Oğlum doğduğunda, 6 yaşındaki kızımın yemeğini hala ben yediriyordum.Geceleri kızım çok terlediği için 3 kez kıyafetlerini değiştiriyordum.Benim kızım sizin oğlunuz gibiydi. Fakat yetişemedim zaman aç kaldıkça, yorgunluktan güçsüz düşüp gece terli kıyafetlerini değiştirmedikçe, ben yetersizlik hissi ile kafayı yedikçe zamanla ilerleme katettik. Ama biz ailelerden uzağız. Yardım edecek kimsemiz yok. Her şey mükemmel olmuyor. Yeri geldi diş fırçalamadan yattı. Yeri geldi kıyafetleri terli kaldı ama o da biz de bir şekilde süreci aştık. Şimdi oğlum 4 yaşında. İkisi de çok uykusuz. Okul da olmayınca gece 12 gibi zor uyuyorlar. Yoruluyorum. Ama şöyle düşünmüyorum.Ben çabaladıkça daha çok yoruluyorum. Nasıl olsa büyüyünce bizden uzaklaşacaklar. Siz hiç 15 yaşında, giyinemeyen, yemeğini yemeyen çocuk gördünüz mü. Hayatın doğal akışı bu bir şekilde öğrenecekler. Hemen olmayacak. Bu arada 2 çocuğumun karakteri de çok farklı. İkincide de sanki yeni anne gibiydim. Ben hiç diğer anne ya da çocuklarla hatta kendi kardeşler arasında da kıyaslamıyorum. Eğer çok sıkıntıda hissediyorsanız bir pedagogdan yardım alın. Ben ne zaman pedagoğa gitsem doğal süreçten bahsedip kabullenmem şeklinde bilgi vermişti. Dediğim gibi aynı yöntemler farklı çocuklarda aynı işe yaramaz. Bu nedenle dışarıdan birinin bu yaşa kadar neden öğrenemedi ya da öğretmediniz gibi yorumları ile kaygılanmayın. Zamanla öğrenecek. Zaman, zaman, zaman. Size düşen ise sabretmek ve strese beklentiye girmemek. Siz kafanızı rahatlatırsanız süreci daha hızlı ve daha kolay atlatacaksın uz.Bu arada sevdigi yemek olsun kendi yer ama sevmediğin i yemez ama odasindaki durum kalici copldr hep yerde giysiler ayni ben iki senedir giydirmiyorum ama iki senedir yataktan kalkinca giymez hergun on kez solerim ustune giy diye yatagini toplamasini hergun solerim giderim bakarim odasina oyuncaklari ile oynuyor tekrar solerim tuvaletim geldi der gider tuvalete. Birde herkonuda boyle olunca yoruldum uyumasi bile hergun saatlerce surer yataga girer konusurda konusur. Hergun oglum uyumazsan buyuyemezsin derim ama bos. Bunda sanirim en buyuk kotuluk ablamlarin ve anneminde yanlislari cocuk onlarla buyuyor onlarin cocugu cayi alip yere bile bile doksa bile kizmazlar yaramazlik yapar kufreder buyuklerine vurur ama cabalamazlar. Hatta ben kizinca ben sinirli tahammül suz olurun
Kusura bakmayın ama bu konuşma tarzınız doğru değil. 8 yaşındaki bir çocukla sanki yetişkinmiş gibi hatta nerdeyse eşinizle dertleşir gibi konuşmanız yanlış. Şimdiye kadar da hep bu tutumda olduysanız çocuğun şuan yaptığı şeyler sürpriz olmamalı. Yeterli bir anne olamadığinızı hissedip üzülmeniz veya çocuğunuzu böyle yetiştirmek istemiyor oluşunuzu çözecek olan cocuğunuz değil, o bir yetişkin değil, sizin arkadaşınız veya psikoloğunuz değil. Onun sırtına böyle bir yük yükleyemezsiniz. Bence bir pedagogla görüşüp çocuğunuzla nasıl iletişim kurmanız gerektiğini detaylıca konuşun. Bu şekilde devam ederseniz daha büyük problemler yaşamanız kaçınılmaz gibi duruyor açıkçası.İnanin nerdeyse hergun konusuyorum daha az once oglum ben odani toplarim ama ben boyle cocuk yetirtirmek istemiyorum. Ben sana yeterli bir anne olamiyorum ne yapsam olmuyor dedim. Diyorki benle yapamiyorsan gideyim bu evden. Birde cok duygusal. Boyalari hep yerde az once ustune bastim pastel boyanin ayakkabi dolabindan bile pastel boya cikti. Kitabini biz vermesek kendi alip. Odev yapamiyor.
Uyardi diyorum ya ben uc yildir cabaliyorum balik aldim sorumlulugu alsin diye kendi yerse odul veriyorum yemezse ceza odev yapmazsa yazin disari cikamiyordu ama degisen hicbirsey yok
Ben hem anne hem öğretmenim. Herkes o varlıklara aynı hevesle bağlanmayabiliyor maalesef, her yöntemin herkeste işe yaramadığı birçok durum varBalık, kuş, hamster bunlar çok etkili yöntemlerdir.
Ama burada anne babada iş bitiyor.
Ben anne değilim öğretmenim.
Küçük kız kardeşime "Küçük Prens" i okuyup bir çiçek hediye ettim.
Küçücük bir çiçekti.
Kendisi 6 yaşındaydı hediye ettiğimde.
Ona çiçekten sorumlu olduğunu ve bunun çok önemli bir iş olduğunu, ona çok güvendiğimi uzun uzun anlattım.
Bir kez bile sormadım çiçeği suladı mı diye.
Sadece hep gözüm üstündeydi.
