- 29 Nisan 2013
- 16.167
- 31.002
- 798
Amin. Umarim sen de oyle.
Amin. Umarim sen de oyle.:) sizin de kaderinizde yaşayacaklarınızı yaşamanız varmış. Elbet vardır yaşamanızın sebebi. Öyle düşünün :) umarım mutlu olacağınız insanlarla karşılaşırsınız bundan sonra...
yani acikcasi ben bunun karmik baglanti olduguna inaniyorum o yuzden bi sebebi vardir karsilasmanizin diyorum, ne olacagi bilinmez ama biseyler yasarsiniz. biz elektrik akimi gibi bisey yasayip öldük :) umarim sizinki daha pozitif bi hikaye olur :)
Aranızdaki konular için yorum yapmayacağım sadece soruya cevap vermeye geldim. Ben bu hissi çok uzun zaman önce eşimle sevgili olarak konuşmaya başladığımızda yaşamıştım. Böyle mesajlaşırken aniden hayatımda olacak son erkek oymuş gibi gelmişti. Sanki kalbimden aşağıya ılık bir his almıştı. Bunları hissettiğimde 15 16 yaşındaydım o zamanlar hiç üstünde durmadım önemsemedim. Ama ilişkimiz tam 8,5 yıl devam etti sonunda evlendik şimdi neredeyse 10 yıl olacak.
Bu kader degil kimya,seksuel uyarim,
Malesef hormonlarla kaderi karıştırmayın
1 sene, tam koca 1 sene her Allah’ın günü bu bahsettiğiniz hislerin belki bin kat yoğununu yaşadım. Deli gibi aşıktım, işe giderken koşuyordum, onu görmek için fazla mesai yapıyordum ve duygularımızın karşılıklı olduğuna emindim. Onu görmek için sürekli bahane yaratıyordum. Onun için elimden gelenin çok çok daha fazlasını yaptım. Bana hep umut verdi, sevdiğim şarkıları söyledi, her gördüğünde kocaman gülümsedi. Her boş zamanında benimle sohbet etti.
Aramızda hiçbir zaman hiçbir şey olmadı. Bir sene sonra işten ayrıldı, gitti. Hiçbir zaman sevmemişti beni, sadece aşkımı fark etmiş ve o da kısa bir süre bundan hoşlanmıştı. Beni daha da kendine çekmek için bir yaklaşmış bir uzaklaşmıştı. İyice avucunun içine almış ve kıskıvrak yakalamıştı beni. Her hareketine anlam yüklemiştim.
Kendi kendime büyük bir aşk yaşadım. Geriye dönüp baktığımda o duyguları yaşamış olmanın çok hoş olduğunu görüyorum. Fakat ona açılmış olsaydım muhtemelen bu kadar hoş kazınmayacaktı zihnime bu anılar.
Kısaca demem o ki, bir şey yaşanacak olsaydı sanırım şimdiye kadar yaşanırdı. Yaşanmadıysa büyük ihtimalle duygularınızı tek başınıza yaşıyorsunuz. Yaşanılası, güzel hisler olduğuna şüphe yok ama. Tadını çıkarın.
Kısaca özetler misiniz merak ettim nasıl bir şeydi aranızdaki? ☺
Umarım diyelim hayırlısı diyelim :))
ya bizim biraz farkliliklarimiz vardi bosanmis bir cocugu olan benim ofisimde mudur ve turk olmayan biri :) yas farkimiz da var. ama ben umarsizca yuruyodum en kotu takiliriz biraz kafam dagilir modunda, cunku oyle bi his ki en kotu arkadas olarak hayatimda olsun gibi bi hisse kapilmistim ben yani. aylarca yoksaydi falan beni aralarda uzun izinler aliyor. sonra bi anda cat diye ben aylardir karsi koymaya calisiyorum ama iste soyle seviyorum boyle aklimdan cikaramiyorum vs. diye cilgin bi itiraf gecesi yasadi. yani aslinda tum duygular aylardir karsilikli ve maximumdaymis ama ofis, cocuk faktoru falan... ya allah diyerekten bisey basladi aramizda. simdi buraya kadar olay fransiz filmi gibi geciyor ama burda eski karisi gayet alaturka bi sekilde iliskiye dahil oldu cocugunu kullanarak vs. ben de kapattim konuyu, iliskilerde mucadele etmekten yana biri degilim.
onla beraber olmak inanilmazdi ama duygusal olarak. bi saniyesini bile degismem. degisik bi tatmin hissi yani cok asik oldugun ve bi yildir gormedigin eski sevgiline donmek gibi.
