tabi ben ne yaptım da bu kadın böyle sinirlendi? ben de başkalarınan buna benzer olayı olduğu zaman sen ne yaptın der,yapana da yaptırana da bakarım,haklısınız tabi.anlatmam gerekirdi.neden olaylar böyle oldu.ama olaylar uzun bi zaman diliminde birbiriyle bağlantılı ya da ben öyle düşünüyorum.
biz nişanlımla 2007de tanıştık.ailem istemedi iş durumundan dolayı ve memlekete uzak diye.ama biz ayrılmadık.2010 şubatta nişanlandık,ben ailemi ikna ettim.nişanlımın iş durumu yine pek iyi değildi .mayıs ta ben ailemle izmire gittim nişanlımlara nişan karşılığı gibi.ordan dönüşte ailem bana tekrar bitir bu işi dedi.nişanlım işten ayrılmıştı,biz onlara gittiğimizda bazı hareketlerinde yanlış yaptı,onu uyardım.dikkat et biraz diye.çünkü ailemin onu ikinci görüşüydü.nişanlım aslında iyi biri o dönemde işi olmadığı için çok çekindi ailemden.ve bu mahcubiyeti nedeniyle biraz yanlış davrandı.neyse ....ben o sırada edirneye dönmüştüm.ailem bitir dedi ama ben bitirmedim.yaz tatilinde gidince ben durumu düzeltirim dedim.düzeltemedim.nişanlımın ailesi de bizi istemeyeni biz de istemeyiz dedi.ve aileler koptu birbirinden.8 ay iki taraf birbiriyle görüşmedi ,iki taraf da ayrılmamızı istedi.biz ayrılmadık.bu arada nişanlım kavgalar,gürültüler,ağlamalar..çok üzücü günler geçirdik.
bu şubatta kayınpederimin vesilesiyle kaynanam edirneye geldi,annem burdaydı,görüşüldü düğün tarihi belirlendi.
ben herşey düzelecek sandım.ondan sonra düğün tarihi koyduk ya,ama başka bişey soran yok.bekledim,bekledim..sonra nişanlıma açtım meseleyi..ne takıcaklar bana diye.duyunca tüylerim diken diken oldu:iki bilezik..bizim oralarda 8-10 tane takılır,çünkü herkes şerefi olarak görür bunu.nişanlımı ve ailesini savunduğum herkes bana nasıl bakacak?sonra bu sayı 3 bilezik bir de sete çıktı.gıdım gıdım..neyse tamam dedim,4 tane de biz yaparız nişanlımla dedim.
nişanlıma kredi vermediler.konuş ailene bahset dedim,konuşmadı.ben konuşayım dedim,konuştum kaynanayla.anne dedim,iki tane daha yapsanız dedim,bizim oralarda öyle dedim.alıcanız eşyalardan almayın birini dedim.(bu arada durumları fena değil,isteseler alırlar,ama ben yine de eşyamı ben sonra da alırım dedim,yani fazladan para bulun demiyorum dedim.)vay efendim,olmazmış,zehra hanımın oğlunun evinde şu eksik dedirtmezmiş.orda dostu varmış düşmanı varmış.bak kendini düşünüyosun,bizim de var dostumuz düşmanımız dedim.nuh dedi peygamber demedi.bana başka şeyler de söyledi bağıra bağıra.en sonunda da bizde böyle kızım,sen bilirsin dedi.hararetli bi ses tonuyla.
benim hazmedemediğim,nişanlanmadan önce de telde konuşurduk biz kaynanayla.ben nişanlıma birlikte olduğumuz süre içinde ona o kadar destel oldum ki..maddi manevi..ailesi bunu bilir.o kadar ki oğullarını bana şikayet ederler hala.bazı noktalardki yanlışlarını söylerler.kardeşi bile bana ben abim gibi bi eşim olsun istemezdim dedi.ben herşeye rağmen nişanlımı savundum.
isterdim ki benim biraz arkamda dursunlar,destek olsunlar,çünkü ben nişanlıma çok emek verdim.kayınpeder hep der allah razı olsun,çok değişti diye.
