Olmadi iste.


Basiniz sag olsun. Anne ve babaniz huzur icinde uyusun.

Cok sey cikardim bu yorumunuzdan. Cok tesekkur ederim.
 

Cok tesekkur ederim.
 
depresyondasınız sanırım sız

etrafınız kalabalık coluk cocuga karısmıs olsanız da her an hersey olabılır hatta evlı ve cocuklu olunca dert tasa daha cok oluyor asıl sız soyleyın bana mesela ben nasıl cocugumu ardımda bırakıp gıdıcem ? ya hayatda tek basına kalırsa dıye durup dusunursem hayat gecer mı ?

akısına bırakmanız geek bırseyın olacagı varsa olur ve hayırlısı ne ıse dogrusu guzelı ne ıse o olsun demek ve hayatın akısına bırakmak gerek

cok gergınsınız kafaya takıyorsunuz rahat olmaya calısın ayrıca yasınız daha cok genc hayat daha yenı baslamalı sızın ıcın
30 a kadar aklımız bır karıs havada oluyor bundan sonra tat almaya baslarsınız
 
Merhabalar. Bazen gec kalmissiniz gibi gelir ama herkesin yasamasi gereken seyler var, kendi zamanlari var, baska insanlarla kiyaslamamak gerektigine inaniyorum, tabi ki o tamamlanmamislik hissi o yalnizlik hissi olabiliyordur ama bence herkesin yasam cizgisi ayri cizilmis. Sizin yasadiginiz zorluklardan zor yasamdan oturu bunalmaniz ve destekcinizin olmamasi sorun. Bu konuda uzulmeniz cok dogal ama "artik ailem olmaz aski bulamam" gibi genellemeler bence yanlis yenGEnC cok guzel yazmis o konuyu. Ben sizden 4 yas kucugum ama benim de etrafimda evliler nisanlilar cocuklulular cok, bazilari bosandi ikinci tura gectiler Ben de is kosullarimdan oturu evlenirsem de 40larda evlenecegimi dusunuyorum. Bence normal bir sey, gec kaldim bilmem ne diye uzulmeyin.

Yasadiginiz zor gunler hafifler, iciniz ferahlar ve daha guzel gunler gorursunuz yakin zamanda insallah.
 
İşte malesef bende bu duyguları daha erken hissetmeye başlamıştım birebir diyebilirim sizinle duygularım.Ama zaman geçtikçe artik ben bile bu durumdan sıkıldığımı farkettim ha üzülmüyormuyum evet üzülüyorum ama artık daha daha az düşünüyorum insan bazi anlar geliyor sadece daha yoğun hissedebiliyor o an sanki içinde bir zehir biriktirmiş gibi anlatıp rahatlamak istiyorsun sizde dolmuşsunuz belliki. Bende aynı şekilde sizin çok mutlu olmanızı diliyorum umarim buraya birgün güzel konular açarız
 
beynı formatla neuroformat ve kuantum dıye bırseyler var bırazdan gırısıcem bu mevzulara

kafanıza taktıgınız seyler varsa bu konular yardmcı olabılıyormus bende tam bılmıyorum yenı kesfedıyorum belkı baska arkadaslara da yardımı olur dıye yazdım
 
Sizi anliyorum insan annesi, babası öldüğünde hayata tutunacak bir sebepi ve amacı olsun istiyor.Ben de 38 yaşımda evlendim.Sizinde vakti zamani degildi belki şimdiye kadar.
 
