Doktor bile normal değil demiş. Ben diyince mi kötü oluyorum? Polemiğe girmeyin lütfen, gerek yok. Bu kadar hassasiyet her şeye üzülüp ağlamak hem normal değil hem de iyi bir şey değil. Net.Ben sizde artık art niyet görüyorum. Yine tekrar ediyorum, yanına bir maalesef ekleseydiniz bile niyetinizi sorgulamazdım.
Hassaslık insan olmaya dairdir normaldir.
Kabalık da ne yazık ki insan olmaya dairdir, normaldir. Ama özellikle de yetişkin insanın kontrol altına alması gereken bir durumdur.
Hassaslık erdemken, empatiyi beraberinde getirirken, insan sadece kendini üzerken, kabalık kötülük ve çirkinlik getirir, kalp kırar..
Norm dışı bir durum yok ne bu çocukta, ne de ne yazık ki sizde aslında.. Ama biri yumuşacık, naif ve insanlara bu yaşta empati öğretirken, diğeri bu yetişkin yaşta kalp kırmayı ve insanları "yok yere" üzmeyi marifet sanıyor.
Ben söyleyeceğimi söyledim gayet açık şekilde. sadece niyeti sorguluyorum.Doktor bile normal değil demiş. Ben diyince mi kötü oluyorum? Polemiğe girmeyin lütfen, gerek yok. Bu kadar hassasiyet her şeye üzülüp ağlamak her normal değil hem de iyi bir şey değil. Net.
Merhaba arkadaşlar. 7 yaşında bir oğlum var. Aşırı derecede duygusal ve vicdanlı bir çocuk. Bir kaç tane örnek verecek olursam Şöyle ki, mesela 2 GUN once kardeşinin gösterisi vardı oraya gittik. Çocuklar sahnede oynadılar. Arka tarafa geçtiler. Herkes alkışlıyor falan bi baktım benim oğlan ağlıyor. Noldu dedim. O gösteri yapanlardan Bi Tane çocuk kalabalıkta annesine bakmış görememiş, herkes annesine el sallamış o çocuk el sallayamamış. Sebep bu. Bi kerede okuldan eve donuyoruz. Köşe başında bi lahanacı bağırarak lahana satıyor. Neyse apartmanın merdivenlerini çıkarken baktım gözünden süzülüyor yaşlar. Sebebini sorduğum da lahanacıdan kimse lahana almıyormuş. O adam da kimse almadığı için üzülüyormuş. Çok yazıkmış. Öyle diyor. Neyse döndük aldık lahana da öle gönlü oldu. Mesela bi oyuncakcıya gittik. İstediği oyuncak yoktu. Satıcı oğluma bak bu oyuncak da çok güzel, ne güzel oynarsın diye başka bi oyuncağı verdi. Bizimki de tamam dedi. Oyuncağı aldık çıktık. Üzgün yüzü. Neden bölesin dediğim de ben aslında o oyuncağı istemiyordum. Ama ben o oyuncağı alırsam amca mutlu olacaktı. O yuzden tmm dedim. Sakın geri vermeyin değiştirmeyin. Amca para kazandı. Geri alırsak parayı mutsuz olur diyor. Çizgi film izliyoruz sinemada, film bitiyor. Herkes mutlu mesut o ağlamaklı. Filmin ortasında dinozorun başına bişey gelmiş, canı yanmıştır onun diyor. Bunun gibi şeyler. 2 kere pedagog götürdüm. İkisi de ilaç yazdı. Çocuğu böyle Olan var mı? Endişelenmeli miyim yoksa normal mi? Yardımcı olursanız sevinirim.
hayatı boyunca belki hep önce başkalrını düşünüp istemediği mutsuz olduğu şeyler yapacak bunu bilemeyiz .örn.bir arkadaşım vardı kimseyi kırmak üzmek istemeyen çok rahatsız edici bir durumdu çok yıprandı.terapi aldı sonucunda da mink bir çocukken annesini onu bir konuda sakın babana anlatma babana bir daha izin vermez gitmemize beni döver vs demesi kız terapi ile kurtuldu.tabi oğlunuzun ki başka ama birşeyden etkilenbilir çocukluk döneminde çocuklarkarşısındaki insanları düşünmesi empati yapabilmesi çok güzel.sadece bir yere takıldım istemediği oyuncağı sırf üzülmesin diye alma kısmı bu kısmı oğlunuzla eminim konuşmuşsunuzdur ama yine konuşabilirsiniz mesela oğlum sen almazsan başkası alacak almazsan satıcı üzülmez yine maaşını alır falan gibi.eğer hep başkları üzülmesin diye kendi istemedği şeyleri yaparsa kendi üzülecek ve bunu göze alıyor gibi oğlunuz.