Sonuç 14 yaşında şuan.
Çiçek kocaman bir şekilde yaşıyor.
Bu zamana kadar hep sorumluluğunu üstlendiği hayvanları oldu.
Hepsine başarı ile baktı.
Şuanda da bir kedisi var.
Kendi kedisi dışında bahçesinde 16 kediye daha bakıyor.
Çantasında her daim bir kitabı ve kedi maması olur.
Ekmek kırıntılarını kuşlar için saklar.
Çocuğa öğretirseniz mutlaka öğrenir
Tabi her yöntem herkeste işe yaramaz. Ancak söz konusu bir çocuğa hayvan sevgisi aşılamak ise bu dediğinize kesinlikle katılmıyorum.Ben hem anne hem öğretmenim. Herkes o varlıklara aynı hevesle bağlanmayabiliyor maalesef, her yöntemin herkeste işe yaramadığı birçok durum var
Balık, kuş, hamster bunlar çok etkili yöntemlerdir.
Ama burada anne babada iş bitiyor.
Ben anne değilim öğretmenim.
Küçük kız kardeşime "Küçük Prens" i okuyup bir çiçek hediye ettim.
Küçücük bir çiçekti.
Kendisi 6 yaşındaydı hediye ettiğimde.
Ona çiçekten sorumlu olduğunu ve bunun çok önemli bir iş olduğunu, ona çok güvendiğimi uzun uzun anlattım.
Bir kez bile sormadım çiçeği suladı mı diye.
Sadece hep gözüm üstündeydi.
Sonuç 14 yaşında şuan.
Çiçek kocaman bir şekilde yaşıyor.
Bu zamana kadar hep sorumluluğunu üstlendiği hayvanları oldu.
Hepsine başarı ile baktı.
Şuanda da bir kedisi var.
Kendi kedisi dışında bahçesinde 16 kediye daha bakıyor.
Çantasında her daim bir kitabı ve kedi maması olur.
Ekmek kırıntılarını kuşlar için saklar.
Çocuğa öğretirseniz mutlaka öğrenir
Bir değil yüz yerde hata yapıyorsun.Muhakkak bir yerlerde hata ediyorum.
Evet işte o bakımı yapamayıp yine anneye atıyor.Yahu cocuk kendisi için bile sorumluluk tasiyamiyor, birak baska bir canliya. Bu nasil bir öneri? Cocuk odasini toplamiyor, hamsterin yemini, herseyi ilemi ilgilenecek?
Kiz kardesin zaten farkli yetismistir, sorumluluk sahibidir felan. Hiç sorumluluk alamayan birine canli emanet edilmez!
Önce cocugun rutini olmali, baze fix sorumluluklari olmali (özbakim, okul,..), özgüveni yerine gelmeli, sevildigini fakat kurallar oldugu bilincinde olmali,... Yani birsürü is. Bu evcil hayvan ile çözülecek birsey kesinlikle degil. Hatta hayvana yazik olur.
Bu konuda size katılıyorum.Yahu cocuk kendisi için bile sorumluluk tasiyamiyor, birak baska bir canliya. Bu nasil bir öneri? Cocuk odasini toplamiyor, hamsterin yemini, herseyi ilemi ilgilenecek?
Kiz kardesin zaten farkli yetismistir, sorumluluk sahibidir felan. Hiç sorumluluk alamayan birine canli emanet edilmez!
Önce cocugun rutini olmali, baze fix sorumluluklari olmali (özbakim, okul,..), özgüveni yerine gelmeli, sevildigini fakat kurallar oldugu bilincinde olmali,... Yani birsürü is. Bu evcil hayvan ile çözülecek birsey kesinlikle degil. Hatta hayvana yazik olur.
konuşmasanız daha iyiymişİnanin nerdeyse hergun konusuyorum daha az once oglum ben odani toplarim ama ben boyle cocuk yetirtirmek istemiyorum. Ben sana yeterli bir anne olamiyorum ne yapsam olmuyor dedim. Diyorki benle yapamiyorsan gideyim bu evden. Birde cok duygusal. Boyalari hep yerde az once ustune bastim pastel boyanin ayakkabi dolabindan bile pastel boya cikti. Kitabini biz vermesek kendi alip. Odev yapamiyor.
İste acaba karismasammi diyorum cocuk oldu ama hergun dayanamiyorrum dislerini fircala yatalim derim gelir muhabbet eder karsima onu sorar bunu sorar gider mutfaga biseylerle ilgilenir. Hani yatmak icin bile bir saat onceden hazirlanmak gerek sanırım
bişey söyliycem.Herkese merhaba benim 8 yasinda oglum 3 aylikda yeni bebegim var. Ogluma hergun neredeyse kiziyorum sonra kendime kiziyorum neden kizdim diye ama tutamiyorum kendimi. Belki oncedende boyleydi fakat o zaman bebek yoktu gozume batmiyordu. Odasi resmen cop kalemi acar copunu yere atar cikolata yer copunu yere atar yemek kendi yemez illaki sen yediricen yoksa ac. Bende artik buyudu boyle bir cocuk yetistirmeyeyim diyorum ama hergun evde huzursuzluk harici bir durum yok. Sabahlari bebekle uyuyorum bazem bugun kalktim daha kazagini giymemis babasina kizdim bu cocuk hasta olur niye giydirmedin diye oda diyorki koskoca cocuk giyin dedim giymedi napayim. Yani yataktan kalkinca giyinmesi icin bile en az 3 4 kere ikaz etmeniz gerekir. Bazen diyorum bosvereyom.gunah uzuluyor duygusal cocuk ama bazende boyle cocuk yetistirmeyeyim diyorum. Ne yapmaliyim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?