Sadece ilk sayfayı okudum ve sizin bin beteriniz bi durumda olduğum için yazmak istedim.24 saat kızımı takip ediorum.İki gun öncesine kadar gece 2 3 gibi uyuyodum.O uyuduktan sonra biraz onu izleyip.İki gündür o da yok.Cunku kızım yarım dönerken, dün tam dönmeyi öğrendi ve bunu yapabildigine bayiliyor..Butun gün döndü durdu.Gece de döner de Allah korusun bı sıkıntı olur diye iki gecedir hiç uyumuorum.Olur da uyuyakalirsam diye saatimi 10, bazen 15 dakikalık aralarla kuruyorum.Nefesini dinlemekten,gece bebeği izlemeye kadar ilerledi durumum.Disari onunla yalnız asla cikamiorum.Sadece eşim varsa çıkabilirim.Onda da binbir panik,bazen ağlama kriziyle.Gecenlerde Citys de yiz ve ben bebeğimin altını değiştirmek için asansörle alt kata indim.O asansöre binip eşimin yanına gelene kadar dünyam karardı korkudan,panikten.Esim gelip alım sizi, korkma dedi ben de yok iyiyim kendim gelicem dedim.Alisirim diye düşündüm ama çok kötü oldum.Evden bebekle çıkmak istemiorum.Maksimum sitenin bahçesinde gezebilirim sanırım.Gecen gün hava gunesliyken indik eşim,ben,bebek.Oyle panik olup korkmadım.Ama bu sitenin sınırları dışına çıktığımizda anlatamam yaşadıklarımı.Hayatim kabusa döndü,bebeğimin tadını cikaramiorum.Daha 15 gunluktu dudağında uçuk gibi bişi var diye ortalığı yıktım ağla ağla.Doktora resim attım ilaç yazdı.Sonra eşime gösterdim resmi yakınlaştırıp bak çocuğun dudağına diye.Esim resme baktı,bebeğin yanına gitti,eliyle dudağını sildi ve o da ne uçuk geçti.Benim uçuk sandığım şey bebeğimin dudağına yapışan bı kağıt mi desem o kadar minicik artık ne desem bilemedim biseymis.Ben o evhamla ağla ağla perişan oldum.Gecer diye 3 aydır bekliorum ve ne geçmesi katlanarak gidiyo

o yüzden doktora gitmeye karar verdim.