Tamamen karşılıksızdı diyemem, onun da benden etkilendiğini düşünüyorum hala. Ama benim ayaklarım yere değmiyordu, o benim gibi değildi. Seviyordu, aşıktı diyemem.Eyvah. Bence aşk karşılıklı olunca güzel. Karşılığı yoksa yaşanan şey hiç de güzel olmuyor. İnsan kendini salak gibi hissedip duruyor. Yukarıda da yazdım ya ben hiç romantik bir insan olamadım hep realistimdir. Duygularımın beni yönetmesini sevmem. Bu durumun da mantığa oturtulamamasını hiç sevemiyorum. Canımı sıkıyor. Hayatımda biri varken bile onla denk gelmeyeyim gelirsem 84 saat o hislerin etkisini üzerimden atmaya çalışmayayım diye taklalar atmak hiç hoş değil.
Ama sizin durumunuzda olabilirim, olabilitesi var maalesef.
Ne kadar tatlı başlamış aslında :)
“En kötü arkadaşım olarak hayatımda olsun” hissi çok tanıdık. Yakın arkadaşım olsun onla bir yerde karşılıklı oturup konuşabileyim çok isterim mesela.
Yoksaymalar da tanıdıkarada o da yoksayma moduna giriyordu garip.
Umarım ben de böyle bir itiraf gecesi yaşarım da o da tanıdık olur
Peki tüm bu yaşanmışlığın sonunda sizce ne öğrenmeniz gerekiyordu bu karmik ilişkide?
Oo...bu his bilinçaltınizın farkinda olduğunuz veya olmadıginiz tüm algılarıyla yaklaşik 30 sn de sizden habersiz çözüp hissettigi durumun alarmıdir,halk arasinda ilk gorüşte aşk diye bilinir ama bilimsel açıklamasinın ozeti şudur;hayatın boyunca yaşadiğin ve çozemediğin butün travmalarını bu adam sana yeniden yaşatacak ve çozmen için sana yeni bir şans verecek"
Bence kaçın....
Yaa gerçekten oluyor tarifsiz bir duygu hala söylerim herkeseBir an eski yıllarıma gittim ben de öyle bir his olmadan evlendim. Bazılarında oluyormuş duymuştum. Ama genellememek lazım.
Madem sevgilisi var. Hiç kafanıza takmayin boşverin. Hakkınızda hayırlısı olsun
Esimi ilk gördugum an ben bununla evlenirim demistim.O beni görmemisti.Kuzenimin arkadasiydi caktirmadan esimi sordum sozlu dedi.(Söz kalmamis bitirmis aslinda) hemen sildim kafamdan tekrar is yerimize geldi.O da ilk beni gordu uzun uzun bakti tabi ben gozlerimi kacirdim.Kuzenime meger beni sormus kuzenimde benim icin nisanli demis.(Nisan atmistim)Galiba kiskandi sebebi uzun mesele.Bir sekilde konustuk ve ne sozlu kaldi ne nisanli.Biz evlendikKızlar merhaba,
Bu aralar çok konu açıyorum kusura bakmayın
Yaklaşık 1.5 sene önce ofiste ilk defa birini görmüştüm. Bir kaç aydır bizim departmanda çalışmaya başlamıştı ama ben ilk defa o an fark ettim. Fark eder etmez içime bir sıcaklık yerleşti. Yakışıklı değildi hatta tüm arkadaşlarım tipsiz dedi, neyin nesidir nasıl bir karakteri vardır bilmiyordum ama sanki aramızda bir şey olması gerekiyormuş gibi hissetmiştim.
Sonradan uzaktan uzağa edilen muhabbetlerde tanıdıkça ve karakterini gözlemledikçe tam da istediğim gibi biri olduğunu fark ettim. Hislerim beni yanıltmadı dedim. O da bana başka türlü bakıyor gibiydi bunun karşılıklı olduğundan emindim. Hiç romantik biri olmadım hiç hislerimin beni yönetmesine izin vermedim platonik takıldığımı düşünmüyordum. Ama hiç somut bir şeye dönüşmedi aramızdakiler. Zaten onun da 4-5 yıllık kız arkadaşı varmış öğrendim sonradan. Kendimi iyice çektim, hislerimi engelledim bir şekilde. Yanlış hislere kapılmışım bu sefer dedim. Benim de flört ettiklerim görüştüklerim oldu hatta ilişkim oldu. Takılı kalmadım yani. O zamanlarda da aklıma gelmiyordu geçti gitti diyordum, ofiste de kaçınıyordum sorun yoktu.
Corona döneminde de ofise 4 aydır gitmiyoruz neredeyse, görmüyorum kendisini o kadardır, hislerim komple kaybolmuştu çok mutluydum.
