü düşmüştür ona tepkide olabilir
Mümkünse ya ev işine yardımcı al ev kalabalık olsun babaannenin yaşı büyük ya da eğitim durumu az ise de günde birkaç saat bile olur oyun ablası ayarla çıcuk gelişimi öğrencisi
Madem işini bırakacak maddi sürümün var evdeki ortamı az daha eğlenceli kıl kızın için eve gidince de sadece kızın ile ilgilenen
Yemek yapma bulaşık çamaşır dokunma işler kızının uyumasını bekler ama kızın senin işlerini bekleyemez hatta o yaşta elinin yıkanmasını bile bekleyemez onları da onunla yapacaksın
bence bi çocuk en azındanilk 3 yıl annenin kokusunu içine çekmeli 3 yaşından sonra eger durumunuz olursa ya bi kreş e yada devlet ana okullarına veya güvendiğiniz birine emanet edebilirsiniz bende çalışmayı düşünmüyorum en azından evde bişeyler yapmaya çalışıyorum ama kendi bileceğiniz işMerhabalar, ben bir anneyim .
27 yaşımdayım . 1,5 yaşında da bir kızım var. Çalışan bir kadınım ama şuanda ağlamamak için kendimi çok zor tutuyorum. Boğazım düğüm düğüm....
Kızımı 10. ayına girdiğinde anneannesine bırakıp işe başladım. Evde çünkü çok bunalmıştım, çalışmaya alışkınım çalışmayı da çok seviyorum . Güzel bir şirkette mesleğim üzerine iyi bir iş bulunca başlama kararı almıştım. 8 aydır da çalışıyorum .
Kızıma ilk iki ay annem daha sonra da kayınvalidem bakmaya başladı, şuan hala da o bakıyor. Bizde kalıyor kayınvalidem haftaiçi. Haftasonu da çorluda yazlıkları var oraya gidiyor.
Ben kayınvalideyle yaşamanın zorlukları kolaylıkları konularını bir kenara bırakacağım, bir çok şeye uyum sağlayabilirim. Fakat kızlar, özellikle anneler.... ne olur bana bir yol gösterin . kızım 3-4 günden beri ben işe gideceğim zaman uyanıyor . Kesinlikle tekrar uyumamak için direniyor.... ben gözünün önünden ayrılacağım diye öyle bir içten ağlıyor ki, resmen gözleriyle yalvarıyor gitme diye. İşe gittiğim için üzülüyor ve kendisini kötü hissediyor bu çok açık .
Ben bugün çok sevdiğim işimi, aldığım maaşımı, geleceğim iyi noktaları hepsini bir kenara bırakıp işten ayrılmayı düşünüyorum . Nasıl bir karar vermeliyim bilemiyorum .
Terazinin bir kefesinde mesleğim, kariyerim, çocuğumun maddi olarak geleceğini hazırlamak, çok rahat yaşamak gibi artılar var.
Bir kefesinde canımdan çok sevdiğim kızımı istediğim gibi yetiştirmek, bakımını istediğim gibi yapmak, yemek düzenlerini uyku düzenlerini kontrolüm altında tutmak gibi artılar var…..
Ne yapmalıyım, ne yapmalıyım…. İşimden de ayrılmak istemiyorum, çocuğumu da bırakmak istemiyorum .
Hem onun için hem kendim için doğru kararı vermem lazım . Bu konuda vereceğim karar da tüm hayatımı etkileyecek derecede önemli bir karar.
İşe devam etmeli miyim ? Kızımla evde mi olmalıyım ? Buradan ayrılmayı aklımın ucundan bile geçirmemiştim bugüne kadar, fakat şimdi düşününce buradaki hiç kimseyi yüzüstü bırakmak istemiyorum yalnız bırakmak istemiyorum . Özellikle beni kalpten sevdiklerini hissettiğim yöneticilerimizi ve destek ekibimizi
Çok kararsız hissediyorum.
Merhabalar, ben bir anneyim .
27 yaşımdayım . 1,5 yaşında da bir kızım var. Çalışan bir kadınım ama şuanda ağlamamak için kendimi çok zor tutuyorum. Boğazım düğüm düğüm....
Kızımı 10. ayına girdiğinde anneannesine bırakıp işe başladım. Evde çünkü çok bunalmıştım, çalışmaya alışkınım çalışmayı da çok seviyorum . Güzel bir şirkette mesleğim üzerine iyi bir iş bulunca başlama kararı almıştım. 8 aydır da çalışıyorum .
Kızıma ilk iki ay annem daha sonra da kayınvalidem bakmaya başladı, şuan hala da o bakıyor. Bizde kalıyor kayınvalidem haftaiçi. Haftasonu da çorluda yazlıkları var oraya gidiyor.
Ben kayınvalideyle yaşamanın zorlukları kolaylıkları konularını bir kenara bırakacağım, bir çok şeye uyum sağlayabilirim. Fakat kızlar, özellikle anneler.... ne olur bana bir yol gösterin . kızım 3-4 günden beri ben işe gideceğim zaman uyanıyor . Kesinlikle tekrar uyumamak için direniyor.... ben gözünün önünden ayrılacağım diye öyle bir içten ağlıyor ki, resmen gözleriyle yalvarıyor gitme diye. İşe gittiğim için üzülüyor ve kendisini kötü hissediyor bu çok açık .
Ben bugün çok sevdiğim işimi, aldığım maaşımı, geleceğim iyi noktaları hepsini bir kenara bırakıp işten ayrılmayı düşünüyorum . Nasıl bir karar vermeliyim bilemiyorum .
Terazinin bir kefesinde mesleğim, kariyerim, çocuğumun maddi olarak geleceğini hazırlamak, çok rahat yaşamak gibi artılar var.
Bir kefesinde canımdan çok sevdiğim kızımı istediğim gibi yetiştirmek, bakımını istediğim gibi yapmak, yemek düzenlerini uyku düzenlerini kontrolüm altında tutmak gibi artılar var…..
Ne yapmalıyım, ne yapmalıyım…. İşimden de ayrılmak istemiyorum, çocuğumu da bırakmak istemiyorum .
Hem onun için hem kendim için doğru kararı vermem lazım . Bu konuda vereceğim karar da tüm hayatımı etkileyecek derecede önemli bir karar.
İşe devam etmeli miyim ? Kızımla evde mi olmalıyım ? Buradan ayrılmayı aklımın ucundan bile geçirmemiştim bugüne kadar, fakat şimdi düşününce buradaki hiç kimseyi yüzüstü bırakmak istemiyorum yalnız bırakmak istemiyorum . Özellikle beni kalpten sevdiklerini hissettiğim yöneticilerimizi ve destek ekibimizi
Çok kararsız hissediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?