- 23 Haziran 2023
- 677
- 1.200
- 43
- Konu Sahibi TozsuzPembe
-
- #141
Teşekkür ederim.Cocugu evden giderken üzülen tek anne ben değilmişim demekki sevindim
Teşekkür ederim.Cocugu evden giderken üzülen tek anne ben değilmişim demekki sevindimBenim annem ben 19 yaşımda iken vefat etti. Ben yemek tariflerine baka baka yemek yapmayı öğrendim. Temizlik, çamaşır başıma kaldı, öğrendim. Çok şükür ki ve Allah bağışlasın, sizin ayrılığınız hayırlı bir ayrılık. Oğlunuz kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenecek ve olgunlaşacak. Yuvadan uçuyorlar, bu kolay değil elbet ama olması gereken. Görümcemin kızı üniversite için yurtdışına gitti. Görümcem için başta çok zor olacak diye endişelendik. 1hafta süresince kızının odasının önünden geçememiş ama şimdi alıştı. Kızı da hayatı öğrendi, el bebe gül bebe büyümüş, hayatında eline bir kere toz bezi almamış kız geçenlerde tüm evi temizlemiş. Onlara yardıma gelen bir temizlikçi abla vardı "ne zor işmiş temizlik, tatilde dönünce onun ayaklarını öpeceğim" demiş :) Yurt dışı onunca da kolay kolay pat diye yanına gidilemiyor. Sizin oğlunuz nihayetinde şehir değiştiriyor. Onun için hayırlı olacak inşallah.
Gözünüzde oğlum gitme bizi bırakma diye ona ağlayan bir anne canlandı sanırım.Burada duygularımı paylaştım sadece elbetteki ona gitme diye ağlamıyorum.Deneyimle, yeni şeyler yaşayacaksin diyorum.Sırf yemek yesin diye evlendirmek fikri çık aklımdanlütfen böyle davranıp çocuğun işini baltalamayın iş bulmak zaten zor kimse kimseye evinin dibinde iş hazır etmiyor.
evlenseydi eşi yanında olurdu kısmını da hiç anlamadım sırf yemek yapsın diye evlenilir mi? daha yeni işe başlayacak evi nasıl geçindirecek? düşünce mekanizmanız çok yanlış.
Oğlunuzla ben evlenmeyeceğim. Siz bilirsiniz. Yarın birgün oğlundan ayrılamayan kayınvalide diye kk da konularınızı okuruzTamam siz yazana kadar göndermeyi düşünmüyordum şimdi okuyunca vazgectim göndereceğim
Vah ki ne vah. Ben okurken utandım yani. Evin yanındaki tum restoranlara bakmış.Korkum aç kalması değildi aslında da işte.Ev tuttuğu yerdeki tüm yemek yerlerini restoranları aratmış bulmuş bugün bana gösteriyodu meselaBir ütüde takıldı onada hızlandırılmış kurs vereceğim bakalım haftasonu
22 yasinda koskoca adam olmus oglunuz. Simdiye kadar evden coktan gidip kendi ayaklari uzerinde durmayi ogrenmesi lazimdi.Merhaba hanımlar.Uzun süredir aranızdayım ancak ilk kez işin içinden çıkamayıp konu açıyorum belki aynı süreçlerden geçenler olmuştur.Oğlum 22 yaşında gecen yıl okulunu bitirdi ve fena sayılmayacak bir mevkide işe başladı.Evcimen, ailesine düşkün , sakin bir çocuk.Uzun süredir kız arkadaşı var onunla vakit gecirir öyle başkaca cıkıp gezeyim demez.Ailece iyi anlaşırız beraber yaparız çoğu şeyi.Benimle arkadaş gibidir evde yardımcıdır, dert ortağıdır.Yakın zamanda farklı bir sehirden iyi bir iş teklifi aldı.Sartları oldukça iyi ona keza riskleride fazlaca bir iş.Düşündükçe denemeye karar verdi.Ilerisi icin iyi olur bu yasta risk almazsam ne zaman alacağim dedi ve işi kabul etti.Gönlüm hic istemesede önüne geçmek istemedim kararı ona bıraktım.Bugüne kadar okul dahil hic ayrı yaşamadık tek yaşama tecrübesi yok, yemek yapmayı bilmez.Zaman yaklaştıkca boğazımdaki yumru büyüdü sanki.Mantığım, büyüdü artık başının çaresine bakmayı öğrenecek, ileride evlenicek ömür boyu yanında olmayacak diyor ama anne tarafım hic bilmediği bir şehirde yapayalnız olmasını kaldıramıyor.Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.Konuşunca gözleri doluyor oda endişeli görebiliyorum ama denemeden bilemem bir daha böyle fırsatım olmayabilir deyip duygularını bastırıyor.Nasıl alışacağım bilmiyorum odasına girince bile tuhaf oluyorum.Benim gibi bu süreçleri yaşayanlar var mı ? Neler tavsiye edersiniz ?