kıyamam ben onaya ne kadar ince düşünüyor öyle. normal mi bilemedim ama benim yiğenimde mesela ama daha ufaktı sanırım 5 olabilir masal okurduk masalın sonunda kardan adam eriyordu niye eridi gitti diye baya bi ağlamıştı sonra bir çizgi filimde baba oğuyla buluşuyordu baya bi süre kayıptı oğlu ondada da çok ağlamıştı bunun gibi bir iki örnek daha oldu.pedagoga gerek duymadılar hiç.nitekim büydükçe geçti şimdide merhametli amatrabi o tip olaylar bittti artık şuan 14 yaşında ergenlik döneminde yavaş yavaş gayet umursamaz hiç bişeyi.Merhaba arkadaşlar. 7 yaşında bir oğlum var. Aşırı derecede duygusal ve vicdanlı bir çocuk. Bir kaç tane örnek verecek olursam Şöyle ki, mesela 2 GUN once kardeşinin gösterisi vardı oraya gittik. Çocuklar sahnede oynadılar. Arka tarafa geçtiler. Herkes alkışlıyor falan bi baktım benim oğlan ağlıyor. Noldu dedim. O gösteri yapanlardan Bi Tane çocuk kalabalıkta annesine bakmış görememiş, herkes annesine el sallamış o çocuk el sallayamamış. Sebep bu. Bi kerede okuldan eve donuyoruz. Köşe başında bi lahanacı bağırarak lahana satıyor. Neyse apartmanın merdivenlerini çıkarken baktım gözünden süzülüyor yaşlar. Sebebini sorduğum da lahanacıdan kimse lahana almıyormuş. O adam da kimse almadığı için üzülüyormuş. Çok yazıkmış. Öyle diyor. Neyse döndük aldık lahana da öle gönlü oldu. Mesela bi oyuncakcıya gittik. İstediği oyuncak yoktu. Satıcı oğluma bak bu oyuncak da çok güzel, ne güzel oynarsın diye başka bi oyuncağı verdi. Bizimki de tamam dedi. Oyuncağı aldık çıktık. Üzgün yüzü. Neden bölesin dediğim de ben aslında o oyuncağı istemiyordum. Ama ben o oyuncağı alırsam amca mutlu olacaktı. O yuzden tmm dedim. Sakın geri vermeyin değiştirmeyin. Amca para kazandı. Geri alırsak parayı mutsuz olur diyor. Çizgi film izliyoruz sinemada, film bitiyor. Herkes mutlu mesut o ağlamaklı. Filmin ortasında dinozorun başına bişey gelmiş, canı yanmıştır onun diyor. Bunun gibi şeyler. 2 kere pedagog götürdüm. İkisi de ilaç yazdı. Çocuğu böyle Olan var mı? Endişelenmeli miyim yoksa normal mi? Yardımcı olursanız sevinirim.
Merhaba arkadaşlar. 7 yaşında bir oğlum var. Aşırı derecede duygusal ve vicdanlı bir çocuk. Bir kaç tane örnek verecek olursam Şöyle ki, mesela 2 GUN once kardeşinin gösterisi vardı oraya gittik. Çocuklar sahnede oynadılar. Arka tarafa geçtiler. Herkes alkışlıyor falan bi baktım benim oğlan ağlıyor. Noldu dedim. O gösteri yapanlardan Bi Tane çocuk kalabalıkta annesine bakmış görememiş, herkes annesine el sallamış o çocuk el sallayamamış. Sebep bu. Bi kerede okuldan eve donuyoruz. Köşe başında bi lahanacı bağırarak lahana satıyor. Neyse apartmanın merdivenlerini çıkarken baktım gözünden süzülüyor yaşlar. Sebebini sorduğum da lahanacıdan kimse lahana almıyormuş. O adam da kimse almadığı için üzülüyormuş. Çok yazıkmış. Öyle diyor. Neyse döndük aldık lahana da öle gönlü oldu. Mesela bi oyuncakcıya gittik. İstediği oyuncak yoktu. Satıcı oğluma bak bu oyuncak da çok güzel, ne güzel oynarsın diye başka bi oyuncağı verdi. Bizimki de tamam dedi. Oyuncağı aldık çıktık. Üzgün yüzü. Neden bölesin dediğim de ben aslında o oyuncağı istemiyordum. Ama ben o oyuncağı alırsam amca mutlu olacaktı. O yuzden tmm dedim. Sakın geri vermeyin değiştirmeyin. Amca para kazandı. Geri alırsak parayı mutsuz olur diyor. Çizgi film izliyoruz sinemada, film bitiyor. Herkes mutlu mesut o ağlamaklı. Filmin ortasında dinozorun başına bişey gelmiş, canı yanmıştır onun diyor. Bunun gibi şeyler. 2 kere pedagog götürdüm. İkisi de ilaç yazdı. Çocuğu böyle Olan var mı? Endişelenmeli miyim yoksa normal mi? Yardımcı olursanız sevinirim.
Kelime dagarciginiz 0.Normal değil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?