Geçen gün ofise gitmemiz gerektiği söylendi. 80 kişilik bir ekibi 2 haftanın günlerine, günleri de 2şer saatlik saat dilimlerine bölüp dilim seçmemizi istediler. Ben bir dilim seçtim önce, o da o dilime yazmıştı kendini. Sonra dilimimi değiştirdim ertesi gün baktım yine o. Neyse 2 saat süre var karşılaşmayız dedim. Aynı dakika girdik ofise. Uzaktan uzağa konuştuk biraz. Ben yine aynı hislerle doldum taştım. Adamın varlığı yetti yine aynı şeyleri hissetmeme. Sanki o da öyle hissediyor gibi hissediyorum. Bakışlarımız kenetlenince oluşan duygu yoğunluğundan eriyorum resmen. Sanki aramızda bir şey olmalıymış gibi hissediyorum ben hep. Sanki benim evleneceğim adam oymuş gibi. Ama bunun üzerine hiç hayal kurmadım. İlk gördüğüm an yüklendi bu hisler sonra hiç değişmedi. En son birine böyle hissettiğimde 6.sınıftaydım düşünün. Sonra lise ve üniversitede bile unutulmayan karşılıklı bir şeye dönüşmüştü. Böyle hissettiğim için de üzülüyorum bir yandan. Bir şey olacak olsaydı olurdu zaten saçmalama diyorum. Bu hislerden nasıl kurtulabilirim? Daha önce birine karşı böyle hisseden var mıdır?
hizmetinizdeyim hemşire , maksat kamuoyu aydinlansınOo...
Vay be.
Böyleyse, kendi yorumumda bahsettiğim hikayem iyi ki yarım kalmış. Şu an ilk görüşte aşık olmadığım biriyle evliyim ve mutluyum çok şükür, doğru insanla evli olduğumu düşünüyorum.
Sizin yorumunuza göre ilk seçenek gerçekleşseymiş hayatımın ağzına edilecekmiş, sıyırmış.
İlk defa duydum böyle bir şey, aydınlandım
Düşünce gücüne inanırım herzaman senin onu düşünmen onunda seni düşünmesine neden olabilirKızlar merhaba,
Bu aralar çok konu açıyorum kusura bakmayın ☺
Yaklaşık 1.5 sene önce ofiste ilk defa birini görmüştüm. Bir kaç aydır bizim departmanda çalışmaya başlamıştı ama ben ilk defa o an fark ettim. Fark eder etmez içime bir sıcaklık yerleşti. Yakışıklı değildi hatta tüm arkadaşlarım tipsiz dedi, neyin nesidir nasıl bir karakteri vardır bilmiyordum ama sanki aramızda bir şey olması gerekiyormuş gibi hissetmiştim.
Sonradan uzaktan uzağa edilen muhabbetlerde tanıdıkça ve karakterini gözlemledikçe tam da istediğim gibi biri olduğunu fark ettim. Hislerim beni yanıltmadı dedim. O da bana başka türlü bakıyor gibiydi bunun karşılıklı olduğundan emindim. Hiç romantik biri olmadım hiç hislerimin beni yönetmesine izin vermedim platonik takıldığımı düşünmüyordum. Ama hiç somut bir şeye dönüşmedi aramızdakiler. Zaten onun da 4-5 yıllık kız arkadaşı varmış öğrendim sonradan. Kendimi iyice çektim, hislerimi engelledim bir şekilde. Yanlış hislere kapılmışım bu sefer dedim. Benim de flört ettiklerim görüştüklerim oldu hatta ilişkim oldu. Takılı kalmadım yani. O zamanlarda da aklıma gelmiyordu geçti gitti diyordum, ofiste de kaçınıyordum sorun yoktu.
Corona döneminde de ofise 4 aydır gitmiyoruz neredeyse, görmüyorum kendisini o kadardır, hislerim komple kaybolmuştu çok mutluydum.
Geçen gün ofise gitmemiz gerektiği söylendi. 80 kişilik bir ekibi 2 haftanın günlerine, günleri de 2şer saatlik saat dilimlerine bölüp dilim seçmemizi istediler. Ben bir dilim seçtim önce, o da o dilime yazmıştı kendini. Sonra dilimimi değiştirdim ertesi gün baktım yine o. Neyse 2 saat süre var karşılaşmayız dedim. Aynı dakika girdik ofise. Uzaktan uzağa konuştuk biraz. Ben yine aynı hislerle doldum taştım. Adamın varlığı yetti yine aynı şeyleri hissetmeme. Sanki o da öyle hissediyor gibi hissediyorum. Bakışlarımız kenetlenince oluşan duygu yoğunluğundan eriyorum resmen. Sanki aramızda bir şey olmalıymış gibi hissediyorum ben hep. Sanki benim evleneceğim adam oymuş gibi. Ama bunun üzerine hiç hayal kurmadım. İlk gördüğüm an yüklendi bu hisler sonra hiç değişmedi. En son birine böyle hissettiğimde 6.sınıftaydım düşünün. Sonra lise ve üniversitede bile unutulmayan karşılıklı bir şeye dönüşmüştü. Böyle hissettiğim için de üzülüyorum bir yandan. Bir şey olacak olsaydı olurdu zaten saçmalama diyorum. Bu hislerden nasıl kurtulabilirim? Daha önce birine karşı böyle hisseden var mıdır?