Şu neslin 17-18liklerini sokakta görüyorum. 13 yaşından farkları yok. Emanet edilmez yani.açıkçası bu bir tek türkiyede böyle ve bencr sebebi işsizliği azaltmak.
kabul ediyorum eğitimin süresinin 4 yıla çıkması doğru bir adım ama “lise mezunu çocuğa can emanet edilmez” demek haksız bir genelleme. Yıllarca sağlık meslek liselerinden mezun olup işini çok iyi yapan binlerce ebe vardı hala da var. mesele mezuniyet değil, mesela ben almanyaya taşındıktan sonra gördüm , meslek yapmak dedikleri sistemle 16–17 yaşındaki gençler sağlık alanında hem okul okuyup hem hastanelerde çalışarak meslek öğreniyor
bizde de 1 netle bile üniversiteye girilebiliyor ve bu yüzden üniversite öğrenci sayısı şiştiği için işsizlik düşük görünüyor. Bu yüzden “üniversite okudu” demek kendiliğinden kalite garantisi olmuyor. Önemli olan eğitim süresi değil, eğitimin niteliği.
Millet cocugunu nerelere yolluyor. 22 yasinda koca adam hala yanina evlenseydi de esi olsaydi diyor konu sahibi. Ogluna bedava bakici arar gibi.Çocuk diyorsunuz çocuk değil, 22 yaşında yetişkin bir adam. Bugün istese kendi çocuğu olur. Evet annesisiniz siz doğurdunuz ama bırakın da kendi başına uçabilsin. Engelli birey veya hasta mı bakıyorsunuz, bu yüzden mi dışarı çıkınca zamanla yarışıyorum yazıyorsunuz? Oğlunuza sorsak ben güle oynaya gidiyorum keşke annem benim için üzülmese der. Yaparsın başarırsın oğlum, kendi ayakların üstünde duracağına eminim... sizden bunları duymak ister. Oralarda bir başına ne yapar ne yer içersin, başına bir iş gelir mi... bunları değil.
Bu yorumun alni olsa cok net operim.yetişkin bir insan olarak tek başına olumsuz durumun üstesinden gelir o halde. kusura bakmayın ama bu forumda derdini paylaşan kadınların birçoğunun derdinin çıkış noktası erkeklerin yetişkin olamayışı. erkekler yetişkin sayıldıkları yaşa kadar anasının eteğinin altına saklandıktan sonra olimpiyat meşalesi gibi ihtişamlı şekilde el değiştirip eşinin eteğinin altına saklanıyor. sonra da sayfalar dolusu dert yazıyor eşler. siz de şu anda emin adımlarla öyle bir erkek yetiştirmek için ilerliyorsunuz.
sizdeIki güne gidiyor maalesef vaktimiz yok ani gelişen bir durum.Yani cız bız şeyleri yapabilir sanırım.
Evlenseydi hic degilse eşi var yanında tesellisi vardı ama kız arkadaşınıda bırakıyor burada mecburen.
Çok demişsin bence bildiğin bebek şu reelside atayım rezilliğimiz görünsünEvet yaa 22 yaşında bebek gibi anlatmışsınız. Yaş yazmasaniz 14 yaşında diye düşünürüm
Aslında asıl endişemin sebebini defalarca yazdım tekrarına gerek görmüyorum anlayanlar anladı.Herkes aynı pencereden bakacak diye bir kural yok.Yinede teşekkür ederim
yazmışsınız. İkisi de aynı kapıya çıkıyor. Bu defa da nasıl baş edeceğini öğretemediğiniz duygusal yükünü başkalarına yükleme çabası var. Hatta bu daha ağır. Bir erkeğe 40 yaşından sonra da yemek yapmayı, evini temizlemeyi az çok, iyi kötü ögretirsiniz ama duygusal mücadeleyi en başta öğrenemediyse bir ömür ya anneye ya eşe bağımlı klır.Benim tek endişem hic bilmedigi bir sehirde yapayalniz olmasi.Bir arkadasi olsa daha rahat ederdim .
Sorumluluk almakta sıkıntısı yok o açıdan endişem yok.Sadece üzüntü de değil icinde hem sevinc hem gurur hem endişe olan bir duygu bendeki.Zamanla hepsi yerini bulacaktır.Yemek ve ütü kampina aldım bende.Pantolonlar şimdilik cift cizgi bakalım bir iki günde teke düşerse sorun yok19 yasimda babam "hadi Erasmus'a gidiyorsun" diye dilini bile bilmedigim bir ulkeye gonderdi beni "kiz basima". Biraz bizden uzakta yaşa, kendi başına kalmayi ogren dedi.
21 yasimda yalniz yaşamaya basladim. Tek başıma hem calistim, hem iki tane kocaman kopegimin sorumlulugunu tek başıma sirtlandim, hem ev cekip cevirdim.
Oglunuzun anne veya eş olmadan hayatta kalabilmesi icin güzel bir firsat. Bence memnun bile olmalisiniz.
Dayimlar 20 yasindaki erkek kuzenimi okumaya yurtdisina gonderiyorlar simdi. Yengem hizlandirilmis mutfak kampina aldi kuzenimi, yemekleri ona yaptiriyor ki gittiginde iyi kotu mutfak bilgisi olsun. Cocugunuzu her an kollayarak iyilik yapmiyorsunuz aslinda.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?