herkese iyi akşamlar... ben de nasıl yatacağım konusunda baya tereddütteyüm kızlar. benim ki sağ ya da sol farketmiyor, hangi yöne yatsam başlıyor harekete, acaba diyorum rahatsız mı, sonra sırtüstü yatıyorum ama bu pozisyon da çok önerilmiyor, yeterli oksijen gitmez bebeğe diye. inşallah birşey olmaz.
gelelim beylere:) nasıl yetiştilerse öyle gidiyor bence, bir de yaşanılan yerin de önemi büyük. mesela benim eşim bana ve bebeğe birşey olacak diye benden fazla panik yapıyor, gece ufacık hareketleneyim hemen benden önce uyanır, lavaboya beraber gideriz, kendisi de yoğun çalıştığı için haftaiçi çok fazla yardım edemiyor ama akşamları geldiğinde yemek yoksa hemen girer mutfağa, makinayı boşaltır, haftasonu temizliği beraber yaparız, ütüsünü yapar. en önemlisi bize önem verdiğini her zaman hissettirir. bir de biz yalnızız burada, ne onun ne de benim kimsemiz yok, açıkcası birbirimizden başka yardım edecek kimse yok, belki de bunun da payı vardır. ailelerin yanında olsaydık aynı mı olurdu bilemiycem. ama fazla kafanıza takmayın kızlar, yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik, son zamanlarınızı iyi değerlendirin, kendinize vakit ayırın ve yorulmayın, bir de bunları düşünüp düşünüp strese grmeyin ki miniklerimiz de rahat rahat uyusunlar karnımızda.
benim de 4 haftam kaldı iznime, inşallah 5 kasım da ayrılacağım, artık ağır geliyor boyum kadar sıpalarla uğraşmak, bazen diyorum sizin yüzünüzden sınıfta doğurursam şaşırmayın diye:)
herkese iyi ve huzurlu bir akşam diliyorum, sizleri ve minik mucizelerinizi öpüyorum...
gelelim beylere:) nasıl yetiştilerse öyle gidiyor bence, bir de yaşanılan yerin de önemi büyük. mesela benim eşim bana ve bebeğe birşey olacak diye benden fazla panik yapıyor, gece ufacık hareketleneyim hemen benden önce uyanır, lavaboya beraber gideriz, kendisi de yoğun çalıştığı için haftaiçi çok fazla yardım edemiyor ama akşamları geldiğinde yemek yoksa hemen girer mutfağa, makinayı boşaltır, haftasonu temizliği beraber yaparız, ütüsünü yapar. en önemlisi bize önem verdiğini her zaman hissettirir. bir de biz yalnızız burada, ne onun ne de benim kimsemiz yok, açıkcası birbirimizden başka yardım edecek kimse yok, belki de bunun da payı vardır. ailelerin yanında olsaydık aynı mı olurdu bilemiycem. ama fazla kafanıza takmayın kızlar, yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik, son zamanlarınızı iyi değerlendirin, kendinize vakit ayırın ve yorulmayın, bir de bunları düşünüp düşünüp strese grmeyin ki miniklerimiz de rahat rahat uyusunlar karnımızda.
benim de 4 haftam kaldı iznime, inşallah 5 kasım da ayrılacağım, artık ağır geliyor boyum kadar sıpalarla uğraşmak, bazen diyorum sizin yüzünüzden sınıfta doğurursam şaşırmayın diye:)
herkese iyi ve huzurlu bir akşam diliyorum, sizleri ve minik mucizelerinizi öpüyorum...