Yalnız kuzen tam bir yılan yaaaEsimi ilk gördugum an ben bununla evlenirim demistim.O beni görmemisti.Kuzenimin arkadasiydi caktirmadan esimi sordum sozlu dedi.(Söz kalmamis bitirmis aslinda) hemen sildim kafamdan tekrar is yerimize geldi.O da ilk beni gordu uzun uzun bakti tabi ben gozlerimi kacirdim.Kuzenime meger beni sormus kuzenimde benim icin nisanli demis.(Nisan atmistim)Galiba kiskandi sebebi uzun mesele.Bir sekilde konustuk ve ne sozlu kaldi ne nisanli.Biz evlendik
Sizde arastirin caktirmadan sorgulayin belki iliski yoktur artik kader bu olmazi olduruyor
Bana sanki 4-5 yıllık kız arkadaşından senin için vazgeçen , yarın başkası için de senden vazgeçer gibi geldiKızlar merhaba,
Bu aralar çok konu açıyorum kusura bakmayın ☺
Yaklaşık 1.5 sene önce ofiste ilk defa birini görmüştüm. Bir kaç aydır bizim departmanda çalışmaya başlamıştı ama ben ilk defa o an fark ettim. Fark eder etmez içime bir sıcaklık yerleşti. Yakışıklı değildi hatta tüm arkadaşlarım tipsiz dedi, neyin nesidir nasıl bir karakteri vardır bilmiyordum ama sanki aramızda bir şey olması gerekiyormuş gibi hissetmiştim.
Sonradan uzaktan uzağa edilen muhabbetlerde tanıdıkça ve karakterini gözlemledikçe tam da istediğim gibi biri olduğunu fark ettim. Hislerim beni yanıltmadı dedim. O da bana başka türlü bakıyor gibiydi bunun karşılıklı olduğundan emindim. Hiç romantik biri olmadım hiç hislerimin beni yönetmesine izin vermedim platonik takıldığımı düşünmüyordum. Ama hiç somut bir şeye dönüşmedi aramızdakiler. Zaten onun da 4-5 yıllık kız arkadaşı varmış öğrendim sonradan. Kendimi iyice çektim, hislerimi engelledim bir şekilde. Yanlış hislere kapılmışım bu sefer dedim. Benim de flört ettiklerim görüştüklerim oldu hatta ilişkim oldu. Takılı kalmadım yani. O zamanlarda da aklıma gelmiyordu geçti gitti diyordum, ofiste de kaçınıyordum sorun yoktu.
Corona döneminde de ofise 4 aydır gitmiyoruz neredeyse, görmüyorum kendisini o kadardır, hislerim komple kaybolmuştu çok mutluydum.
Geçen gün ofise gitmemiz gerektiği söylendi. 80 kişilik bir ekibi 2 haftanın günlerine, günleri de 2şer saatlik saat dilimlerine bölüp dilim seçmemizi istediler. Ben bir dilim seçtim önce, o da o dilime yazmıştı kendini. Sonra dilimimi değiştirdim ertesi gün baktım yine o. Neyse 2 saat süre var karşılaşmayız dedim. Aynı dakika girdik ofise. Uzaktan uzağa konuştuk biraz. Ben yine aynı hislerle doldum taştım. Adamın varlığı yetti yine aynı şeyleri hissetmeme. Sanki o da öyle hissediyor gibi hissediyorum. Bakışlarımız kenetlenince oluşan duygu yoğunluğundan eriyorum resmen. Sanki aramızda bir şey olmalıymış gibi hissediyorum ben hep. Sanki benim evleneceğim adam oymuş gibi. Ama bunun üzerine hiç hayal kurmadım. İlk gördüğüm an yüklendi bu hisler sonra hiç değişmedi. En son birine böyle hissettiğimde 6.sınıftaydım düşünün. Sonra lise ve üniversitede bile unutulmayan karşılıklı bir şeye dönüşmüştü. Böyle hissettiğim için de üzülüyorum bir yandan. Bir şey olacak olsaydı olurdu zaten saçmalama diyorum. Bu hislerden nasıl kurtulabilirim? Daha önce birine karşı böyle hisseden var mıdır?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?