bence biz türkler çocuk olayını çok abartıyoruz..doğurunca ;işten ,hayattan kopup,sadece çcuğa odaklanıp,hayat gayemizin çcouğumuz olduğunu sanıyoruz..
halbuki öyle birşey yok bana göre..evet biz doğuruyoruz ama sahibi değiliz..sonsuz seviyor muyum evet,canımdan kanımdan o benim,ama ne kadar iyi yetiştirsem de o bir birey,kendi hayatı olacak..ve benim anne olarak görevbim kendi hayatımı ona adamak değil,onun hayatını kazanması için,dimdik durabilmesi içini,mutlu olabilmesi için en iyi şekilde yetiştirmek..