20 aylık evliyim, ne altınım, ne bileziğim ne bişeyim var. hepsi düğün borcuna gitti, yetmedi üstüne bide kredi çektik ödemek için. bulaşık mak, çamaşır mak., fırın, yatak odası, tüm mutfak eşyaları ve diğer ufak tefek şeyleri ( ki bilen bilir ne kadar fazla tuttuğunu ) annem aldı. Kalanını eşimin ailesi karşılıcaktı güya nerdeeee, gelinliğimin ayakkabımın, fotografçının parasını bile ben ödedim. düğünde 3 bilezik taktılar, keşke hiç takmasalardı, annem bitane kalın taktı 22 gram onların taktığı 3 ünün toplamı 16 gram geldi, tel gibi bişi. Babam vefat etti benim annem bi başına onca borcun altına girdi ben evlenirken bi kuruş yardım istemedi teklif etmemize rağmen, onlar tüm masraflarını bize gelen paralarla kapatıp üzerine bide harçlık aldılar düşünün yaniii.
Bukadar şeye rağmen tek kelime kötü bişi sölemedim, ömrümde ailemde böle borç harç görmedim alışkın değilim, sabahlara kadar ağladım. eşim olsun öderiz napalım ne diyeyim şimdi insanlara dedi. Bi allahın kuluda nasıl ödeyebilirmisiniz die sormadı. canım annem kıyamadı o kadar borçluyken kredi çekeyim size dedi.
Anlattım ki gör diye beterin beterini. benim durumuma düşmek istemiyosan baştan konuş herşeyi. Sonra çook ağlarsın sende sessiz sessiz. Herşey para pul mal mülk değil borc ödenir,altın alınır bi şekilde, ama tutum önemli. O kadar sıkıntıya rağmen bi hoşgörü görmüyosan, ilerde de olmasını bekleme.
Gözünü aç, nişanlınla açık açık konuş, evlilik demek her zmaan mutluluk demek değil. bu günlerini mumla arama. Umarım herşey istediğin gibi olur arkadaşım.