aslında ben sizi çok iyi anlıyorum. annenizin hastalığı her gün onu kaybetme korkusu çok zor Rabbim yardımcınız olsun. siz de muhtemelen hayatta ger şeyinizi annenizle paylaştınız ama bu durumu onla paylaşamayacağınızdan yanınızda biri olsun istiyorsunuz. benim de babamın hastalığında yaşadığım olay buydu. ama işte yalnız baş ettim. bir düzeni olan kişi daha rahat atlatıyor. ablam evli çoluk çocuk sahibi olduğundan daha rahat atlattı bana göre. ben de anneme hiç hissettirmedim. hep kendim aşmaya çalıştım. ama işte insan paylaşacak bir yoldaşı olsun istiyor. o kadar net anlıyorum ki sizi. duygu durumunuzu. evet bazı şeyler elimizde değil. ama durumunuzda çok zor olsa da pozitif düşünmeye çalışın. ben beyhan budak videoları izliyorum. bir parça rahatlatıyor. Hep Rabbimle oturur gecenin geç vakitlerinde konuşurum. ve ne zaman bir cevap istesem ya da zor da olsam hep bir şekilde yanımda oldu. buna çok inanıyorum. kimse olmasa da Rabbim var diyorum. Annemin bir arkadaşı var. Eşi aldatmış ayrı. 2 evlatlık 2 de kendi çocuğu var. hepsi yurtdışında. kadıncağız yapayalnız. bir akrabası bile yok tek başına. bazen bilemiyoruz hayatın ne getireceğini. evli olan çoluk çocuğu olanın da yalnız kalmayacağı belli değil. bir tanıdığımızında bir trafik kazasında eşi çocukları hepsi vefat etti. hayatta hiç bir şeyin garantisi yok. yalnızlık kaderimizde varsa bunu yaşayacağız. aslında 35 den sonra toplum baskısı da çok onun da etkileri bunlar. psikolog bile bana 35 den sonra çocuk olması zor dedi. yani toplum bizi bir yerde bunalıma sokuyor. yaşın geçti artık kimse olmaz diye. ama bilemez kimse. okulumda 43 yaşında evlenip çocuğu olan arkadaşım var. bilemiyorum yazgı tamamen. bize düşen dua edip Rabbimizden dilemek. olursa olur olmazsa da napalım yani dünyanın sonu değil. inşallah anneniz bir an evvel sağlığına kavuşur, karşınıza da gönlünüze göre biri çıkar.
 
Ben sizi anliyorum ama hayatiniza girecek kisiye 'bana omuz olsun, beni dipten cikarsin' gibi bir sorumluluk yuklemek karsi tarafa yapilan bir haksizlik olur. O kisi sizinle tanisir, sadece siz oldugunuz icin size asik olur ve hayatinizin her alaninda size destek olmak ister, o zaman tamam... Ama en basindan biriyle tanistiginizda simdi beni dipten cikaracak kisi geldi enerjisiyle yaklasirsaniz, karsi tarafin bunu hissetme ihtimali cok yuksek.

Ayrica kizmissiniz ya her sey nasil bizim elimizde oluyor diye. Kimse size anneninizin hastaligi sizin elinizde demek istemedi orada. Hayatin bizim elimizde olmayan bir akisi var. Bu kontrol edemedigimiz kisim ve bu konuda yapacak bir sey yok. Bir de kontrol edebildigimiz kisimlar var. Olaylara karsi verdigimiz tepkiler, bakis acimiz, hayata devam etme motivasyonumuz gibi... Evet basimiza gelenlerin uzerinde bir kontrolumuz yok ama olanlara nasil tepki verecegimiz tamamen bizim elimizde. Dibe battigimizi dusundugumuzde, hicbir sey yapamiyorsak destek almayi secmek de bizim elimizde, hatta mutlu olmayi secmek de bizim elimizde. Hayatta her sey bir secim ve biz secimlerimizin sonuclarini yasiyoruz.

Bol keseden atmiyorum bu arada. Yanlis zamanda yanlis yerde oldugum icin, tamamen sans eseri hic tanimadigim biri tarafimdan yasadigim taciz-darp gecmisim var. Ilk birkac ay ben de cok isyan ediyordum hatta olumden dondum, sonra hayata devam etmenin de bir secim oldugunu fark ettim. Tabii bu kararla birlikte cok zor ve cok uzun bir terapi surecim oldu. Simdi mi? Aradan 10 sene gecti. 28 yasindayim, yurtdisinda cok iyi bir sirkette calisiyorum, doktora yapiyorum ayni zamanda, 1 seneden cok az fazla bir zamandir da evliyim. Bu 10 senede hayata tutunmak icin cok cabaladim, cok calistim iyi bir kariyer planladim kendime, cok gezdim dunyanin yarisini gezdim cogu zaman sirt cantamla, bildigim dillere ek yeni bir dil ogrendim, yeni bir enstruman calmayi ogrendim, asik oldum, ask acisi cektim.