ama olmadı kaynanam ister gel ister gelme tarzında konuşmayı tercih etti..
daha yazarım da bu kadar yeterli sanırım.yorumlarınıza ihtiyacım var.
biz nişanlımla 2007de tanıştık.ailem istemedi iş durumundan dolayı ve memlekete uzak diye.ama biz ayrılmadık.2010 şubatta nişanlandık,ben ailemi ikna ettim.nişanlımın iş durumu yine pek iyi değildi .mayıs ta ben ailemle izmire gittim nişanlımlara nişan karşılığı gibi.ordan dönüşte ailem bana tekrar bitir bu işi dedi.nişanlım işten ayrılmıştı,biz onlara gittiğimizda bazı hareketlerinde yanlış yaptı,onu uyardım.dikkat et biraz diye.çünkü ailemin onu ikinci görüşüydü.nişanlım aslında iyi biri o dönemde işi olmadığı için çok çekindi ailemden.ve bu mahcubiyeti nedeniyle biraz yanlış davrandı.neyse ....ben o sırada edirneye dönmüştüm.ailem bitir dedi ama ben bitirmedim.yaz tatilinde gidince ben durumu düzeltirim dedim.düzeltemedim.nişanlımın ailesi de bizi istemeyeni biz de istemeyiz dedi.ve aileler koptu birbirinden.8 ay iki taraf birbiriyle görüşmedi ,iki taraf da ayrılmamızı istedi.biz ayrılmadık.bu arada nişanlım kavgalar,gürültüler,ağlamalar..çok üzücü günler geçirdik.
bu şubatta kayınpederimin vesilesiyle kaynanam edirneye geldi,annem burdaydı,görüşüldü düğün tarihi belirlendi.
ben herşey düzelecek sandım.ondan sonra düğün tarihi koyduk ya,ama başka bişey soran yok.bekledim,bekledim..sonra nişanlıma açtım meseleyi..ne takıcaklar bana diye.duyunca tüylerim diken diken oldu:iki bilezik..bizim oralarda 8-10 tane takılır,çünkü herkes şerefi olarak görür bunu.nişanlımı ve ailesini savunduğum herkes bana nasıl bakacak?sonra bu sayı 3 bilezik bir de sete çıktı.gıdım gıdım..neyse tamam dedim,4 tane de biz yaparız nişanlımla dedim.
nişanlıma kredi vermediler.konuş ailene bahset dedim,konuşmadı.ben konuşayım dedim,konuştum kaynanayla.anne dedim,iki tane daha yapsanız dedim,bizim oralarda öyle dedim.alıcanız eşyalardan almayın birini dedim.(bu arada durumları fena değil,isteseler alırlar,ama ben yine de eşyamı ben sonra da alırım dedim,yani fazladan para bulun demiyorum dedim.)vay efendim,olmazmış,zehra hanımın oğlunun evinde şu eksik dedirtmezmiş.orda dostu varmış düşmanı varmış.bak kendini düşünüyosun,bizim de var dostumuz düşmanımız dedim.nuh dedi peygamber demedi.bana başka şeyler de söyledi bağıra bağıra.en sonunda da bizde böyle kızım,sen bilirsin dedi.hararetli bi ses tonuyla.
benim hazmedemediğim,nişanlanmadan önce de telde konuşurduk biz kaynanayla.ben nişanlıma birlikte olduğumuz süre içinde ona o kadar destel oldum ki..maddi manevi..ailesi bunu bilir.o kadar ki oğullarını bana şikayet ederler hala.bazı noktalardki yanlışlarını söylerler.kardeşi bile bana ben abim gibi bi eşim olsun istemezdim dedi.ben herşeye rağmen nişanlımı savundum.
isterdim ki benim biraz arkamda dursunlar,destek olsunlar,çünkü ben nişanlıma çok emek verdim.kayınpeder hep der allah razı olsun,çok değişti diye.
ama olmadı kaynanam ister gel ister gelme tarzında konuşmayı tercih etti..
daha yazarım da bu kadar yeterli sanırım.yorumlarınıza ihtiyacım var.