Bunlari neden mi anlatiyorum? Cunku ben basima gelenleri dusunup kendime hic acimadim, hayatima devam etmeyi ve mutlu olmayi 'sectim'. Iste hayat bu noktada secimlerden ibaret.
 

Yorumlara baktigimda bunlara yasamayanin beni zerre anlamadigini goruyorum. Neyse, sorun degil.

Oyle tabii. Duzgun bir evliligi olan bir insanla, yapayalniz ve tum yuku sirtlanmis birinin bu sureci yasamasi bir mi? Yalnizken oyle agir ki her sey...

Istedigim bir sevgili de degil, hayat arkadasi artik. Ailem olmasini istiyorum. Istemek bir yana, ihtiyacim da var buna.

Cok tesekkur ederim yorumunuz, anlayisiniz ve guzel dilekleriniz icin. ❤❤❤
 

Ailem hayatimin merkezindeydi ve yasadigimiz bu olumsuzluk beni derinden sarsti. Eskisine gore cok daha iyi olmakla birlikte icimdeki buruklugun hicbir sekilde ortadan kalmayacagini cok iyi biliyorum. Annemin yasitlarini cok daha saglikli, cok daha sen sakrak, cok daha konuskan gordugumde kalbimin nasil acidigini size kelimelerle ifade edemem.

Kolay degil amansiz hastalik gibi kontrol edilemez olaylarin etkisini hafifletmeniz. Dusunsenize tedavisi yok, anneniz her gecen gun eriyor ve bugunlerinizin iyi gunler oldugunun farkindasiniz. Gelecek daha fazla korkutuyor. Bugun aci icinde geciyor ve gelecek de endise veriyor ise bu hayatin size verdigi tadi dusunun.

Hayat arkadasi istememin sebebi, hayatimda koklu bir degisiklik olmasini istedigimden yoksa o bile beni bu dipten cekemez.
 

Fotograf zaten cok acikca soyluyor sol alt kosedeki el ile,annemin biricik ogluyum
 
Reactions: 000

Yasayip gordukce o acilari iliklerinize kadar hissettikce hayat size gereken tum ayarlari yukleyecek korkulacak birsey yok.Korksak ta caresi yok.Kendinizi acinin tadina birakin.Oyle hissedeceksiniz ki o aci ve caresizligi kivranacaksiniz belki de senelerce.O aci oyle bir kivam alacak ki belki de size cok tatli gelecek ve hayat boyu aciyla yasayacaksiniz,onunla besleneceksiniz.Belki de acinizi cok sever aciniza baglanirsiniz.Bu da bir tercih.

Anne babalarimizi kaybedicez hatta daha nice sevdiklerimizi.Bu gercek.Belki hastalik,belki ani birsey ama birsey sebep olacak kaybedicez.

Insallah bir hayat arkadasi bulur da biraz daha ferah hissedersiniz.
 
Kaç yaşındasınız? Ayrıca evlenmenin beklenen bir zamanı yoktur. Bizim toplumumuzda böyle bir algı var çok hak veriyorum size. Ama şöyle düşünün ya sizin hayatınız için şuana dek en hayırlı olanı bu ise? Evlenip öldürülenler,mutsuz olanlar da sayısız. Belki böylesi sizin için Allah tarafından iyi ve hayırlı olanı. Bekleyin. Birisi karşınıza her an çıkabilir. Mutluluk aşk sevgi sınırlı değil ki. Bugün de olmazsa olmaz diye birşey değil. Kendinize hobiler edinin. Mesleğinizi bilmiyorum ama kurslara gidin. Çevre değişikliği iyi gelir hemde yeni kapılar açar.
 
Allah sıralı ölüm versin derler ya anneniz babaniz tabiki yas geregi sizden once olmeleri daha makul. 36 yasina kadar ana babayla yasamissin tabiki sukret!
Evlensmedim annem babam ölürse diye gelecek kaygisi olan 36 yasinda kadin cidden bir uzmanla gorusun
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…